Προς την ποιήτρια Σοφία Σακελλαρίου
για το «Υπάρχει γράμμα για μένα;»
Αγαπητή μου Σοφία,
Παλιά ερχόταν και καμιά πρόσκληση:
«Προς την αξιότιμη Κυρία...
Τώρα, έρχονται μόνο λογαριασμοί
Από την COSMOTE την ΕΥΔΑΠ
Και την Ηλεκτρική Εταιρεία.
Ούτε και το τηλέφωνο πια δεν χτυπά
Αφού οι νεκροί/ες του παρελθόντος μου
Δεν έχουν στους τάφους τους κινητά.
Τα e-mail πήραν τώρα τη θέση των ταχυδρόμων,
Όπως το κόκκινο-πράσινο τη θέση των τροχονόμων.
Πέρασε πια του Βίκο η «επιστολική εποχή».
Ξαναγυρνάμε πίσω στη γλώσσα τη βουβή!
Μεγάλη η νοσταλγία των γραμμάτων!
Γι’ αυτό τα έσκισα όλα και τα πέταξα στον κάδο απορριμμάτων.
Αχ! Με ταξίδεψες σε μιαν άλλη, χαμένη εποχή,
Όταν έγραφα με το πενάκι χι!
Καμιά φορά τα γράμματα σπάνε καρδιές,
Ιδιαίτερα όταν ο ταχυδρόμος χτυπά δύο φορές!
Ένα άδειο φάκελο πια η καθεμιά και ο καθείς.
Σ’ ευχαριστώ,
