Ο Νίκος Πλατιάς είναι τραγουδοποιός που λειτουργεί αρκετά αθόρυβα, προτιμώντας να μιλάνε γι' αυτόν η μουσική, οι στίχοι και τα ημερολόγιά του. Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, «Είμαι, νομίζω, ανίκανος να γράψω ένα βιογραφικό σημείωμα της προκοπής. Το βιογραφικό μου ντρέπεται και κρύβεται στα στιχάκια μου. Σπανίως εξηγώ τι εννοώ όταν γράφω. Ένας λόγος είναι που απαιτώ από τους ανθρώπους μου να αναγνωρίζουν τα σημάδια που αφήνουν, περασμένα ή του μέλλοντος. Όσοι έχουμε ντροπαλά βιογραφικά, έχουμε μια αναπηρία στην αμεσότητα άλλωστε. Γι' αυτό και όταν την συναντούμε, μαγευόμαστε και μιλάμε ώρες ατέλειωτες σπέρνοντας φρικτή πλήξη...»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
Πότε ξεκίνησε η δική σου ενασχόληση με τη μουσική;
Στην εφηβεία μου. Είχα δύο καλούς φίλους που ξεκίνησαν τότε μαθήματα κιθάρας και μου μετέδωσαν το «μικρόβιο». Ήμουν εξαιρετικά εύκολος στόχος. Με την παρέα μου, ακούγαμε τότε από Παύλο Σιδηρόπουλο και Τρύπες μέχρι Led Zeppelin και Doors. Η κιθάρα λοιπόν ήταν το πιο προσβάσιμο μέσο για να κατανοήσω αυτά τα ακούσματα. Ο στίχος, η μελωδία, το τραγούδι. Οι δυνατότητες αυτών των μέσων έκφρασης. Η ιδέα να ασχοληθώ με αυτά ήταν ακατανίκητη.
Τραγουδάς εδώ τα δικά σου... ημερολόγια. Ποιες είναι οι ιστορίες που ξετυλίγουν εδώ το κουβάρι της καθημερινότητας;
Με απασχολούν οι ανολοκλήρωτες ιστορίες. Ιστορίες ανθρώπων που θέλησαν αλλά δεν μπόρεσαν. Είτε γιατί κάπου έκαναν λάθος είτε γιατί τους εμπόδισαν λάθη άλλων. Τα ημερολόγια έχουν ως βάση ιστορίες με μικρές προσωπικές τραγωδίες. Και που μέσα από αυτές ξεπηδούν χαρακτήρες που θαρρώ πως αξίζει να διηγηθώ τον τρόπο με τον οποίο στέκονται απέναντι στην αποτυχία. Τουλάχιστον αυτό προσπάθησα να αποτυπώσω. Εξ ου και το «υποστρώματος». Πρόκειται για ταξίδια που σχεδιάστηκαν, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν.
Πειραματίζεσαι αρκετά με τα μουσικά είδη, φλερτάροντας πότε με ακουστικά πεδία, πότε με τη ροκ, πότε με πιο electro ήχους. Η μουσική είναι για σένα ανεξάντλητη πηγή; Από την άλλη, πώς θα προσδιόριζες αυτό που κάνεις;
Θεωρώ πως κινούμαι εξ ολοκλήρου σε αυτό που ονομάζουμε mainstream μουσική. Αν υπάρχει κάτι καινούργιο σε αυτό το υλικό, είναι ίσως το μείγμα ισορροπίας ετερόκλητων στοιχείων, ως «δάνεια» από πρωτοπόρους δημιουργούς. Δεν θα μπορούσα να υπάρξω στην πειραματική σκηνή. Αυτό θα προϋπέθετε περισσότερες γνώσεις εκ μέρους μου. Όμως παρακολουθώ νέες προσεγγίσεις στα είδη και τις φόρμες. Με ενδιαφέρει να μπορώ να εντάσσω όλα εκείνα τα στοιχεία που θεωρώ ότι μου αρέσουν και βρίσκουν κάποιο νόημα στους στίχους μου όταν αυτό είναι εφικτό. Όσο για το αν είναι η μουσική ανεξάντλητη, ανεξάντλητη είναι σίγουρα η ανάγκη για μουσική. Αυτή κινεί τα νήματα.
Έχω την αίσθηση ότι η μουσική είναι συνώνυμη της καθημερινότητάς σου και δεν σε ενδιαφέρει να μετουσιωθεί οπωσδήποτε σε άλμπουμ, συναυλίες κ.τ.λ. αλλά να λειτουργήσει με ανεπιτήδευτο τρόπο και αν είναι να βγει... θα βγει. Κάπως έτσι κυκλοφόρησε διαδικτυακά και ένα EP...
Είναι όντως κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Ανεξάρτητα από τη φιλοδοξία να είναι αυτό το κομμάτι όλο και μεγαλύτερο. Η ενασχόληση με τη μουσική έχει πολλές εκδοχές. Ωστόσο, είναι μαγευτικό να τις ζήσεις όλες έστω και μια φορά. Η δημιουργία είναι ένας έρωτας, με ό,τι συνεπάγεται. Και όλοι έχουμε ανάγκη να ζήσουμε τον έρωτα σε όλες τις εκφάνσεις του. Η ενασχόληση με τη μουσική λοιπόν είναι στη βάση της μια ανάγκη. Μια εμμονή που δεν ξεριζώνεται. Όσο για το EP, ήταν ένα ακόμα βήμα για να ζήσω την εμπειρία μιας παραγωγής εξ ολοκλήρου «στουντιακής», κάτι που επεδίωκα καιρό να συμβεί.
