Καθώς συνεχίζουμε να στοιχειοθετούμε τον απολογισμό της καλλιτεχνικής χρήσης που έληξε, δεν παραιτούμεθα από τη φιλοδοξία εμβάθυνσης του προβληματισμού, κυρίως για ορισμένα προβαλλόμενα ως αυτονόητα στον δημόσιο διάλογο. Και είναι πολλά αυτά, αν το υποκείμενο διαθέτει εγρήγορση του κριτικού φίλτρου της προσεκτικής ακρόασης/ανάγνωσης και της αντίληψής της. Μία από τις έννοιες, των οποίων η πολύπλευρη ασάφεια συμβάλλει στην καθημερινή καταχρηστική επίκλησή τους, είναι και αυτή του εν γένει «συστήματος». Έτσι προσονομάζεται η ανεξόδως δαιμονοποιούμενη, γενική και αφηρημένη δομή, η οποία προσφέρεται ως ψευδεπίγραφος ιαματικός προορισμός «πάσης νόσου και πάσης μαλακίας». Κι όμως, για όσους έχουμε στρατευθεί ως εθελοντές υπηρέτησης μακρόπνοων στόχων και οραμάτων, η ομαδόν και ανεπίλεκτη βολή κατά των... «συστημάτων» πάσης φύσεως δεν καταγράφεται παρά ως ηχηρή μεν, πλην κενή και βραχύβια, αντίδραση της ραθυμίας και της ευτέλειας έναντι της συνήθως σκληρής, επίμονης και (διάολε, τι σύμπτωση!) ακριβώς «συστηματικής» ανάλωσης δυνάμεων φυσικών και νομικών προσώπων στη συνεπή ενίσχυση της πραγματικής δημιουργίας.
Μια συστηματική -ήγουν και «συστημική»- δράση είναι και η επί 40ετία εκείνη του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, με πρόσφατο καρπό την πρότυπη εκδοτική σύνοψη μιας σοβαρής και πολυετούς εικαστικής παρέμβασης. Μια κατά κυριολεξία βαριά, λόγω και της εκτυπωτικής περιωπής της, κυκλοφορία 200 εικονογραφημένων σελίδων που συνοψίζει τη συγκέντρωση αξιοσέβαστου συνόλου καλλιτεχνών και έργων υπό τον γενικό τίτλο «Δελφικές ανταύγειες». Δεν ανακαλούμε πλέον με ακρίβεια πριν πόσα χρόνια είχαμε εισφέρει κείμενο πάνω στους «Θεούς και ήρωες στην Όπερα» για μουσικές εκδηλώσεις του Κέντρου, αλλά η παρουσίαση του Λευκώματος (21/12/2016) στο εντυπωσιακά διαμορφωμένο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του πρώην εργοστασίου «Φιξ» κατηγορηματικά δεν εξαντλείται σε απλή και ενδεχομένως αναρμόδια νοσταλγία προσωπικού χαρακτήρα. Με την προφανώς πολύτιμη στήριξη του Ιδρύματος Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, η πρόεδρος του Δ.Σ. του κέντρου, ομότιμη καθηγήτρια Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, υπενθύμισε από μικροφώνου, πλαισιωμένη από την ίδια την κ. Βαρδινογιάννη, τη διευθύντρια του Μουσείου Κατερίνα Κοσκινά και την καθιερωμένη από την εκθεσιακή της δράση Έφη Ανδρεάδη, πόσο απρόσφορες μοιάζουν οι μακρόπνοες προσπάθειες στην έναρξή τους και πόσο ανταποδοτικές αποδεικνύονται με τη δημιουργική παρέλευση του χρόνου. Όσο για το Μουσείο, ας μας επιτραπεί να εστιάσουμε στην πεποίθησή μας ότι διαθέτει δυνατότητα φιλοξενίας νεοφυών μουσικών σχηματισμών της πρωτεύουσας, όπως αίφνης η Ορχήστρα Φιλαρμόνια των Αθηνών, που συγκροτήθηκε γύρω από τον αρχιμουσικό Βύρωνα Φιδετζή και η οποία, ταγμένη στον οραματικό στόχο της ανακάλυψης και προβολής της λόγιας ελληνικής μουσικής, θα ανέπτυσσε ευχερέστερη παιδευτική εμβέλεια σε νεανικό κοινό, φιλοξενούμενη σε χώρο μεγαλόπνοο, όπως αυτός, και επιπλέον προσβάσιμο με αξιόπιστο συγκοινωνιακό μέσο σταθερής τροχιάς, προϋπόθεση παρεμπιπτόντως αναπόφευκτη για κάθε παρόμοιο εγχείρημα!
Ανάλογη αίσθηση μόχλευσης της ελπίδας αντλήσαμε όμως και από μια άλλη τελετή, ευθύτερα σχετική με τη μουσική, η οποία έλαβε χώρα στις 19.12.2016 στον Πολυχώρο της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη», από το Διεθνές Μουσικό Σωματείο «Τζίνα Μπαχάουερ», τον «Σύνδεσμο Αναβάθμισης Ιστορικού και Εμπορικού Κέντρου Αθήνας» και το Διεθνές Μουσικό Σωματείο C.V. Alkan-P.J.G. Zimmerman. Την παρουσίασε ο δημοφιλής ηθοποιός Μάνος Πετούσης, ενώ κινητήρια δύναμη του γεγονότος, που αποτελεί παράλληλη δράση πολλών επιπέδων, υπήρξε ο μουσικολόγος, ερευνητής και κριτικός μουσικής Κωνσταντίνος - Πατρίκιος Καράμπελας - Σγούρδας, «ψυχή» του Διεθνούς Μουσικού Διαγωνισμού Alkan - Zimmerman, αλλά και του Πανελληνίου «Μαρίας Χαιρογιώργου - Σιγάρα». Νέοι μουσικοί από την εξεταστική διαδικασία αμφοτέρων εξέθεσαν τις προσπάθειές τους στο εκτενές καλλιτεχνικό μέρος της τεσσεράμισι ωρών εκδηλώσεως, ενώπιον ενός εκλεκτού ακροατηρίου, την πρώτη σειρά εδράνων του οποίου κατελάμβανε σειρά Ελλήνων και Ευρωπαίων ακαδημαϊκών (Θεόδωρος Αντωνίου, Άγγελος Δεληβοριάς, Χρήστος Ζερεφός, Ιωάννης Μεταξάς...). Είχε προηγηθεί η απονομή των Βραβείων Gina Bachauer-Νικολάου Δούμπα 2016 «Για τον Άνθρωπο, το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό» σε σημαντικές προσπάθειες (Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, Μεσογειακός Σύνδεσμος για τη Σωτηρία των Θαλάσσιων Χελωνών MEDASSET, Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας) και σε προσωπικότητες για το κοινωνικό, περιβαλλοντικό, επιχειρηματικό και ακαδημαϊκό έργο τους. Κορυφαία στιγμή της βραδιάς αναδείχθηκε ωστόσο η εκτέλεση του α' μέρους του κονσέρτου για βιολί του Μπετόβεν, με τον αγγελικό ήχο και την εξίσου αγγελική αθωότητα του μόλις 12χρονου Χριστόφορου Πετρίδη. Αν και κατανοητά ανύποπτος για αντιπαράσταση βάθους με έργο παρόμοιων αξιώσεων, ο συνεσταλμένος και λεπτοκαμωμένος μικρός, με κλειστά μάτια και εκστατική ευαισθησία, συμβόλισε για λίγα λεπτά στις ψυχές ενός συνεπαρμένου κοινού την άγια τέχνη του στην πλέον φωτεινή, ιδεαλιστική της διάσταση. Μια απρόσμενη όσο και γενναιόδωρη χριστουγεννιάτικη προσφορά...
