Της Λήδας Καζαντζάκη
Η αρρώστια τρομάζει. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τη φθαρτότητα του σώματος και εν τέλει με το άγχος του θανάτου. Εξελίσσεται σε νοσοφοβία και στους κατά φαντασίαν ασθενείς του Μολιέρου. Επικαλύπτεται με διάφορα παρωνύμια, όπως η «κακιά αρρώστια» για τον καρκίνο, και με τις αλλεπάλληλες πλαστικές εγχειρήσεις της σύγχρονης βιομηχανίας της αέναης νεότητας. Στην κατεστραμμένη από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία, τη στοιχειωμένη από την εμπειρία του θανάτου στο μέτωπο και στην αθλιότητα των πληγμένων από τις επιπτώσεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, η επιστροφή σε έναν ρεαλισμό με κυνικό πρόσωπο, που αποκαλέστηκε «Νέα αντικειμενικότητα», όφειλε μεταξύ άλλων να ξορκίσει το άγχος του θανάτου με την επιβεβαίωση της ζωής. Σε έργα όπως «Η εγχείρηση» του Κρίστιαν Σαντ από το 1929. Όπου πραγματώνεται με την εκπληκτική μαεστρία των παλιών δασκάλων η αποτύπωση μιας χειρουργικής επέμβασης σε συνδυασμό με την απόδοση της ανθρώπινης έκφρασης στοργής στο πρόσωπο της νοσοκόμας μοναχής αλλά και του κύκλου της ομάδας γιατρών και νοσηλευτριών που περιβάλλει τον ασθενή.
Έργα που θα μπορούσαν να έχουν αποτελέσει τα πρότυπα για την τελευταία δουλειά της εικαστικού Βίκυς Γεωργιοπούλου, με τίτλο "Εις υγείαν", την οποία παρουσιάζει τις ημέρες αυτές στην Αίθουσα Τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ στο Κολωνάκι. Συνθέτει τον «θρόνο» μιας ηλικιωμένης γυναίκας με το γνωστό στήριγμα βαδίσματος και με μια κοινή τουαλέτα. Εμφανίζει τη γιατρό ως «ζογκλέρ» να παίζει με καρδιές. Προβάλλει τον «ασθενή» με ζωγραφισμένους τους πνεύμονές του πάνω στο σώμα του, όπως πάνω σε έναν χάρτη ανατομίας, περιστοιχισμένο από διάφανες γαλαζοπράσινες μπάλες, σαν σαπουνόφουσκες που καλύπτουν μερικά κάποιες από τις εντολές υγειονομικής περίθαλψης. Συγκρατεί την «Τελευταία στιγμή» του αποχαιρετισμού» μέσα σε δύο διάφανα, γραμμένα με γαλαζωπές φλέβες, ζαρωμένα από τον χρόνο σφιγμένα χέρια, αιωρούμενα, όπως στη «Δημιουργία του Αδάμ» του Μιχαήλ Άγγελου, σε έναν σουρεαλιστικά κυανόχρωμο ουρανό. Αφήνει από το κεφάλι της γυναίκας με τη μάσκα οξυγόνου να αναπτυχθούν κέρατα ταράνδου. Επιφέρει με το νυστέρι πάνω στον καμβά την «τομή» και προσδίδει έτσι στη ζωγραφική της επιφάνεια, με τον τρόπο του πειραματιστή Λούτσιο Φοντάνα από τη δεκαετία του '60, την τρίτη της διάσταση. Συνδέει ταυτόχρονα το αποστειρωμένο κλίμα του εργαστηρίου με τη ζωγραφική πράξη.
Η Βίκυ Γεωργιοπούλου προσπαθεί, βαδίζοντας πάνω στα ίχνη τολμηρών εκφραστών κινημάτων της παραδοσιακής αλλά και της νεωτερικής τέχνης, ενσωματώνοντας και αφομοιώνοντας στο έργο της στοιχεία τους, να βρει τον δικό της βηματισμό. Επιχειρεί με τη φωτορεαλιστική και μαγική, παιγνιώδη και ειρωνική πλαστική της γλώσσα να ξορκίσει το άγχος του θανάτου με την επιβεβαίωση της ζωής.
Info: Βίκυ Γεωργιοπούλου, «Εις υγείαν»
Αίθουσα τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ, Καρτέρης Ηροδότου 5 , Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 6 Νοεμβρίου - 8 Δεκεμβρίου
Ώρες λειτουργίας: Τρ. / Πεμ. / Παρ.: 11.00-20.00, Τετ. / Σαβ.: 11.00-14.30
