Της Λήδας Καζαντζάκη
Η σύγχυση κυριαρχεί. Στη ζωή και στην τέχνη ο θεατής της μπερδεύει την επιδερμική αναπαράσταση ή εξάλειψη της εικόνας με την ουσία της, την ιδεοληπτική αλλοτρίωση του πραγματικού με την αληθινή του (αυτο-)πραγμάτωση, τη ρομαντική παραίτηση από την ίδια την κοινωνία με την αναζήτηση διαφορετικών -μη συμβατών με τις καθιερωμένες αντιλήψεις- τρόπων συνομιλίας με αυτήν. Οι καλλιτέχνες, σκαπανείς του μοντέρνου, που συσπειρώθηκαν κάτω από το προγραμματικό σύνθημα «Τέχνη χωρίς αντικείμενο», όπως οι αφηρημένοι ζωγράφοι Καντίνσκι, Μάλεβιτς ή Ντελωναί, δεν επεδίωκαν, καθώς στρεβλά αποτιμήθηκε εκ των υστέρων, με το έργο τους και τα θεωρητικά τους κείμενα μια «φυγή» από τον κόσμο αλλά μια «επιστροφή» σ’ αυτόν με τα καθαυτό μέσα της τέχνης. Λειτουργούσαν, σύμφωνα με τη ρήση του Καντίνσκι, ως «παιδιά τής» ταραγμένης από τη βιομηχανική επανάσταση και την εργαλειοποίηση του ανθρώπου «εποχής τους».
Ο ζωγράφος Θανάσης Μακρής, που παρουσιάζει την τελευταία δουλειά του στην γκαλερί έκφραση- γιάννα γραμματοπούλου, στο Κολωνάκι, πιάνει το νήμα από την αρχή. Πλάθει με παχυλές, στροβιλώδεις πινελιές και με απτές κηλίδες θαλασσογραφίες που επαναφέρουν με την ανάμειξη καφετιών και γκρίζων τόνων το «σκούρο φορτίο» των θαλασσινών τοπίων των Γερμανών ιμπρεσιονιστών στα τέλη του 19ου αιώνα. Προβάλλει τις βάρκες και τα καράβια ως θολά «είδωλα» των Ελλήνων εκφραστών της «Σχολής του Μονάχου». Τα βυθίζει με ένα εξπρεσιονιστικό ιδίωμα στην αχλή της μνήμης και στους αντικατοπτρισμούς των «φλεγόμενων» χρωμάτων των σκαριών τους στους κυματισμούς που προκαλούν. Δένει την καλά σχεδιασμένη φόρμα, το φως και το χρώμα σε μια σύνθεση που αντανακλά μέσα από τη μοναχικότητα των μεμονωμένων πλεούμενων στο απέραντο και αδιευκρίνιστο σύμπαν τη μοναχικότητα που διαπνέει τη σημερινή, σκληρή καθημερινότητά μας. «Μεταχειρίζεται» αυτά τα «νεκρά εξωτερικά» προϊόντα του πολιτισμού ως «εσωτερικά ζωντανά» στιγμιότυπα του είναι μας. Επιχειρεί να μας μεταφέρει με την καθαρή ζωγραφική του στις απογυμνωμένες από κάθε διακοσμητικό ή ανακυκλωμένο, ιδεοκρατικό επίχρισμα ρίζες της και σε μια καθαρά ουμανιστική θεώρηση της τέχνης και της ζωής. Μας δείχνει, όπως είχε δηλώσει ο Γερμανός ιμπρεσιονιστής Λόβις Κόριντ ότι δεν είναι «η πραγματικότητα η ίδια που αντικατοπτρίζεται στην εικόνα αλλά ο άνθρωπος που έχει φτιάξει την εικόνα».
Info: Θανάσης Μακρής, «Τοπίο - Ένα ανερμήνευτο σύμπαν» γκαλερί έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου, Βαλαωρίτου 9α Κολωνάκι Διάρκεια έκθεσης: 13 Φεβρουαρίου - 10 Μαρτίου. Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πε./Παρ. 11.00-20.00, Τετ. 11.00-18.00, Σαβ. 11.00-15.00
