«Η τριβή με την πειραματική και avant garde σκηνή στο κλασικό πεδίο πυροδότησε την ανάγκη της εξερεύνησης αυτού του ηχητικού τοπίου σε ηλεκτρική μορφή»
Ένας πρόλογος σε μια συζήτηση με τους Μodern e Quartet δεν έχει να προσφέρει πολλά, καθώς οι απαντήσεις από τον ιδρυτή του Κώστα Αναστασόπουλο και από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ είναι εξαιρετικά περιεκτικές τόσο σχετικά με την ιδιότυπη αισθητική των MeQ όσο και με τη φιλοσοφία τους.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ Ν. ΦΡΑΓΚΟ
Μιλήστε μας λίγο για το ταξίδι σας στην ιστορία με το γκρουπ.
Οι MeQ (Μodern-e-Quartet) -προφέρεται Μικιού- δημιουργήθηκαν το 2002, έχοντας ως εμπνευστή τον βιολονίστα Κώστα Αναστασόπουλο (ηλεκτρικό βιολί, φωνητικά, programming) και συναπαρτίζεται απο τους Βάλια Τσιμπλακάκη (κύρια φωνητικά, συνθετητές), Μαρίνα Κολοβού (ηλεκτρικό τσέλο,φωνητικά) και Pit AssBill (ηλεκτρονικά κρουστά,φωνητικά). Το όνομα προέρχεται από την αρχική μορφή του σχήματος, που ήταν ένα κουαρτέτο εγχόρδων (Modern Quartet). Η τριβή με την πειραματική και avant garde σκηνή στο κλασικό πεδίο πυροδότησε την ανάγκη της εξερεύνησης αυτού του ηχητικού τοπίου σε ηλεκτρική μορφή. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ηλεκτρικό σχήμα, όπου και προστέθηκε το e, δηλαδή Modern-electric-Quartet (MeQ).
Η κάθε μουσική μας φάση περιλαμβάνει και περιελάμβανε διαφορετικές ανάγκες έκφρασης, τις οποίες δεν δισκογραφούμε πάντα. Αυτός είναι και ο λόγος που για κάθε δουλειά μας δεν υπάρχει και το αντίστοιχο ηχογραφημένο υλικό. Ψάχνοντας λοιπόν νέους ήχους που μας αρέσουν σήμερα, φτάνουμε στους δρόμους της electronica – industrial - rock σκηνής, που συνθέτουν το «(Α) Message».
Πώς συνδυάζετε το μοντέρνο με το «κλασικό», θα λέγαμε, κουαρτέτο;
Η επεξεργασία των μουσικών θεμάτων και τα δομικά στοιχεία των κομματιών έχουν σαφείς επιρροές από την κλασική φόρμα. Η μουσική δεν έχει σύνορα ή φραγμούς. Είναι κώδικας κι αυτό είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του σήμερα και του χθες, του αυθόρμητου ή του πιο περίπλοκου. Όταν το οπτικό πεδίο είναι πιο διευρυμένο, υπάρχουν πολλές δυνατότητες να παντρέψεις διαφορετικά στοιχεία ακόμα και αντιθετικά.
Από τις επιρροές που απαριθμείτε στο fb σας, ποιες είναι για εσάς οι πιο εμβληματικές;
Beethoven, Wagner, Kraftwerk, Pink Floyd.
Πώς δουλεύετε τις ενορχηστρώσεις των κομματιών;
Δεν υπάρχει συνταγή για το πώς θα φτιάξουμε ένα κομμάτι. Ορισμένες φορές έρχεται πρώτα η μουσική, κάποιες άλλες πρώτα οι στίχοι, το κείμενο, κάποιες φορές ο θόρυβος της πόλης. Ηλεκτρονικοί βρυχηθμοί και παραμορφωμένες λυρικές φωνές μπορούν να μπλεχτούν με υπόγειες και σκοτεινές μελωδίες σε ένα πιο σύνθετο πολλές φορές δομικό πλαίσιο με ιδιόμορφες -μαθηματικού χαρακτήρα θα λέγαμε-ενορχηστρώσεις. Με βάση την ενδελεχή και εκτενή σχέση της κλασικής φόρμας, το μοντέρνο ηχητικό ύφος σπάει τα καθιερωμένα μέσα από την ίδια τη φόρμα. Μια λεκτική και ηχητική ψευδαίσθηση που θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικού - ψεύτικου, ανθρώπινου - μηχανικού, φάρσας - παραίσθησης.
Σχετικά με το δεύτερό σας άλμπουμ «(Α) Μessage», χαρακτηρίζετε τη μουσική σας «λυρικογενές industrial». Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο;
Θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τον ήχο του «(Α) Message» σαν ένα κράμα κλασικών ακουσμάτων με σημερινές ηχητικές αναφορές. Ο ήχος συνδυάζει ένα ατσάλινο οικοδόμημα ρυθμών με σκληρή ηχητική αισθητική και τη μελωδία ως αντίποδα ήρεμης γοητείας, δίνοντας έτσι χώρο και έμφαση στην αφήγηση της ιστορίας μέσα σε ένα νέο μουσικό πλαίσιο, που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «λυρικογενές industrial».
