«Τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου». Η ρήση του Γάλλου ποιητή του συμβολισμού και του λεγόμενου «κινήματος της παρακμής» στα τέλη του 19ου αιώνα Πολ Βερλέν, αποτελεί τον στόχο του κάθε καλλιτέχνη. Μοιάζει ταυτόχρονα να συμπληρώνει ως «αντίπαλο δέος» την εμβληματική φράση «Εγώ είναι ένας άλλος» του φίλου και εραστή του Βερλέν, ανατρεπτικού ποιητή της ελεύθερης φόρμας Αρτίρ Ρεμπό.
Η πολυπληθής ομάδα εικαστικών που συμμετέχουν στην έκθεση με τον τίτλο «Η τέχνη ο εαυτός μου» στην Depot Art gallery, στο Κολωνάκι, δείχνουν με διαφορετικά είδη και ιδιώματα αυτό τον δυισμό της έκφρασης. Βλέπουμε τα πλασμένα με αδρές και διάφανες πινελιές, πρόωρα ωριμασμένα, ρεαλιστικά προσωπάκια δυο παιδιών της Τάνιας Δρογώση να προβάλλουν, το ένα ξανθό και το άλλο μελαχρινό, ως οι δυο όψεις ενός παρόντος που δεν προσμένει τίποτα από το μέλλον. Και να το δηλώνουν αμφότερα με το ευθύ βλέμμα τους στον θεατή. Αντικρίζουμε το περιπεπλεγμένο μέσα σε χειρονομιακές μολυβιές, φτιαγμένο με μαύρες, λευκές και γκρίζες κηλίδες, ανδρικό προφίλ του Γιώργου Ανδρούτσου. Βυθιζόμαστε στον αποτυπωμένο λεπτομερώς με τέμπερα, μελάνι και μολύβι «Θαλάσσιο κήπο» του ασυνείδητου της Μαρίας Αποστόλου, με τις αιωρούμενες μπαλίτσες, σαν φυσαλίδες οξυγόνου, να μας ωθούν στην επιφάνεια της ζωής. Ψηλαφούμε μέσα από τις λιγοστές χαρακιές τα χαρακτηριστικά του εμφανιζόμενου ως πρωτόλειο ανδρικού αγάλματος του Γρηγόρη Λιάτσου, για να φτάσουμε στην αποτρεπτική του Άλλου και της γειτνίασής του χειρονομία.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι μέσα από τις σχηματοποιημένες, όπως στα κόμικς, φιγούρες του «Γάμου» του Σπύρου Λύτρα με την κοινωνικά επιβεβλημένη ιεράρχηση των ρόλων γυναίκας και άνδρα. Διαπιστώνουμε στο γραμμένο με παστέλ, στο ύφος της ποπ αρτ, τοπίο των τσαλακωμένων κουτιών της ανακύκλωσης του Γιώργου Τσακίρη την κραυγαλέα αντίθεση της «πολιτικά ορθής», αλλά απαλλαγμένης από κάθε ευθύνη πρόθεσης προστασίας του περιβάλλοντος και της καταστροφής του από την υπερκατανάλωση, στην οποία όλοι μας συμβάλλουμε. Οδηγούμαστε με τις αρχαϊκές, βαμμένες με λαδοπαστέλ, φιγούρες της Ιωάννας Καζάκη εκεί όπου οι μορφές γίνονται ομοιόμορφα γραμμικές, στην «Έξοδο» από τα καθιερωμένα. Αγγίζουμε το γραμμένο, όπως με μια πινελιά, εξπρεσιονιστικό πρόσωπο της Πένυς Κωνσταντίνου ως είδωλο του βυθισμένου μέσα στην ενδοσκόπησή του σύγχρονου ανθρώπου. Που «τίποτε δεν βλέπει πια. Χάνονται όλα μες στη λήθη, το καλό και το κακό, ω θλιμμένο παραμύθι».
Πρόκειται για κάποια από τα έργα που επιχειρούν να αποτυπώσουν τη σχιζοειδή κατάσταση μέσα στην οποία κινούνται ανέκαθεν οι δημιουργοί της τέχνης αλλά και οι κοινοί θνητοί. Θέλοντας να ενώσουν τον κόσμο εντός και εκτός τους σε μια παράλληλη προσπάθεια αναγνώρισης και κατανόησής του. Χωρίς, εν τέλει, να ξεφεύγουν από τον ναρκισσισμό τους.
Info: «Η τέχνη ο εαυτός μου», σε επιμέλεια Κων/νου Βαφειάδη και οργάνωση Δημήτρη Λαζάρου
Depot Art gallery, Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 27 Μαρτίου - 20 Απριλίου, λόγω Πάσχα: (5-11 Απριλ. κλειστά)
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή 14.00-20.00, Σαβ. 11.00-15.00
