Η ζωγράφος του Οκτωβρίου είναι η Μαρία Καραχρήστου. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται σήμερα στο Παλαιό Φάληρο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1996-2001). Συνέχισε τις σπουδές της το 2007 στο Μεταπτυχιακό τμήμα Καλλιτεχνικής Ανατομίας της ίδιας σχολής με δασκάλα την καθηγήτρια Καλλιτεχνικής Ανατομίας και Φαινομενολογία του Σώματος Άννα Λούππι που ολοκλήρωσε στο Τμήμα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού το 2011, στο Πολυτεχνείο Θεσσαλίας με δασκάλους τον Γιώργο Τζιρτζιλάκη και την Μαρία Παπαδημητρίου.
Έχει παρουσιάσει το έργο της σε δύο ατομικές εκθέσεις το «Ντεφιλέ», στην αίθουσα τέχνης «Τεχνοχώρος, το μήλο» (2003) και την «Ιδιοσυγκρασιακή πτυχή», στην γκαλερί έκφραση -γιάννα γραμματοπούλου (2017). Συμμετείχε σε ποικίλες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως η «Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης», στη Φλωρεντία (2003), η «Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης», στην Καράρα (2005), η «Γυναίκες που κάνουν Τέχνη», στο Λιβόρνο της Ιταλίας (2007), η «2η Μπιενάλε της Αθήνας, Παράδεισος» (2009), η «Η Αρχιτεκτονική και η Πόλη», στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη (2012), η «Κοκό σαν εκείνη», στην γκαλερί Λόλα Νικολάου, στη Θεσσαλονίκη (2013), το «Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Ritrovarsi», στην πόλη Σιάκα της Σικελίας και η «Δωμάτια, Καππάτος Γκαλερί», στην Αθήνα (2014), η «Imago Mundi Fondazione Benneton», στην Ιταλία (2015), η «Dubai art Fans, Daf World Tour exhibition»,στην Ουνέσκο της Βυρηττού και η «Οπτικά Πεδία», στην γκαλερί έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου (2016), η «Dubai World Trade Centre», στο Ντουμπάι (2017).
Η Μαρία Καραχρήστου πειραματίζεται με την κατεξοχήν ύλη της ζωγραφικής. Ο καμβάς άλλοτε κόβεται σε λωρίδες και συρράπτεται σε επιτοίχια πλεκτά με την ίδια εμμονή και επιμονή που έφτιαχναν με το βελονάκι οι γυναίκες τα ξεχασμένα σεμεδάκια μας, αφήνοντας το νου τους να ξεναγηθεί έξω από την καθημερινότητά τους. Κι άλλοτε μεταμορφώνεται με επιλεκτικές τομές και προσχεδιασμένες πτυχώσεις σε γλυπτά και θεατρικές μακέτες που μας οδηγούν στα μύχια της ύπαρξης. Το χρώμα δουλεύεται με τις χειρονομιακές πινελιές του κινήματος της άμορφης τέχνης σε τοπία όπου οι ρυθμικοί, αντιθετικοί τόνοι τους αποκαλύπτουν τη νεφελώδη ατμόσφαιρα που διαπνέει τα όνειρα και τους εφιάλτες μας, διατρέχουν και διαπερνούν το υποσυνείδητό μας. Η Καραχρήστου αναζητά μέσα από αυτήν την οσμωτική χρήση των διαφόρων μορφών, των μέσων και των τεχνικών την ουσία της ίδιας της δημιουργίας ως σημαίνοντα καταλύτη που απελευθερώνει το φαντασιακό μέσα από το πραγματικό και τανάπαλιν.
ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