Πώς μεταφέρετε τις πολύ δουλεμένες μουσικές σας στα live; Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κοινού;
Υπάρχει ένα πέμπτο μέλος στο σχήμα, ο υπολογιστής. Αυτό που συμβαίνει στις ζωντανές εμφανίσεις είναι μια σύμπραξη μεταξύ του ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο οποίος περιέχει πολλά από τα ηχητικά τοπία, τα μουσικά εφέ, δεύτερα και τρίτα φωνητικά, συνοδευτικές μελωδικές γραμμές προηχογραφημένες και επεξεργασμένες έτσι ώστε να λειτουργεί σαν μια ολόκληρη ορχήστρα, η οποία παίζει μαζί μας σε πραγματικό χρόνο πάνω στη σκηνή. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον πώς προσλαμβάνει το κοινό νέες ιδέες οι οποίες δεν ακολουθούν απαραίτητα τα στερεότυπα και πόσο αξιόλογο και θαυμαστό είναι το ταξίδι το οποίο κάνεις μαζί του.
Είναι το «(Α) Μessage» ένα concept άλμπουμ; Αν ναι, ποια είναι η βασική έννοια, το σενάριο που το χαρακτηρίζει;
Το έργο «(A) Message» είναι ένα οπτικοακουστικό θέαμα, βασισμένο στο ομώνυμο λιμπρέτο του Μάριου Τσάγκαρη. Με έναν αφηγηματικό κορμό, μέσα στον οποίο φανταζόμαστε την ύπαρξη μιας άχρονης, μελλοντικής εν δυνάμει κοινωνίας, η μουσική κινείται σε πλαίσιο "ψυχοτροπικών" ηλεκτρονικών τοπίων. Εκεί ενυπάρχουν η ματαιοδοξία, ο οπορτουνισμός και η δίψα για εξουσία, που περπατούν παράλληλα, συγκρούονται με τα συναισθήματα και τις αξίες, εκτίθενται και εκθέτουν. Το έργο επιδιώκει μια σύγχρονη φουτουριστική αφήγηση του κόσμου, στα πρότυπα, κατά κάποιον τρόπο, του μελλοντολόγου - συγγραφέα Ισαάκ Ασίμοφ. Σε έναν αόριστο τόπο και χρόνο μια μηχανή γίνεται ταυτόχρονα αφηγητής και κομμάτι της ιστορίας. Σε έναν ακαθόριστο βυθό παρακολουθούμε μια κάψουλα που ταξιδεύει. Στο ταξίδι αναδύονται συσκευές προβολής εικόνων που περιγράφουν καταστάσεις που συνέβησαν ή συμβαίνουν.
Έξι χαρακτήρες: το ον, η μηχανή, η πληροφορία, η διανόηση, η εξουσία και η φωνή, ως αποτύπωση της συνείδησης, της μετάνοιας, της αγάπης και της νοσταλγίας, συνθέτουν τον καμβά πάνω στον οποίο γίνεται η αφήγηση της ιστορίας του ταξιδιώτη της κάψουλας. Σαν την αέναη διαμάχη του κόσμου της πραγματικότητας, που αποτυπώνεται στον εσωτερικό μας κόσμο. Σαν ένα μουσικό χαλί μιας μηχανής - καταστροφέα. Σαν μια κάψουλα η οποία στροβιλίζεται σε έναν ενδιάμεσο κόσμο, σε έναν άχρονο χρόνο ή ίσως μόνο σε ένα κύτταρο του εγκεφάλου. Η σύγκρουση - διαμάχη των ηρώων της ιστορίας, όπως και οι μουσικές εναλλαγές - αντιθέσεις, αποτελούν τον πυρήνα αυτής της μουσικής αφήγησης.
Στον δεύτερο δίσκο σας, το «(Α) Μessage», και σε αντίθεση με τον πρώτο, η χρήση των ηλεκτρονικών μέσων είναι πολύ πιο ευρεία. Σκοπεύετε να προχωρήσετε τους πειραματισμούς σας προς το πεδίο της electronica;
Όχι απαραίτητα. Η συγκεκριμένη δουλειά οδηγήθηκε προς αυτούς τους ήχους σαφέστατα επηρεασμένη από την ίδια την ιστορία του «(Α) Message». Κάθε φορά οι ήχοι μας εμπνέονται από το θέμα το οποίο αφηγούνται. Για παράδειγμα, στο νέο μας ΕΡ "Lies" ο ήχος μας έχει σαφείς αναφορές σε παρελθούσες δεκαετίες της ροκ και ηλεκτρονικής κουλτούρας, με αποτέλεσμα έναν πιο vintage ήχο.
Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια, συναυλίες, νέες ηχογραφήσεις κ.ά.
Αυτόν το καιρό ηχογραφούμε τη νέα μας δουλειά "Lies", δείγμα της οποίας θα κυκλοφορήσει σαν mini-EP από την διαδυκτιακή μας εταιρεία Passive Front Records στα τέλη Μαΐου. Μια δουλειά για τα "ψέματα" με τα οποία όλοι μεγαλώσαμε και συνεχίζουν να αναπαράγονται τόσο στην κοινωνία όσο και στη μουσική βιομηχανία. Μια ανακύκλωση των ίδιων πραγμάτων με διαφορετικό κέλυφος. Υπολογίζουμε η δουλειά αυτή να ολοκληρωθεί το φθινόπωρο του 2015. Παράλληλα, ετοιμάζουμε ένα μεγάλο project, το οποίο θα έχει τη μορφή ενός είδους σύγχρονης όπερας πάνω στο λιμπρέτο «Ex Nihilo» του ποιητή Μανόλη Πολέντα. Ένα σύγχρονο – καλοπροαίρετο - μηδενιστικό "μανιφέστο", που ντύνεται με ήχους από σπάνια και μη όργανα από όλο τον κόσμο.
