Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
12.0°C16.5°C
1 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
11.5°C16.0°C
0 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
7.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C15.8°C
2 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
5 °C
4.9°C12.9°C
0 BF 100%
Υπάρχει λόγος / Τραγικά παράλογη εκτέλεση
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Υπάρχει λόγος / Τραγικά παράλογη εκτέλεση

Έτσι κι αλλιώς, το να οδηγείται ένας άνθρωπος στο ικρίωμα, στην αγχόνη, στο εκτελεστικό απόσπασμα είναι πράξη κτηνωδίας και ύβρις προς την ανθρώπινη ύπαρξη. Όπως ύβρις είναι η θανατική ποινή για όσα κράτη την περιλαμβάνουν στο νομικό τους σύστημα. Ακόμα και η αιτιολόγηση της θανατικής ποινής ως μεθόδου τιμωρητικού παραδειγματισμού θα πρέπει να προκαλεί φρίκη και αποτροπιασμό. Χωρίς την παραμικρή υποχώρηση.

Ακραίο παράδειγμα αυτής της σφαγιαστικής συνθήκης είναι η εκτέλεση της 24χρονης Ζεϊνάμπ Σεκαανβάτ στο Ιράν για έγκλημα το οποίο φέρεται να διέπραξε όταν ήταν μόλις 17 ετών. Ένα έγκλημα που ήρθε να σφραγίσει σειρά προηγούμενων εγκλημάτων τα οποία υφίστανται άπειρες γυναίκες. Χθες, σήμερα, αύριο. Όπου Γης. Την πάντρεψαν όταν ήταν 15 χρόνων. Βασανίστηκε και βιάστηκε από τον σύζυγό της. Υπέστη λεκτική βία. Φέρεται να ομολόγησε πως τον σκότωσε. Μια ομολογία - προϊόν βασανιστηρίων από τους αστυνομικούς, εξαιρετικά αμφίβολης αλήθειας. Στη δίκη η Ζεϊνάμπ αναίρεσε την υποτιθέμενη «ομολογία» της, καταγγέλλοντας πως ο φονιάς ήταν ο κουνιάδος της. Ο οποίος επίσης την είχε βιάσει επανειλημμένα. Και λοιπόν; Η νεαρή γυναίκα δικάστηκε, καταδικάστηκε, εκτελέστηκε. Προκαλεί τρόμο το μέγεθος της κτηνωδίας. Αποσβολώνουν τα τόσα εγκλήματα που συσσωρεύονται μέσα στο έγκλημα της θανατικής ποινής.

Σαν να μην έγιναν τόσοι αγώνες, αγώνες βέβαια που συνεχίζονται, για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την εργασία, την οικογένεια, την ερωτική σχέση. Σαν να μην ξέρουμε ότι και σήμερα η γυναίκα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποτελεί υποκείμενο υπερεκμετάλλευσης. Ότι υφίσταται πολλές και πολλαπλές μορφές βίας. Σαν να μην ξέρουμε ότι και σήμερα, ακόμα και μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ο βιασμός αποτελεί ανατριχιαστική αφορμή χλευασμού και ακόμα πιο ανατριχιαστική εκτροπή της δικαστικής διερεύνησης και απεύθυνσης αμφιβολιών: από τον θύτη στο θύμα. Και δεν είναι λίγες οι φορές που στο έγκλημα του βιασμού (ένα έγκλημα που ακολουθεί το θύμα σε όλη του τη ζωή) προστίθεται και ένα δεύτερο έγκλημα: η αθώωση των δραστών αφού τίθεται εν αμφιβόλω η ειλικρίνεια του θύματος που «δεν μπορεί, θα κουνούσε κι αυτή την ουρά της».

Ας είμαστε ειλικρινείς. Αποτελούν κόλαφο για την όποια κοινωνία οι βιασμοί, η κακοποίηση γυναικών, η υπερεκμετάλλευση, η τεράστια, φρικώδης και εξωπραγματικής κερδοφορίας παγκόσμια βιομηχανία trafficking. Το τερατούργημα της εκτέλεσης της Ζεϊνάμπ Σεκαανβάτ έρχεται απλώς να επιβεβαιώσει και να σφραγίσει με αίμα το πόσο δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε. Πόσους αιώνες έμφυλου διαχωρισμού και έμφυλης βίας έχουμε να ξεπεράσουμε. Και φυσικά, θα είναι εξαιρετικά βολικό να περιοριστούμε στην καταδίκη του Ιράν και του νομικού του συστήματος, για το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα. Άλλωστε, η περιπτωσιολογία πότε δεν έλυσε προβλήματα. Και το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι πελώριο. Και όχι μόνο ένα, αφού η κάθε μορφή ανισότητας λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής προβλημάτων. Όποιος θεωρεί πως από την υποτίμηση της γυναίκας αποκομίζει κέρδη είναι βαθιά νυχτωμένος. Κανένας δεν κερδίζει από τη υποβάθμιση του άλλου. Κανένας δεν κερδίζει ποντάροντας στο ζερό της ανθρώπινης κατάστασης.

Το μέγα κέρδος είναι η ισότητα. Και άσε να λέει ο Κυριάκος (να μην ξεχνάμε τα όσα ανατριχιαστικά έχει πει κατά καιρούς) ότι η ισότητα αντιβαίνει την ανθρώπινη φύση. Την ανθρώπινη φύση την αντιβαίνει οποιαδήποτε θεώρηση υποβιβάζει με οποιονδήποτε τρόπο το ανθρώπινο πλάσμα. Και, δυστυχώς, υπάρχουν άπειροι τρόποι και άπειρες μορφές. Φύλο, φυλή, θρησκεία, χρώμα, γεωγραφική θέση, σεξουαλικός προσανατολισμός, εθνοτική κατάσταση, πλειοψηφικός ή μειοψηφικός προσδιορισμός και ετεροπροσδιορισμός... Είναι πολύ μακρύς και πολύ θλιπτικός ο κατάλογος. Κι αυτή τη θλίψη τη βρίσκουμε μπροστά μας όσο αρνούμαστε να τη δούμε. Είναι τραγικό, για παράδειγμα, να μην καταλαβαίνεις ότι η υποτίμηση της γυναίκας στους μισθούς συμπιέζει όλους τους μισθούς προς τα κάτω. Ότι, άλλο παράδειγμα, ο οποιοσδήποτε αποκλεισμός της γυναίκας από την παιδεία υποβιβάζει την παιδεία όλων. Προς όφελος ορισμένων.

Και, στο κάτω - κάτω, αφού αρέσει τόσο πολύ να αποκαλούμε τη γυναίκα «το άλλο μισό του ουρανού», μοιάζει παράλογο να θεωρούμε το ένα μισό του ουρανού κατώτερο από το άλλο. δεν είναι αστείο. Είναι παράλογο, επιμένω. Και, όχι λίγες φορές, παράλογο έως θανάτου. Ενός θανάτου που πράγματι αντιβαίνει την ανθρώπινη φύση.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL