Της Λήδας Καζαντζάκη
Η τέχνη ως έκφραση καθολική είναι αίτημα διαχρονικό. Καθιερώθηκε την εποχή της Αναγέννησης, όταν καλλιτέχνες πολύπλευροι, όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ή ο Μιχαήλ Άγγελος, επιχείρησαν μέσα από τη διάπλαση ενός ουμανιστικού προτύπου του ανθρώπου τη σύνδεση της γνώσης των επιστημών με τις διαφορετικές μορφές της τέχνης ενάντια στο θεοφοβικό μοντέλο του Μεσαίωνα και τους θρησκευτικούς πολέμους που είχαν πλήξει τις χώρες της Δύσης. Η εξειδίκευση στην οποία οδήγησαν η Βιομηχανική Επανάσταση και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής της καταμερισμένης εργασίας δεν μόνωσε μόνο τους εργαζόμενους από τα αντικείμενα που έφτιαχναν, αλλά και τους ίδιους τους δημιουργούς από την ίδια την κοινωνία. Η «υπεραξία» των καταξιωμένων στα χρηματιστήρια της τέχνης συνέβαλε στην υποβάθμισή τους σε μιαν επένδυση πνιγμένη μέσα στην «ιδιοτυπία» του αποξενωμένου και απαξιωμένου εν τέλει πολιτισμικά δημιουργού.
Οι εικαστικοί που δείχνουν το έργο τους στην P.gallery- sculpture, στο Κολωνάκι, διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στο ισχύον πνεύμα των καιρών. Πέντε γνωστοί ζωγράφοι επεκτείνουν τη δράση τους στην τέχνη της γλυπτικής και πετυχαίνουν να συνδέσουν τα έργα που έφτιαξαν με τον χρωστήρα τους πάνω στον καμβά με εκείνα που συνέθεσαν ή σμίλεψαν με υλικά όπως το ξύλο ή το μέταλλο. Οι ζωγραφισμένες πέτρες του Μα Ντεσέγκ ενώνονται σε μορφές που εμπεριέχουν την έννοια του τυχαίου, όπως αυτές που συναντούμε στις όχθες των ποταμών και θυμίζουν κυρτωμένες φιγούρες ή μια μητέρα που κρατά το παιδί της. Η προτομή του Γιάννη Γαΐτη συντίθεται από τα δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σύμβολα της μαζικής κοινωνίας εμπνευσμένα από τον σουρεαλιστή Ρενέ Μαργκρίτ «ανθρωπάκια» του. Ενώ οι σχηματοποιημένες και δομημένες πάνω σε διαφορετικά επίπεδα, άγνωστες στους πολλούς, φιγούρες του, ζωγραφικές και σμιλεμένες, μας παραπέμπουν στις αρχές της αφαίρεσης των αδελφών Πέβσνερ. Τα λεπτεπίλεπτα πλεγμένα δεντράκια του Παύλου Διονυσόπουλου μοιάζουν να έχουν βγει μέσα από τα σχέδιά του. Οι στρογγυλεμένοι, γεωμετρικοί όγκοι του αφηρημένου ζωγράφου της δεκαετίας του '60 Χρήστου Καρά, με τη λυγισμένη βέργα ανάμεσά τους, αναδίνονται σαν το γνωστό παιγνίδι «ισχύος» πάνω στο τραπέζι και μας οδηγούν στις αισθησιακές, πυκνές αποτυπώσεις του ανθρώπινου συναισθήματος του Ρουμάνου γλύπτη των αρχών του 20ού αιώνα Κονστανίν Μπρανκούζι.
Οι φιγούρες του Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη συνομιλούν άμεσα, μέσα από το μανιερισμό των κινήσεών τους, που μας παραπέμπουν στον «Φτερωτό Ερμή» του Φλαμανδού εκπροσώπου της φλωρεντινής γλυπτικής Τζιοβάνι Ντα Μπολόνια, ή τον κερματισμό τους, με τις εξπρεσιονιστικά πλασμένες, πνέουσες τη βία και τη σύγχυση της εποχής μας, ζωγραφικές συνθέσεις του. Πρόκειται για μια έκθεση που συνοψίζει τα διδάγματα του μοντέρνου και μας καλεί να δούμε την τέχνη ως ένα ανοιχτό πεδίο αναζήτησης του υποκειμένου.
Info: «Ζωγράφοι - Γλύπτες», Γιάννης Γαΐτης, Παύλος Διονυσόπουλος, Χρήστος Καράς, Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης, Ma Desheng, P.gallery/sculpture, Κουμπάρη 6, Κολωνάκι Διάρκεια έκθεσης: 30 Νοεμβρίου - 27 Ιανουαρίου Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πεμ./Παρ. 11.00 - 19.00, Τετ./Σαβ. 11.00 - 15.00