Είσαι ένας τραγουδοποιός που κινείται αρκετά αθόρυβα στον χώρο, υπερβολικά αθόρυβα, θα έλεγα. Εμφανίζεσαι μόνο όταν έχεις κάτι να πεις, χωρίς φανφάρες. Μήπως η απλότητα είναι αυτό που λείπει από τη μουσική σήμερα;
Ο κόσμος που σε ανακαλύπτει και έχει τη διάθεση να σε υποστηρίξει με την καλή του κουβέντα, αυτός δημιουργεί τον θόρυβο. Βέβαια, ακόμα κι αν ο θόρυβος είναι πολλές φορές το αποτέλεσμα της αξίας μιας δημιουργίας, δεν είναι σίγουρα το επισφράγισμά της. Θόρυβος άλλωστε υπάρχει ακόμα και... χωρίς έργο. Τεχνητός. Έχω υποπέσει στο αμάρτημα της φανφάρας κι έχω δοκιμάσει να προκαλέσω τεχνητά θόρυβο. Η ωριμότητα σου δείχνει το γελοίο του πράγματος. Το σημαντικό είναι να μην αισθάνεσαι γελοίος. Να μπορείς να αναπολείς χωρίς ντροπή. Όσο για την απλότητα, είναι ό,τι πιο σύνθετο και δύσκολο έχω συναντήσει. Αλλά την έχω συναντήσει. Δεν λείπει.
Η σχέση σου με το Διαδίκτυο και τα social network ποια είναι; Είναι ξεκάθαρα ο νέος τρόπος προώθησης της μουσικής ή έχει μείνει ακόμα λίγος «χώρος» και για τις πατροπαράδοτες μορφές διακίνησης και επικοινωνίας (cd, βινύλια, έντυπα κ.ά.);
Το Διαδίκτυο είναι, για μένα, κυρίως ένα εργαλείο, που δίνει τη δυνατότητα να «υπάρξω» καλλιτεχνικά χωρίς διαμεσολάβηση, κάτι που το καθιστά εξαιρετικό. Φυσικά, στη θάλασσα του Διαδικτύου, είναι αρκετά δύσκολο να προσεγγίσεις μόνος μεγάλο αριθμό ακροατών. Όσο για το cd και το βινύλιο, δεν μπορώ να σου πω ότι δεν γοητεύομαι από τη φυσική μορφή ενός δίσκου. Άλλωστε μεγάλωσα με βινύλια και κασέτες. Είναι και ζήτημα φετίχ. Ωστόσο δεν είμαι ρετρολάγνος. Αν κάποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εκδώσει cd και βινύλια, έχει εναλλακτική. Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει τόσο σε τι μορφή θα ακούσω μια δουλειά. Με ενδιαφέρει να μου αρέσει.
Ζούμε σε πολύ παράξενους καιρούς. Θεωρείς ότι η κρίση αποτελεί εμπόδιο για την καλλιτεχνική δημιουργία όσο και για την καθημερινότητα; Προσωπικά, πόσο σε έχει επηρεάσει όλο αυτό;
Δεν έχω εκπλαγεί καθόλου με την πορεία της χώρας. Ίσως ένα σοκ λόγω του ρυθμού αλληλουχίας των γεγονότων. Ευχάριστη έκπληξη ήταν η άνθηση δομών αλληλεγγύης. Ευτυχώς, αρκετοί άνθρωποι διατηρούν υγιή αντανακλαστικά και εμπνέουν με τις πρωτοβουλίες τους. Ωστόσο φάνηκε ότι ο ανθρωπισμός δεν είναι αυτονόητος. Και με επηρεάζει σαφέστατα. Είμαι κομμάτι ενός συνόλου λιγότερο «τυχερού», οπότε αυτό που συμβαίνει στη χώρα με αγγίζει και με εμποδίζει σε όλα τα επίπεδα. Η δημιουργία δεν είναι το πιο σημαντικό. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα βρει κάποιος την άκρη. Πιο σημαντικό είναι το δικαίωμα να ζήσουμε τη ζωή μας με αξιοπρέπεια. Δικαίωμα «από κούνια». Και βάλλεται από παντού.
Το Σάββατο 7 Νοεμβρίου κυκλοφορούν αποκλειστικά με την Κόκκινη Καρφίτσα και την εφημερίδα Αυγή τα Ημερολόγια Υποστρώματος. Πώς αισθάνεσαι που η κυκλοφορία θα βγει σε... φυσική μορφή αυτή τη φορά και πώς βλέπεις αυτή την κίνηση ενός μουσικού ένθετου που στηρίζει έμπρακτα τους νέους καλλιτέχνες;
Δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων για την πρόθεση της Κόκκινης Καρφίτσας να παρουσιάσει τη δουλειά μου. Και δεν το λέω ως φιλοφρόνηση. Είναι μια ευχάριστη έκπληξη στον χώρο της μουσικής, η ύπαρξή της και οι εκδόσεις της. Χαίρομαι ιδιαίτερα που δημιουργοί που δεν έχουν τα μέσα έχουν αυτή τη δυνατότητα να συστηθούν στο κοινό. Δεν υπάρχει παρόμοιο παράδειγμα.
Τα επόμενα σχέδιά σου; Να περιμένουμε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις ή είναι ακόμα νωρίς;
Αυτή την περίοδο, βρίσκομαι στη φάση του σχεδιασμού και της ηχογράφησης μιας καινούργιας συλλογής τραγουδιών. Με δεδομένα όλα τα πιθανά κι απίθανα εμπόδια, κάτι τέτοιο παίρνει αρκετό χρόνο. Οπότε, για την ώρα, οι ζωντανές εμφανίσεις δεν βρίσκονται στα άμεσα σχέδια. Ίσως με την καινούργια χρονιά. Το μέλλον άλλωστε είναι αβέβαιο.
Official page: https://www.facebook.com/NikosPlatiasInMusic
