Της Λήδας Καζαντζάκη
«Χωρίς Ιστορία δεν υπάρχει εθνική συνείδηση» δήλωνε ο σημαίνων ιστορικός της μεταπολεμικής Σχολής των Annales Φερνάν Μπροντέλ, συγγραφέας της «Γραμματικής των πολιτισμών» που τη δημοσίευσε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και κατάφερε να την εισάγει ως εγχειρίδιο για την τελευταία τάξη του Λυκείου στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Γαλλίας. Με τον μακρόπνοο και οραματικό και τόσον αυτονόητο στόχο «οι νέοι, πριν τελειώσουν το σχολείο τους, να είναι σε θέση να διαβάζουν μια εφημερίδα και να καταλαβαίνουν τι λέει».
Γράφω αυτές τις γραμμές μέσα στον απόηχο του αποκαλούμενου συλλαλητηρίου με το ανιστόρητο από κάθε πλευρά σύνθημα για τη «μία ελληνική Μακεδονία» που δείχνει για ακόμη μια φορά τα τρομερά κενά της Παιδείας μας. Όπου για άλλη μια φορά ιδιοτελείς και μικρόπνοοι πολιτικοί κατάφεραν να προβάλουν την ελληνική σημαία ως σύμβολο ενός αποδεδειγμένα πολλάκις επικίνδυνου αλυτρωτισμού για την επανάκαμψή τους στην εξουσία. Συγκέντρωσαν στην πλατεία του Συντάγματος ένα φαιό συνονθύλευμα από νοσταλγούς της χούντας των συνταγματαρχών και αμετανόητους γιους βασανιστών της Μακρονήσου, εκπροσώπους του νεοναζισμού και του βαθιού παρακράτους αλλά και απλών πολιτών που μετέφεραν την αγωνία τους για το μέλλον στο αίτημα για μια έωλη εθνική ταυτότητα. Με κεντρικό ομιλητή τον συνθέτη των τραγουδιών της αντίστασης ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό Μίκη Θεοδωράκη, που προσπάθησε με έναν λόγο-συμπίλημα ψευδών γεγονότων να αλλάξει, όπως φώναζε και το ακροατήριό του, την Ιστορία.
Οι εικόνες που εκθέτει η εικαστικός Ελένη Πεχλιβάνη στην Gallery 7, στο Κολωνάκι, προβάλλουν έναν κόσμο διαφορετικό, φτιαγμένο με την ενιαία και ανθρωπιστική «γραμματική των πολιτισμών». Δομεί τον χώρο σύμφωνα με το συντακτικό της προοπτικής, προσδίδοντάς του, σε αντίθεση με την προηγούμενη δουλειά της, το απαραίτητο βάθος, για να κινηθεί ο θεατής ανάμεσα στο πραγματικό των κτηρίων και το φαντασιακό των «υφασμένων» με διαφορετικά υλικά, λαδοπαστέλ, ακρυλικά και μολύβια χρωματιστά, πάνω σε σχήματα αρχαϊκά, γραμμένα λες από το χέρι ενός μικρού παιδιού.
Ανατρέπει τη γεωμετρικότητά του συνθέτοντάς τον με στοιχεία ετερόκλητα, μιναρέδες που εμφανίζονται πίσω από μοντέρνα οικοδομήματα με προσόψεις τσίρκου, φάρους που προβάλλονται πίσω από πλαίσια τένις, πύργους ρολογιών πάνω στους οποίους στερεώνονται σχοινιά ακροβασίας. Ζωντανεύει την αυστηρότητά του όπως στα όνειρά μας. Κλίνει ανορθόδοξα τα κτήρια, πλάθει φιγούρες γραμμικές, βγαλμένες από ένα θέατρο σκιών, ανάμεσα σε μορφές ρεαλιστικές, ντυμένες παραδοσιακά ή σύγχρονα. Τις αφήνει να σκαρφαλώνουν τους τοίχους, να χορεύουν, να σχοινοβατούν, να ετοιμάζονται να βουτήξουν από εξέδρες τοποθετημένες στις προσόψεις δυτικότροπων εκκλησιών, να υψώνονται σαν υπερμεγέθεις Αφρικανές πάνω από την πόλη με μιαν έκφραση απορίας. Βάφει τα έργα της με αποχρώσεις του γαλάζιου και τα έντονα χρώματα των πλουμιστών χαλιών της Ανατολής. Προβάλλει έτσι το αυτονόητο και μακρόπνοο όραμα της ειρηνικής συνύπαρξης ανθρώπων διαφορετικής καταγωγής ως μια ανεξάντλητη πηγή πλούτου της δημιουργίας και της ύπαρξης.
Info: Ελένη Πεχλιβάνη, «Αόρατοι Ακροβάτες», επ. Μαρία Γιαγιάννου
Gallery 7, Σόλωνος 7, Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 30 Ιανουαρίου-17 Φεβρουαρίου
Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πε./Παρ. 11.00-14.00 & 18.00-21.00, Τετ./Σαβ. 11.00-15.00
