«Χωρίς ιστορία... δεν υπάρχει πραγματικός πολιτισμός», δηλώνει στη «Γραμματική των Πολιτισμών» ο ρηξικέλευθος Γάλλος ιστοριογράφος Φερνάν Μπρωντέλ και συμπυκνώνει όλη την τραγωδία της σύγχρονης Ελλάδας. Που χτίστηκε πάνω στα συντρίμμια του Εμφυλίου και των «Νέων Παρθενώνων» της Μακρονήσου από τους καπηλευτές της ιστορίας της αντίστασης. Εκείνων που έδωσαν ως αντιπαροχή για την αναρρίχησή τους στα έδρανα της εξουσίας το έμψυχο και το άψυχο υλικό της χώρας, την ιστορία της και τον πολιτισμό της και συνεχίζουν να επωάζουν σήμερα σε «μακεδονικά», ανιστόρητα συλλαλητήρια το αυγό του φιδιού του νεοναζισμού. Χωρίς γραφή δεν υπάρχει ιστορία άρα και μεταφερμένος στις επόμενες γενιές πολιτισμός.
Η εξέλιξή της από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής της σε σχήμα σφήνας πάνω σε πήλινες πινακίδες, στη Μεσοποταμία την 4η χιλιετία προ Χριστού μέχρι τα ιερογλυφικά των αρχαίων Αιγυπτίων, τους απλούς χαρακτήρες-εικόνες και τα φωνητικά στοιχεία της κινέζικης αλλά και της μινωικής γραμμικής γραφής, το αλφάβητο των αρχαίων Ελλήνων, των Πτολεμαίων και αργότερα των Λατίνων και των Ετρούσκων φανερώνει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Οι 12 χαράκτες από την Ελλάδα και καλλιγράφοι από την Κίνα, που εκθέτουν τα έργα τους στο Επιγραφικό Μουσείο της Αθήνας επί της οδού Τοσίτσα, επιχειρούν να αναδείξουν τη γραφή, όπως ο Δίσκος της Φαιστού, ο χαραγμένος με διάφορα σύμβολα αλλά και συλλαβογράμματα, ως μέσο επικοινωνίας και διάσωσης της μνήμης αλλά και ως αυτόνομο αντικείμενο της τέχνης.
Διαβάζουμε στα αφαιρετικά τυπώματα του Χρήστου Αγγελόπουλου τις γραμμένες, ως φευγαλέα βιώματα, ιδέες. Διαπιστώνουμε στις βυζαντινόμορφες «σελίδες» του Μίλτου Πεταλά την αυστηρότητα αλλά και την ακλόνητη διάρκεια των γραμμικών συμβόλων και των κειμένων του χριστιανισμού. Εμπλεκόμαστε στα οριζόντια διατεταγμένα, όπως σε αρχαίες στήλες, ανάμεσα σε λευκές και μαύρες κηλίδες μισοσβησμένα γράμματα της Αγγελικής Αποστολά, καθώς και στα παρατεταγμένα σαν εξισώσεις στον μαυροπίνακα δίπλα σε διάφανες αφηρημένες μορφές στοιχεία του κινεζικού και του ελληνικού αλφαβήτου της Έλενα Γκαρστέα, στο παιχνίδι της μνήμης. Διακρίνουμε την αισθησιακή ομορφιά της γραφής στην τρυφερότητα της πινελιάς του Xianliang Cai, στις πλαισιωμένες με χρωμάτινες, ρέουσες λωρίδες θραυσματικές στήλες γραμμάτων του Κανούτο Κάλαν και στους παραδοσιακά γραμμένους μικροσκοπικούς χαρακτήρες του Yiming Kuang. Βυθιζόμαστε στην ονειρικότητα των περιβαλλόμενων από σουπρεματιστικά, υδάτινα πλαίσια «δίσκων» του Χρήστου Σανταμούρη και των δυαδικών, ρομαντικών, μαυρόασπρων συνθέσεων κινέζικων και ελληνικών γραμμάτων της Δώρας Τριανταφύλλου. Διαβάζουμε στα στιβαρά, εγχάρακτα αφιερώματα στον Θεό Ασκληπιό της Ίασης της Χριστίνας Παπαγεωργίου.
Για να φτάσουμε στις εξπρεσιονιστικές, χειρονομιακά αποτυπωμένες μορφές της δυναμικής γλώσσας της γραφής των έργων της Βασιλικής Κολιπέτσα και της Ιωάννας Λιν. Εκεί όπου το ιδεόγραμμα μετατρέπεται στην Κολιπέτσα σε στοιχείο του χώρου που εμπερικλείει το πρόσωπο που το δημιουργεί και στην Λιν μεταλλάσσεται με έναν εκπληκτικό τρόπο σε μια γραμμική, γυναικεία μορφή που μετά τη μακρόχρονη καταπίεσή της πορεύεται αποφασισμένη στο μέλλον της χειραφέτησής της.
Είναι μια έκθεση που αξίζει να επισκεφθούμε σε μια εποχή όπου πολλοί διακηρύσσουν το τέλος της γραφής, για να ανακαλύψουμε την ανατρεπτική μέσα στη διάρκεια των αιώνων ισχύ της.
Info: «ΜΝΗΜΗ, ΛΗΘΗ, ΓΡΑΦΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΚΙΝΕΖΙΚΗ». Επιγραφικό Μουσείο, Τοσίτσα 1 Διάρκεια έκθεσης: 30 Μαρτίου μέχρι 31 Μαΐου. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρασκ. 9.00-15.00
