Ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας είναι χωρισμένος στα δύο για το αν ο Σάκης Ρουβάς δικαιούται να τραγουδά το "Άξιον Εστί". Ως προς τον συμπαθή κατά τα άλλα... εικονικό τραγουδιστή, η άποψή μας είναι διατυπωμένη στο τεύχος του Δεκεμβρίου ("Στη Θήβα με άλμα επί κοντώ"). Πέραν αυτού, αν έχει το δικαίωμα να συνδέει το όνομά του με έναν Ευριπίδη, γιατί να μην το κάνει και με έναν Ελύτη ή έναν Μίκη Θεοδωράκη; Στο κάτω – κάτω..., με την ψυχή του δεν τα κάνει όλα;
Ας περάσουμε, όμως, σε κάτι με "οικουμενικό" ενδιαφέρον. Στο νέο ζήτημα που έβαλε φωτιά στο Διαδίκτυο, μετά την προ διμήνου πτώση της Madonna. Αυτή τη φορά η "θεά" φίλησε στο στόμα τον 28χρονο ράπερ Drake στη σκηνή του φεστιβάλ Coachella. Η αντίδραση του νεαρού δεν ήταν η αναμενόμενη: στο βίντεο που έκανε τον γύρο των social media, ο τύπος φαίνεται ολοφάνερα αηδιασμένος. Στα δύο χωρίστηκε (και) η διεθνής virtual κοινότητα: ήταν... σωστή η αντίδραση ή όχι; Και, έχοντας τα διπλά του χρόνια η Madonna, δεν θα 'πρεπε τάχα να σκεφτεί ότι δεν είναι ακόμα έτοιμος για εκείνη;
Ένα και μόνο παραμένει στο απυρόβλητο: η θεϊκή της υπόσταση. Ακόμα κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι την έχει χάσει πια, ουδείς αρνείται ότι, κάποτε, την είχε...
Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά η άρνηση ηλικίας της Madonna ούτε και πρόκειται για πρόβλημα που αφορά εκείνη και μόνο. Αν απ' την εποχή του Mozart ο κόσμος έμαθε να καταναλώνει ιστορίες για παιδιά - θαύματα, σήμερα ο... γέρος - θαύμα έχει πάρει τη σκυτάλη. Μόνιμη επωδός σε κάθε άρθρο που αναφέρεται στη Madonna είναι η ενέργεια από την οποία σφύζει στα 56 της. Σκοπός της ποπ κουλτούρας είναι να κρατάει τους ανθρώπους σε αφύσικη εγρήγορση. Σύσσωμος ο πληθυσμός της Γης, άνδρες, γυναίκες, μεσήλικες και γέροι δηλώνουν νεανίες. Η τάση είναι κατευθυνόμενη, η ανάλυσή της στοιχειωδώς απλή: νεανική ενέργεια = καλύτερος εργαζόμενος και, βέβαια, καλύτερος πελάτης.
Το πρόβλημα με τη Madonna αφορά το πόσο άθλιο ήταν πάντα αυτό που εξακολουθεί κάνει μέχρι σήμερα. Η μέτρια μουσική, παρέα με την άρτια παραγωγή, οι απίστευτα ρηχοί στίχοι, η θανατερά στερεότυπη "ερωτική" θεματολογία και οι αμπελοφιλοσοφικές εξάρσεις - "πολιτικές παρεμβάσεις".
Η Madonna τα κατάφερε μόνη, υποτίθεται, σε έναν κόσμο κυριαρχημένο από άντρες. Ωστόσο, η χειραφετημένη γυναίκα - fighter, η ολυμπιονίκης της θέλησης, είναι συνεπέστατη στην αποπλανητική τακτική, σήμα κατατεθέν της υποταγμένης γυναίκας ανά τους αιώνες. Η διαφορά έγκειται στο ότι, αποπλανώντας, κάνει μπίζνες σε πλανητικό επίπεδο.
Η λέξη "love" είναι κεντρική στο λεξιλόγιό της. Όμως, στη θέση του "Αll you need is love" των ‘60s, έχουμε το "Αll you need is lust" των '80s και εντεύθεν, το "πάθος" μιας γυναίκας – οδοστρωτήρα, που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να φτάσει στον οργασμό της. Το κοντράστ ανάμεσα στις δύο προσεγγίσεις δίνει μια ιδέα του κοινωνικού της ρόλου και του συστήματος που την ελέγχει. Ο φασισμός ερχόταν πάντα με αθλητικές επιδόσεις και φαντασμαγορικά σόου. Και τέτοια, ας μην ξεχνάμε, δεν ήταν μόνο το κιτς της χούντας (μέρες που είναι). Ήταν και οι άρτιες αισθητικά σκηνοθεσίες της Ρίφενσταλ.
Κάθε ποπ αστέρας που κάνει πρωταθλητισμό έχει να ανταγωνιστεί όλους τους σύγχρονούς του, πολλοί από τους οποίους τυγχάνουν και επίγονοι, αλλά και επίδοξοι διάδοχοι.
Για τη Madonna αυτό ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα. Γυμνάζεται εντατικά, ξέρει να χορεύει, να διαλέγει συνεργάτες, να στήνει δίσκους και σόου.
Ξέρει επίσης και να φιλά on stage, mafia style, στα χείλη. Και έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει απειλή ή, πόσο μάλλον, "διάδοχη κατάσταση" αν δεν το επιτρέψει η ίδια.
Ένας Θεός ξέρει ποια θα είναι η τύχη του Drake μετά το παραστράτημά του.
