Να λοιπόν που το τραγικό υλικό με όλο το μεταφυσικό του βάρος γίνεται ένα μεταφυσικό θεατρικό κόμικ στα χέρια του συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη. Επειδή «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο» η Μήδεια θα φύγει με τον Ιάσονα στο θεατρικό έργο Μήδειας Πατούσες, ακόμα κι αν ξέρει ότι θα προδοθεί και θα πεθάνει και θα δολοφονήσει τα παιδιά της.
Γιατί αυτή η οπτική γωνία για τον εντελώς παμπάλαιο μύθο, όταν όλοι ξέρουμε -θεατές και ηθοποιοί- την αποτρόπαια κατάληξη; Ο Φλουράκης έχει δημιουργήσει τον ξεκαρδιστικό χαρακτήρα της απελπισμένης νοικοκυράς αλλά εξαιρετικής μέντιουμ. To μέντιουμ έχει προειδοποιήσει τους πάντες για το μέλλον τους, τη Μήδεια πρώτη απ' όλους. Αλλά και τον Ιάσονα και τον αδελφό τής Μήδειας. Κι όλοι θα κάνουν το επικίνδυνο διάβημα. Κάθε βήμα, κάθε ίχνος της πατούσας τους στη γη θα τους φέρει πιο κοντά στο πεπρωμένο. Αυτό είναι το θέμα του έργου; Όχι, δεν είναι το πεπρωμένο, αλλά η περιπέτεια της ζωής, το προδιαγεγραμμένο τέλος που ο καθένας το διεκδικεί με τον δικό του βηματισμό, με την κατάδική του ηδονή στις πατούσες.
Αυτό το μεταφορικό και κυριολεκτικό «γαργάλημα» στις πατούσες για το επόμενο βήμα, μέσα στο αναπόφευκτο σκηνικό του θανάτου, αποτελεί πιστεύω μια ερεθιστική δημιουργική εμμονή για τον Ανδρέα Φλουράκη. Όπως και στην Κάσσυ (τη σημαδεμένη προφήτισσα) και εδώ διερευνά τη διαδρομή για την επανακατάφαση της ζωής. Έτσι άλλη μια «καταραμένη» γυναίκα, η Μήδεια θα επωμιστεί την ευθύνη του δικού της δρόμου, ακόμα κι αν όλα στοιχηματίζουν εναντίον της. Καμιά γνώση του τέλους δεν μπορεί να αποτρέψει την ηδονή να το ανακαλύψει κανείς μόνος τους το δρόμο του. Γιατί όλα είναι θέμα ατομικού βήματος.
Βέβαια στο έργο Μήδεια Πατούσες, έχουμε τη δυσλειτουργική οικογένεια του βασιλιά της Κολχίδας, την αγάπη μιας δούλας για την πριγκίπισσά της, την αγάπη του αδελφού της Μήδειας για το κατοικίδιό του δράκο, και την πιθανή αγάπη της Μήδειας και του Ιάσονα, αφού η Μήδεια θέλει να φύγει απ' το σπίτι της. Μια σύγχρονη δυστοπική Κολχίδα... αλλά κανείς δεν μπορεί να μείνει ακίνητος. Τον τρώνε τα πόδια του να προχωρήσει.
Εντυπωσιακό το γεγονός ότι μια νέα σκηνοθέτις, η Βαρβάρα Νταλιάνη (και η ομάδα Lift inc.) καταπιάνεται με ένα απαιτητικό έργο στην πρώτη της σκηνοθεσία. Κατάλαβε σε τι είδος ανήκει το έργο και το αντιμετώπισε σαν ένα σοβαρό κόμικ. Η διανομή με την Κύνθια Βουκουβαλίδου στο ρόλο της Μήδειας ενέτεινε το διάβημα της ειρωνείας και του χιούμορ στην ανάγνωση του έργου. H υστερική νοικοκυρά της καλής Μαρίας Θρασυβουλίδου αποτυπώνει την αγωνία της γυναίκας, ταλαντούχας στα δύσκολα κι αχρείαστα, αλλά ατάλαντης στο απαραίτητο μαγείρεμα. Ο κατοικίδιος δράκος είναι το αξεσουάρ όλων των προσώπων και βέβαια η ατμόσφαιρα είναι σεξουαλική πέρα για πέρα σε όλες τις σκηνές, σε αυτή την ανατρεπτική και ξεκαρδιστική από-ανάγνωση του οικείου μύθου.
Θέατρο «Βαφείο» - Λάκης Καραλής (Αγ. Όρους 16 & Κων/πόλεως 115, Βοτανικός - στάση μετρό Κεραμεικός), Τετάρτη 21.15 & Πέμπτη 19.00
*Η Κυριακή Σπανού είναι δρ σκηνοθεσίας και σκηνοθέτις
