Τούτον τον Αύγουστο βγήκε η χώρα από τα Μνημόνια. Η στήλη όμως δεν ασχολείται με τις οικονομικές πολιτικές. Αφορά αποκλειστικά τις βιβλιοθήκες. Δεν θα επιχειρήσουμε κανενός είδους αποτίμηση. Αυτό που μας κινεί το ενδιαφέρον είναι ένα άρθρο στον "Guardian" που κάνει την αποτίμηση της οκταετίας. Εκεί κάπου στην ανάλυσή του ο αρθρογράφος Larry Elliott που υπογράφει το άρθρο με τίτλο "Greece's bailout is finally at an end - but has been a failure" έχει μία παράγραφο που αναφέρει: "Έχει γίνει εκτεταμένη και μόνιμη ζημιά. Πρώτον, υπάρχει το κοινωνικό κόστος μιας δεκαετίας αποτυχημένης λιτότητας: οι βιβλιοθήκες που έκλεισαν, τα κέντρα φροντίδας που κατέρρευσαν, ο αυξανόμενος αριθμός από τράπεζες τροφίμων".
Για τον Άγγλο αρθρογράφο σημαντική παράπλευρη απώλεια είναι οι βιβλιοθήκες, οι κοινωνικές υποδομές και η τροφή. Και μάλιστα ιεραρχεί τις βιβλιοθήκες πρώτες. Για τον ίδιο, ζώντας σε μία χώρα που εξαιτίας της εκεί λιτότητας κλείνουν βιβλιοθήκες καθημερινά, η ύπαρξη των βιβλιοθηκών και η λειτουργία τους νοηματοδοτεί ένα οργανωμένο κράτος που ενδιαφέρεται για τους πολίτες του. Πνευματική τροφή και πρόσβαση στις πληροφορίες, κοινωνικές υπηρεσίες, τροφή είναι το τρίπτυχο που εμφανίζεται να καθορίζει την ποιότητα της ζωής των κατοίκων μιας χώρας. Προερχόμενος από το Ηνωμένο Βασίλειο όπου εκεί οι βιβλιοθήκες μετρούν αιώνες δράσης και ύπαρξης στην κοινωνία, θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος μιας καλά οργανωμένης δημοκρατικής κοινωνίας που ενδιαφέρεται για τους όρους διαβίωσης των κατοίκων της.
Η ιστορία θα γράψει στο μέλλον την αποτίμηση των χρόνων αυτών. Πορίσματα θα βγουν, απόψεις θα εκφραστούν, κάποιοι θα δικαιωθούν, κάποιοι θα αισθάνονται δικαιωμένοι όπως συμβαίνει σε κάθε ιστορικό συμβάν. Στις βιβλιοθήκες του μέλλοντος ο ιστορικός θα αναζητήσει στις πηγές τι πραγματικά έγινε για να μπορέσει να συγγράψει την ιστορία που ζούμε εμείς τώρα. Ο Larry Eliott εκτός των άλλων συνεισφέρει και μια μικρή παράγραφο για την αξία των βιβλιοθηκών, ειδικά σε εποχές κρίσης. Δεν πρέπει ποτέ να κλείνουν οι βιβλιοθήκες.
Καίτοι στην ελληνική πραγματικότητα οι βιβλιοθήκες συνεισέφεραν τα μέγιστα κυρίως στη θεραπευτική τους λειτουργία έναντι των αντίξοων συνθηκών που είχαν να αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι της χώρας, αγνοήθηκαν και αποδυναμώθηκαν συστηματικά από την κεντρική διοίκηση. Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε μία προσπάθεια ανασύνταξης και γενικών κατευθύνσεων προς μία πολιτική βιβλιοθηκών, αλλά ακόμα απέχουμε πολύ. Θα υπενθυμίζουμε τη σχετική ρήση για το ψωμί και τα τριαντάφυλλα που έχει ανάγκη ο κόσμος εξίσου, μέχρι αυτό να γίνει κατανοητό.
Είναι κρίμα πάντως που σε κάποια αποτίμηση της εποχής των Μνημονίων από Έλληνα αρθρογράφο δεν έγινε ούτε μία αναφορά στις βιβλιοθήκες μας.
