Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.4°C21.6°C
2 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
19 °C
15.6°C20.8°C
2 BF 70%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.8°C
4 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.5°C24.8°C
2 BF 34%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
20.9°C22.3°C
3 BF 46%
Υπάρχει λόγος / Μέτρον άριστον;
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Υπάρχει λόγος / Μέτρον άριστον;

Υποτίθεται ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που (εκτός της δημοκρατίας και πολλών άλλων ευεργετικών, για την εξέλιξη του ανθρώπου, εννοιών) γέννησε και την έννοια του μέτρου. «Μέτρον άριστον» είναι το γνωστό πρωταγόρειο σπάραγμα που ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τι ακριβώς σημαίνει. «Μέγα αίνιγμα» το είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Πλάτωνας κι εμείς οι υπερήφανοι απόγονοι εκείνων των ανθρώπων, εμείς που μας μισεί ολόκληρος ο κόσμος επειδή είμαστε Έλληνες, άρα κληρονόμοι και σύγχρονοι ιδιοκτήτες μιας τεράστιας φιλοσοφικής, αισθητικής και πολιτικής περιουσίας, ευλογημένης επιπροσθέτως από τον «Θεό της Ελλάδας», δεν χάνουμε ευκαιρία που να μην πάρουμε αυτή την έρμη την έννοια του «μέτρου» και να μην τη χτυπήσουμε κάτω σαν χταπόδι. Έτσι, για να μαλακώσει, ώστε να φέρουμε το «μέτρον» στα μέτρα μας.

Δεν το βλέπουμε απλώς συχνά - πυκνά. Το βλέπουμε διαρκώς. Πρώτα - πρώτα από τη στρέβλωση του ίδιου του σπαράγματος που, από «μέτρον άριστον», έγινε «παν μέτρον άριστον» στα χείλη διαφόρων τυχάρπαστων και αδαών, ακόμη και πρωθυπουργών, χωρίς την παραμικρή υποψία του τι εξέρχεται από το έρκος των οδόντων τους. Και ο χορός καλά κρατεί! Ένας χορός άγριος, χωρίς ρυθμό, άτσαλος, που αδυνατεί να μετρήσει τα βήματά του, δηλαδή να γεωμετρήσει διά του «μέτρου», διά του ρυθμού, τον χώρο και τον χρόνο. Που αδυνατεί, επομένως, να «μετρήσει» το χάος ώστε να συλλάβει την έννοια του σύμπαντος.

Ειδικά σήμερα, που η έκρηξη του Διαδικτύου οδήγησε (και πού είμαστε ακόμα φοβάμαι να πω) σε μια λυσσαλέα αναζήτηση αναγνωρισιμότητας, σε μια, με κάθε τρόπο και αφορμή, επιβολή της «ιδιωτικής διασημότητας» και της αταλάντευτης άγνοιας, το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς. Η προσπάθεια δεν γίνεται για να «κάνεις κάτι», αλλά γίνεται για να «είσαι κάποιος». Είναι γνωστή η απαξιωτική φράση «αυτόν δεν τον γνωρίζει ούτε η μάνα του» ή η άλλη, η παλαιότερη και απειλητική (με ενδεχόμενη αστυνομική, δικαστική και πολιτική χροιά ενός που έχει «τα μέσα» στο σύστημα εξουσίας), «ξέρεις ποιος είμαι εγώ»; Σήμερα όλοι ξέρουν όλους, όλοι απειλούν όλους, όλοι μετρούν όλους και μάλιστα δημοσίως. Ουδεμία σημασία έχει το τι λες. Σημασία έχει πόσα likes παίρνουν αυτά που λες. Και έτσι, όσο πιο γνωστός είσαι, τόσο πιο πολλά likes μαζεύεις, άρα τόσο πιο πολύ αξίζεις.

Αυτή είναι η αριστεία του μέτρου για την οποία τόσος ντόρος γίνεται τελευταία. Τόση σημαιοφορία περί αριστείας και αρίστων. Ας θυμηθούμε -γιατί η πολλή δημοσιότητα καταστρέφει τη μνήμη απ’ ό,τι φαίνεται- τον αχό που ξεσηκώθηκε περί της κληρώσεως των σημαιοφόρων στο Δημοτικό. Δράκοι, βατράχια και φίδια ακούστηκαν. Και κάπως έτσι διέλαθε της προσοχής των... σημαιοβόρων ιδεών ότι στους περίφημους «αρχαίους Έλληνες» των οποίων είμαστε συγγενείς πρώτου βαθμού εξ αίματος (ρωτήστε και τους δολοφόνους της «Χρυσής Αυγής» που τόσο πολύ γνωρίζουν τα του αίματος και της τιμής του), εκεί λοιπόν στους ευκλεείς προγόνους μας, όλα τα αξιώματα της Δημοκρατίας αποδίδονταν κατόπιν κληρώσεως.

