Ήρθε η «πρώτη φορά Αριστερά» τον Ιανουάριο του '15, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, με αποσκευές σημαντικές σε ανθρώπους, εμπειρίες και γνώσεις. Ο τομέας του πολιτισμού, άλλωστε, απετέλεσε ανέκαθεν προνομιακό της πεδίο.
Αλήθεια, τι έγινε αυτά τα δύο χρόνια της διακυβέρνησης; Να ξεκινήσουμε ίσως από το τι βρήκε από τους προηγούμενους; Ειλικρινά, δεν φτάνουν οι σελίδες της "Αυγής" για να το περιγράψουμε. Τούτο θα σημειώσω μόνο. Όλοι όσοι βρισκόμασταν στο πεδίο του πολιτισμού όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζαμε, είχαμε ζήσει και καταγράψει παρανομίες, αδικίες και αυθαιρεσίες ων ουκ έστι αριθμός. Τώρα που βρισκόμαστε στη θέση της βουλευτικής και κυβερνητικής ευθύνης και έχουμε τη δυνατότητα να ανιχνεύσουμε ποια είναι ακριβώς η κατάσταση «από τα μέσα», είμαστε επιεικώς σοκαρισμένοι! Ανοίξαμε την καταπακτή και ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με μια πραγματικότητα που κάνει τις πιο πολεμοχαρείς ενστάσεις μας για τα πεπραγμένα της δικομματικής διαπλεκόμενης διακυβέρνησης των προηγούμενων χρόνων να μοιάζει χαρούμενο παιδικό τραγουδάκι.
H πρώτη περίοδος διακυβέρνησης, έως τον Οκτώβρη του '15, δηλαδή, χαρακτηρίστηκε από μια προσπάθεια διαχείρισης ενός πλέγματος υπηρεσιών, εργαζομένων, δημιουργών και εποπτευομένων φορέων με πιεστικά επείγουσες ανάγκες. Όλα αυτά ήταν οργανωμένα σε ένα σύστημα διαπλεκομένων συμφερόντων, αναθέσεων, πατρωνίας κάποιων από τα ΜΜΕ, με δυνατούς μεταξύ τους δεσμούς και συνέργειες. Αντιμετώπισε τότε την κατάσταση, λοιπόν, το ΥΠΠΟ με κινήσεις επούλωσης κάποιων καυτών θεμάτων, κινώντας απλώς τα πιόνια στη σκακιέρα. Αλλάζοντας δηλαδή πρόσωπα με άλλα πρόσωπα από την ίδια δεξαμενή, δίνοντάς τους όμως την ευκαιρία να προτείνουν νέες κατευθύνσεις. Σε πολλές ακόμη περιπτώσεις δεν άγγιξε καθόλου πρόσωπα και καταστάσεις.
Κατά τη δεύτερη περίοδο, από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 έως σήμερα, επιχειρείται το νοικοκύρεμα κάποιων προβληματικών καταστάσεων, με ταυτόχρονη απόπειρα οραματικής προσέγγισης. Αλίμονο, όμως. Η σκληρή καθημερινότητα δεν συμπαθεί τα οράματα. Έτσι, χάνεται χρόνος με περιπτώσεις όπως αυτή του Ελληνικού Φεστιβάλ, όπου υπήρχε, σύμφωνα με έλεγχο από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, κακοδιαχείριση 2.800.000 ευρώ από τον προηγούμενο διευθυντή. Τι μπούλινγκ υπέστησαν υπουργός, βουλευτές και κυβέρνηση από συνεργάτες, ΜΜΕ και φίλους του τέως διευθυντή, ακόμα και από τον ρ/σ «Στο Κόκκινο» και τον συνεργάτη του Σ. Κραουνάκη! Πόσος χρόνος χάθηκε. Παρ' όλα αυτά, στο και πέντε κυριολεκτικά, οργανώθηκε από τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή Β. Θεοδωρόπουλο ένα κατά κοινή ομολογία πετυχημένο Ελληνικό Φεστιβάλ 2016.
Παρ' όλα αυτά, πολλά είναι τα ανοιχτά μέτωπα στον πολιτισμό. Το μεγάλο και ακανθώδες θέμα των πνευματικών και των συγγενικών δικαιωμάτων. Η καλλιτεχνική παιδεία. Η ανάγκη για δημιουργία ανώτατης σχολής παραστατικών τεχνών. Το θέατρο στην Περιφέρεια και τα ΔΗΠΕΘΕ, η δομή διοίκησης των καλλιτεχνικών οργανισμών και η θεσμοθέτηση οικονομικού - διοικητικού διευθυντή ώστε να αποφεύγονται προβλήματα σαν αυτά που προέκυψαν στο Ελληνικό Φεστιβάλ. Η λειτουργία του Εθνικού Θεάτρου και του καταχρεωμένου από τις προηγούμενες διοικήσεις ΚΘΒΕ. Κινηματογράφος, χορός και βιβλίο. Το Μέγαρο Μουσικής, που είναι ένας καλλιτεχνικός κολοσσός, με εκατοντάδες εκατομμύρια έλλειμμα, το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε φορτώσει στις πλάτες του Δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού λαού.
Αυτά είναι λίγα μόνο από εκείνα που επεξεργάζεται η πρώτη φορά Αριστερά στον πολιτισμό, για τον οποίο και σχέδιο και όραμα έχει. Θα πρέπει συνεπώς, σε αυτή τη νέα περίοδο διακυβέρνησης και ένα χρόνο μετά τις εκλογές, να εστιάσει, υπουργείο και κυβέρνηση, στο όραμα με γενναιότητα, παράλληλα βεβαίως με τη φροντίδα της εξαιρετικά απαιτητικής καθημερινότητας. Είναι ανάγκη να συνεχίσει να εργάζεται με την ορμή του νέου και να αποζητά πάντα τη συμπαράσταση της κοινωνίας. Γιατί τίποτα από τα παραπάνω δεν συζητείται και αποφασίζεται πίσω από κλειστές πόρτες. Για όλα έχουν λόγο οι κοινωνικοί φορείς και οι συνδικαλιστικές ενώσεις των δημιουργών και των εργαζομένων. Η παρουσία τους και στην Επιτροπή Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου (ΕΠΕΚΕ) του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, αλλά και στο υπουργείο και σε άλλους χώρους, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της συνεργασίας που επιδιώκει η κυβέρνηση.
Οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στον πολιτισμό είναι παρούσες με προτάσεις, σχέδια, διεκδικήσεις. Η ενσωμάτωση στους νόμους και της αποφάσεις της κυβέρνησης όλων αυτών των παρεμβάσεων και ο εμπλουτισμός της κυβερνητικής πολιτικής από τον πλούτο που κομίζουν κοινωνία και κόμμα, είναι ένα σημαντικό κεκτημένο που πρέπει να διατηρηθεί και να διευρυνθεί.
Με όλες τις πιέσεις και τα εμπόδια που μπαίνουν από τους νοσταλγούς του μεγάλου φαγοποτιού του παρελθόντος, συνεχίζουμε με άποψη, πείσμα και όραμα, που πρέπει να καταγραφεί και στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που διεξάγεται αυτές τις ημέρες.
Πάνος Σκουρολιάκος, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Περιφέρειας Αττικής
