Συμπερασματικά και ἀσυμπέραστα
Πολὺ τὸν λάτρευσε τὸν ἑαυτό του,
πολὺ τὸν μέμφθηκε καὶ θέλησε νὰ τὸν ἀλλάξει,
ὅπως τὴ φύση, οἱ μηχανοποιοί.
Ὅλα ἀλλάζουν
μιᾶς καὶ τίποτε δὲν ἱκανοποιεῖ τελείως,
καὶ ὅλα μένουν
μιᾶς καὶ στέκει ἀμετάλλακτο
ὅ,τι ἀνέκαθεν ζητοῦσε ἀλλαγή.
Ἔτσι κι ἡ ἀλλαγὴ θ’ἀλλάζει πάντα
μὲ νέο φακὸ για κάθε μάτι. Διαδοχικῶς.
Μέρα καὶ νύχτα, γέννες καὶ θάνατοι,
διαρκῶς. Ὁ κύκλος, κύκλος.
-« Περάσαμε πολὺ ὡραῖα ! Θαῦμα !
Φάγαμε στὸν Ὅμιλο τῶν Ναυτικῶν Σαρωνικοῦ.
Ἥλιος ἐξαίσιος ! Καθάρια μέρα, μαλακιά.
Πλησίαζαν καὶ δέναν τὰ μικρὰ ἱστιοφόρα, ἕνα ἕνα.
Πηδοῦσαν ἔξω ὄμορφα παιδιά, ἁρμυρωμένα. Ναί,
καὶ οἱ γαρίδες μούρλια ! Τί ἄλλο θέλει ὁ ἄνθρωπος !
Τϊ εὔκολα ποὺ γίνεσαι ὄνειρο καὶ μὲ τὰ λίγα !
Τὸ πιὸ δύσκολο μὰ τὴν ἀλήθεια
εἶναι νὰ φᾶς κοκκινιστοὺς κοχλιοὺς
χωρὶς νὰ λαδωθεῖς …!»
-« Αὺτὰ ποὺ μπαίνουν στο κεφάλι μου
εἶναι μικρότερα ἀπ’ὅσα βγαίνουν,
κι αὐτὰ ποὺ βγαίνουν
σαφῶς μικρότερα ἀπ’ὅσα μπαίνουν. »
Τὸ μέτρο καὶ τὸ ἄμετρο,
τὸ περατὸ καὶ τ’ ἄπειρο
ἡ ἀρετὴ τοῦ μετριόφρονος,
τὸ ρῆγμα τοῦ σκανδάλου.
Μόνο ἡ ποίηση μπορεῖ νὰ μὴ χωρίζει
καὶ νὰ κοιμᾶται μὲ τὸν ἑαυτό της
χωρὶς νὰ πνίγεται στὴ λίμνη.
Εἶμαι λοιπὸν 65 χρόνων!
Ἀπίστευτο καὶ πάντως κωμικό.
Γιατὶ νὰ κάνω ἐξετάσεις; Νὰ πάω στοὺς γιατροὺς;
Τί περιμένω πιά; Ἀνάσταση νεκρῶν;
Εἶδες ποτὲ μιὰ σύναξη ὀστῶν; Εἶδες τὴν τέφρα;
Ὁ τέως γόης μοναχός, ὅλος μιὰ μεθυσμένη μνήμη.
Αντώνης Ζέρβας