Επίσης, διέλαθε της προσοχής ότι οι μαθητικές παρελάσεις είναι εφεύρημα της μεταξικής δικτατορίας, κατά τα πρότυπα του ναζισμού και του φασισμού. Αλλά ξέχασα: υπάρχει κίνδυνος αφελληνισμού των ελληνοπαίδων αν κρατήσει τη σημαία κακός (δηλαδή ανάξιος;) μαθητής ή αλλοδαπός (δηλαδή πάλι ανάξιος, αυτή τη φορά εξ αίματος ανάξιος) κι ας είναι άριστος. Όπως υπάρχει και κίνδυνος αφελληνισμού αν σταματήσουν τα παιδάκια να παρελαύνουν δίκην στρατιωτικού ουλαμού. Γιατί, όπως όλοι γνωρίζουμε, κάθε φορά που χρειάστηκε, στην πρώτη γραμμή μετώπου, της αντίστασης και της «υπεράσπισης του συντάγματος και των νόμων» με αγώνα και αγωνία, πήγαιναν και θα το ξανακάνουν, αν ο μη γένοιτο χρειαστεί, μόνο οι άριστοι μαθητές και οι γνωρίζοντες φαρσί τα αρχαία ελληνικά.

Παράλογο; Μπα, λογικό κατά το μέτρον των αρίστων. Και τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό. Κάθε λίγο όλο και κάποιος «επώνυμος» θα βρεθεί που με το κύρος της επωνυμίας του, η οποία είναι αυταξία, θα την αμολήσει τη βαρύγδουπη σαπουνόφουσκα. Και δώσ’ του αναλύσεις, συζητήσεις, απόψεις.

Όπως τότε που ένας θεατρικός συγγραφέας, ένας βιολιστής διεθνούς φήμης και ένας αναγνωρισμένος τραγουδοποιός σε (συμπτωματικά) μικρό χρονικό διάστημα μας απαξίωσαν καθολικά, εμάς τους Έλληνες. Ότι ολοσούμπιτοι είμαστε για τον ασβέστη, επειδή όλα τα στραβά πάνω μας τα κουβαλάμε. Το ότι η, με το έτσι θέλω, γενίκευση δεν συνιστά σοφία, αλλά επίδειξη ανοησίας μάλλον δεν πέρασε από το μυαλό των ελεεινολογούντων τους υπολοίπους.

Δεν βαριέσαι όμως. Το θέμα είναι να δημιουργείς θόρυβο γύρω από το όνομά σου, επειδή εσύ τα λες «έξω από τα δόντια», επειδή εσύ «δεν φοβάσαι», επειδή, πάνω από όλα, «εσύ ξέρεις». Την τύφλα σου ξέρεις, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Έτσι κι αλλιώς, «οι σοφοί δεν γνωρίζουν τίποτα, οι έξυπνοι αναρωτιούνται για όλα και οι ηλίθιοι ξέρουν τα πάντα». Γι’ αυτό και, αξιωματικά, κρίνουν (επιδικάζοντας και ποινές) τους πάντες και τα πάντα.

Το είδαμε το χιλιοπαιγμένο εργάκι της κακότητας αυτές τις μέρες με αφορμή κάποιες δημοσίως διατυπωθείσες απόψεις της κυρίας Μποφίλιου. Οι οποίες διατυμπανίστηκαν εκκωφαντικά, ξεχειλώθηκαν και τραβήχτηκαν από τα μαλλιά έξω από κάθε έννοια του μέτρου. Προκαλώντας έτσι την αδηφάγο ρηχότητα πλήθους αλυχτούντων κηνσόρων που επέπεσαν επί της δυστυχούς κυρίας Μποφίλιου. Για να την ψέξουν κραδαίνοντας το αριστερόμετρο ανά χείρας, για να την καγχάσουν από το ύψος της σοφίας τους, για να της βγάλουν το μαλλί τρίχα - τρίχα που τόλμησε να μιλήσει για επανάσταση και κάτι άλλα συναφή. Δημιουργώντας, έτσι, ένα αβίωτο βίωμα ψευδούς πραγματικότητας, αχρείαστο όσο και οι μαθητικές παρελάσεις.

Με άλλα λόγια, σκυλοκαβγάς «περί όνου σκιάς». Που θα πει ότι πήξαμε και πάλι στους κήνσορες. Στους θεράποντες πάσχουμε. Της ζώσας ζωής.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL