Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
ΦΥΛΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ / Το Da Kappo στα Σκόπια
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΦΥΛΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ / Το Da Kappo στα Σκόπια

Κάπνιζα τσιγάρο στις όχθες του Βαρδάρη κι έβλεπα από την μια μεριά τον μακεδόνικο τομέα και από την άλλη τον αλβανικό. Αλλά τα μάτια μου δεν είχαν άλλο λόγο να σταθούν εκεί. Μια οχλαγωγή, μια βοή παράταιρη ερχόταν από την Αθήνα και τάραζε την ηρεμία μου. Ένας βραχνός, "ασίκης" άντρας φώναζε στα μικρόφωνα για μια Μακεδονία που ήταν μόνο ελληνική και ήταν μία. Αλίμονο, σκέφτηκα, χαρά μεγάλη ο εσωτερικός τουρισμός. Χαρά μεγάλη και οι τυροπιτάδες στην πλατεία αλλά και ο Μπαϊρακτάρης. Ας είναι, σκέφτηκα, μεροκάματο είναι κι αυτό, και φαντάστηκα πολλούς ανθρώπους μέσα στο χαμό να βγάζουν κάτι παραπάνω από τις προηγούμενες μέρες.

Ναι, ήξερα πως άνθρωποι πολλοί που θα πήγαιναν στο συλλαλητήριο δεν ήταν φίλοι της Χ.Α. ούτε των παπάδων. Όμως σκεφτόμουνα πως και οι Γερμανοί πριν από τον πόλεμο, αυτοί που ολόψυχα στήριζαν τον Χίτλερ δεν ήταν ναζιστές. Δεν άλλαξε όμως τίποτε στην συνέχεια, το αποτέλεσμα το ξέρουμε όλοι. Να μην χαρίσουμε τον κόσμο αυτό στην ακροδεξιά, μου είπε η φίλη μου. Κανείς δεν είναι αθώος του αίματος, της είπα. Γιατί στ’ αλήθεια, σκεφτόμουνα, γιατί γίνεται όλο αυτό το πανηγύρι; Ποια ανασφάλεια σφηνωμένη στο μυαλό μας και στην καρδιά μας μάς σπρώχνει συνέχεια σε μαύρα μονοπάτια;

Απέναντί μου μια παρέα σλαβομακεδόνων χόρευε στους ήχους της βαλκανικής σουίτας και τα χάλκινα πήγαιναν τις ψυχές των ανθρώπων στον Θεό. Ένας Θεός που γύριζε το πρόσωπό του απογοητευμένος από τα μαύρα ράσα που ανέμιζαν στο Σύνταγμα. Ένα μαύρο ράσο ένωνε την Σαλονίκη με την Αθήνα, μια αποτρόπαια ανορθόλογη επίδειξη εξουσίας, μια επίδειξη χωρίς κανένα γούστο, χωρίς καμία ευγένεια, απαιτούσε να υποταχθούμε όλοι μας σ' αυτό το θλιβερό παιχνίδι. Είδα και Αχαιούς και Κρητικούς και Πειραιώτες, είδα και άλλους πολλούς να φαντασιώνονται ένα νέο ’21. Είδα και πολλούς από τους "μένουμε Ευρώπη" να λησμονούν τα φραγκολεβαντίνικα κουστούμια τους, να βάζουν πάλι την φουστανέλα με την περικεφαλαία. Γιατί όλα τα χωράει το Όνομα, ταξιδευτή μου. Και τούτα και κείνα. Κι ακροβατεί μια ψυχή χαμένη να κυνηγά ανεμόμυλους.

Κι ύστερα φαντάστηκα τον στρατηγό να χωρίζει τις ομάδες και να ορίζει πως κάθε μέρα ένα τάγμα θα κάνει διαδήλωση έξω από μία από τις 140 πρεσβείες που έχουν αναγνωρίσει τους γείτονες με το συνταγματικό τους όνομα. Και δεν θα μπαίνει κανείς να πάρει βίζα σε τούτες τις πρεσβείες για να ταξιδέψει σ' αυτές τις χώρες. Και δεν θα κάνει κανείς εμπόριο ή δουλειές με αυτές τις χώρες. Γιατί ο αγώνας, αδέλφια, θέλει συνέπεια. Ούτε εταιρείες εξωχώριες ούτε άλλες δουλειές, ούτε χρήματα στις τράπεζές τους. Θα τρώμε μέλι και άγρια χόρτα, αλλά το Όνομα δεν θα το δώσουμε. Ο αγώνας θέλει θυσίες, θα ματώσουμε και θα πεινάσουμε αδέλφια, είπε ο στρατηγός, και αφού αποθεώθηκε πήγε στην Αθηναϊκή Λέσχη γιατί είχε κουραστεί.

Και αίφνης το πλήθος βουβάθηκε, μια σιγή μεγάλη είχε σκεπάσει τα πάντα. Στοχασμός έπεσε στην πλατεία. Ακόμη και κείνος ο αρκουδιάρης που είχε πει για το συλλαλητήριο της Σαλονίκης πως έτσι είναι οι λαϊκές συνελεύσεις, έκατσε για πρώτη φορά να σκεφτεί τι σήμαινε αυτό που είπε ο στρατηγός. Αλλά το ξεπέρασε και έβγαλε κραυγή μεγάλη, "Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά", κι έφυγε τρέχοντας για τα ευλογημένα μέρη.

Και ο ανήσυχος αντιπολιτευόμενος, βαθιά ανήσυχος, έτρεξε να μαζέψει τους μακεδονομάχους του κόμματός του που έπιναν στα καφέ μακεδονικό εσπρέσο και καπουτσίνο. Φτάνοντας στο Da Kappo έμεινε άλαλος, το καφέ ήταν κλειστό και πληροφορούσε την ευγενή πελατεία του ότι αλλάζει τόπο και ανοίγει νέο μεγάλο καφέ στο αεροδρόμιο Κίρο Γκλιγκόρωφ στα Σκόπια. Τα γόνατά του λύγισαν και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια του. Ο κόσμος του, ο δικός του κόσμος, είχε γκρεμιστεί μπροστά του ολόκληρος και η πλατεία ήταν έρημη. Μόνο οι δικοί του είχαν μείνει εκεί αποσβολωμένοι. Ο τελευταίος που έφευγε ήταν το παιδί που έφερνε τα νερά. Φεύγω, τους είπε, φεύγω μακριά γιατί άκουσα τον στρατηγό και δεν θέλω να τρώω μέλι και άγρια χόρτα. Πάω στα Σκόπια.

Γελούσα που τα φανταζόμουνα αυτά εκεί στον Βαρδάρη. Πάντα κάποιος κάνει φάρσες με την ιστορία, σκέφτηκα. Πήρα την φίλη μου και πήγαμε σ' ένα ωραίο καφέ στον αλβανικό τομέα, να πιούμε βότκα και να ακούσουμε τα χάλκινα. Κανείς αθώος των επιλογών του, σκέφτηκα, και άφησα την βότκα και το γέλιο της φίλης μου να με ταξιδέψει στις βαλκανικές πεδιάδες και στα βιολιά των τσιγγάνων.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL