Η οικιακή εργασία συνδέεται άμεσα με τη γυναίκα. Από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας το «δεύτερο φύλο» θεωρείται μεροληπτικά σε όλη τη διάρκεια της κυρίαρχης πατριαρχίας, ανάμεσα σε δύο πόλους. Ο ένας συγκροτείται μέσα στον πολυσύνθετο, παρεξηγημένο και απαξιωμένο, απλήρωτο και ανασφάλιστο ρόλο της ευυπόληπτης οικοκυράς και μέσα στην αέναη προσπάθεια του εγκλεισμού της σε αυτόν. Ο άλλος προβάλλεται ως ο φαινομενικά αντίθετος αλλά στην ουσία συμπληρωματικός ρόλος της καλλιεργημένης και ερωτικής εταίρας, μούσας των φιλοσόφων και καλλιτεχνών των συμποσίων, της αυτόνομης δημιουργού από τον 19ο αιώνα και ένθεν, αλλά και της κοινής πόρνης, που συμμετέχει στον δημόσιο βίο και αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Τα 19 χαρακτικά έργα που εκθέτει ο εικαστικός Γιάννης Κολιός στην γκαλερί Χρυσόθεμις, στο Χαλάνδρι, μιλούν για τη συγχώνευση αυτών των δύο ρόλων. Σμιλεύουν με έναν τρόπο παιγνιώδη και σαρκαστικό την υποταγή της γυναίκας στους ρυθμιστικούς από το περιβάλλον της κανόνες. Στους οποίους υποτάσσονται στη διάρκεια των αιώνων και οι καλλιτέχνες από τις κλασικές και αναγεννησιακές Αφροδίτες και τις καλυμμένες με πέπλους συζύγους και Παναγίες-Μαντόνες μέχρι τις αισθησιακές Ολυμπίες του Μανέ, τις άσχημες Φιλενάδες του Λωτρέκ και τα φετιχοποιημένα εξαρτήματά της γυναικείας ένδυσης της μεταπολεμικής ποπ αρτ και της διαφήμισης. Προβάλλοντάς την ως ένα εργαλείο αντιμετώπισης της καθημερινότητας και της επιθυμίας, στα όρια της πορνογραφίας. Ο ανοίκειος τίτλος της έκθεσης «Λίλυ, η οικοσκευή» εισάγει εξαρχής τον θεατή της στην κυρίαρχη και αμφίσημη αντίληψη της γυναίκας. Συνδέει με την κερματισμένη τεχνική του κολάζ των εκφραστών του Νταντά και της Νέας Αντικειμενικότητας το πραγματικό των οικιακών συσκευών, που αποτελούν τον κύριο κορμό των φιγούρων του -ψυγεία, τοστιέρες, τηγάνια, καφετιέρες, ποδήλατα-, με τα αποτυπωμένα με τις λεπτομερείς γραμμές της ξηρής με βελόνα χάραξης και των διαφορετικών τονικών αποχρώσεων των οξειδώσεων, τα αισθησιακά πλασμένα άκρα-χέρια και πόδια τους σε προκλητικά σεξιστικές στάσεις.
Δείχνουν τη συνεχιζόμενη υποκρισία του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Που παρά τις ουμανιστικές εξαγγελίες του και τα ουμανιστικά επιτεύγματά του, τους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος, αλλά και τις δημοσιευμένες πραγματείες στρουκτουραλιστών φιλοσόφων όπως ο Μισέλ Φουκώ ή δασκάλων Σπουδών του Φύλου, όπως η Τζούντιθ Μπάτλερ, ανεξάρτητα από δεξιά ή αριστερά πρόσημα, δεν κατάφερε να αναιρέσει τη στρεβλή ταυτοποίηση του βιολογικού με το κοινωνικό φύλο, να αντιμετωπίσει τη γυναίκα ως ισότιμο μέλος του, να καθιερώσει το αυτονόητο της σκαπανέως του φεμινισμού Σιμόν ντε Μπωβουάρ «δεν γεννιέσαι γυναίκα, γίνεσαι».
Info: Γιάννης Κολιός, «Λίλυ, η οικοσκευή» γκαλερί Χρυσόθεμις, 25ης Μαρτίου 20, Χαλάνδρι. Διάρκεια έκθεσης: 11 Νοεμβρίου-3 Δεκεμβρίου. Ώρες λειτουργίας: Τρ. 19.00-21.00, Τετ./Πεμ./Παρ. 11.00-14.00 & 19.00-21.00, Σαβ. 11.00-15.00
