Το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη πάντα προσέφερε αφορμές για στοχασμό πάνω στον σύγχρονο άνθρωπο και τον τρόπο που βιώνει τη σχέση του με την καταγωγική του μνήμη, την Ιστορία, την ιδιοσυστασία του, τη σχέση του με το δημόσιο πρόταγμα και την ιδιωτική σφαίρα. Ο θάνατός της μας φέρνει αντιμέτωπους με μια ηχηρή απουσία. Την απουσία της γυναίκας που έβαλε τη δική της σφραγίδα στον τρόπο που μπορούμε να σκεφτόμαστε για το παρόν και το μέλλον μας και να διαχειριζόμαστε τα στέρεα δομικά υλικά απ' όσα μας παραδίδει το παρελθόν. Σφράγισε το ελληνικό θέατρο με τη δική της στέρεη γραφή και την πνευματική κοινότητα με όσα προείδε και όσα ανέδειξε στο έργο της.
Στη Λούλα Αναγνωστάκη, το έργο και τη φυσική παρουσία της επικεντρώνονται με τα κείμενά τους ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Βασίλης Παπαβασιλείου, ο συνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιάννος Περλέγκας, η ηθοποιός Λένα Ουζουνίδου, ο κριτικός θεάτρου της “Αυγής” Λέανδρος Πολενάκης και η κριτικός παιδικού - εφηβικού θεάτρου της “Αυγής” Ελευθερία Ράπτου.
