«Δικός της» (Her)
Σκηνοθεσία: Σπάικ Τζόνζι
Ερμηνεία: Χοακίν Φοίνιξ, Σκάρλετ Τζόχανσον, Ολίβια Γουάιλντ, Έιμι Άνταμς, Ρούνεϊ Μάρα
Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον, στο Λος Άντζελες, ζει ο Θέοντορ Τουόμπλι (Χοακίν Φοίνιξ), ένα μοναχικός άντρας, που η δουλειά του είναι να γράφει «προσωπικά» μηνύματα για λογαριασμό άλλων. Μόνος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα υπολογιστή, το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη, καθώς ενεργοποιεί μια «διαισθητική» οντότητα, ικανή να προσαρμοστεί στο προσωπικό προφίλ του κάθε πελάτη-χρήστη. Όταν το θέτει σε λειτουργία, γνωρίζει τη «Σαμάνθα» (Σκάρλετ Γιόχανσον), μια ζεστή, «έξυπνη» γυναικεία φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη αλλά και εξαιρετικά αστεία. Στην πορεία, οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν και, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους αναπτύσσεται και παίρνει τις διαστάσεις μιας ρομαντικής σχέσης… Όχι, δεν πρόκειται για ένα φιλμ που διερευνά την εξάρτηση του ανθρώπου από τους υπολογιστές, οι στοχεύσεις του ιδιοφυούς Σπάικ Τζόνζι είναι πολύ ευρύτερες. Με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, αλλά και ρομαντικής κωμωδίας, η ταινία τελικά αναδεικνύει την άβυσσο των ανθρώπινων συναισθημάτων, προχωρώντας στη σκιαγράφηση της ιστορίας με προσεκτικά βήματα, που ξεγελούν και παρασύρουν τον θεατή. Ο ήρωας θα βρεθεί στις παραλίες του Ειρηνικού παρέα με το αγαπημένο του λογισμικό, για να διαπιστώσει κάποια στιγμή ότι απαιτείται αναβάθμιση… Ο Σπάικ Τζόνζι στα 126 λεπτά ξεδιπλώνει με άνεση τη σκηνοθετική του βιρτουοζιτέ, παρουσιάζοντάς μας μια από τις καλύτερες ταινίες της πρόσφατης αμερικανικής παραγωγής.
Από τις δύο πλευρές του τείχους
«Ομάρ» (Omar)
Σκηνοθεσία: Χάνι Αμπού Ασάντ
Ερμηνεία: Άνταμ Μπακρί, Λιμ Λουμπάνι, Γουαλίντ Φ. Ζουάιτερ, Σάμερ Μπισάρατ, Εγιάντ Χουράνι
Σινεμά από την Παλαιστίνη, και μάλιστα πρώτης κατηγορίας! Ο Ομάρ του τίτλου αγαπάει τη Νάντια, που βρίσκεται από την άλλη πλευρά του Τείχους: «Το Τείχος», λέει ο δημιουργός της ταινίας, «έχει χωρίσει τις παλαιστινιακές πόλεις, έχει χωρίσει χωριά, προσφυγικούς καταυλισμούς… Σε πολλά μέρη, δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι υπό κατοχή και τι όχι. Για παράδειγμα, στην Ιερουσαλήμ, και οι δύο πλευρές είναι υπό κατοχή. Πρόθεσή μου ήταν να δημιουργήσω μία εικονική παλαιστινιακή πόλη, η οποία διασχίζεται από το Τείχος τυχαία, χωρίς διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές. Το να πηδάει κανείς το Τείχος είναι μέρος της καθημερινής ζωής στην Παλαιστίνη. Το βασικό θέμα της ταινίας είναι η εμπιστοσύνη και το πόσο σημαντική είναι για τις σχέσεις των ανθρώπων, αλλά και το πόσο εύκολο είναι να χαθεί. Η εμπιστοσύνη είναι ο πυρήνας της αγάπης, της φιλίας, και της αφοσίωσης. Είναι άυλη κι έτσι μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολύ δυνατή αλλά και πολύ εύθραυστη».
Η «συνεργασία» με τους Ισραηλινούς, η δυναμική αντίσταση, η υποταγή, η αγάπη, η φιλία, αλλά κυρίως η αίσθηση του διπλού διχασμού, εσωτερικού και εξωτερικού, είναι τα νήματα της αφήγησης του Αμπού Ασάντ, σε αυτή την εξαιρετική ταινία, που βρίσκεται ήδη ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής.
«Μαντέλα: Ο δρόμος προς την ελευθερία» (Mandela: Long Walk to Freedom)
Σκηνοθεσία: Τζάστιν Τσάντγουικ
Ερμηνεία: Ίντρις Έλμπα, Ναόμι Χάρις
Βρετανο-νοτιοαφρικανική παραγωγή, διάρκειας 141 λεπτών, που εστιάζει στον Μαντέλα της «αγωνιστικής περιόδου» και της μακροχρόνιας φυλάκισης: Είναι μια ιστορική περίοδος που έχει παραμεριστεί σχεδόν από όλες τις πρόσφατες εικονογραφήσεις του μεγάλου ηγέτη της Νότιας Αφρικής, οι οποίες καλύπτουν την περίοδο της «συμφιλίωσης» αλλά όχι τα χρόνια της σκληρής σύγκρουσης με το ρατσιστικό καθεστώς.
Αν και η παραγωγή αυτή περιορίζεται από τα χαρακτηριστικά μιας ευπρεπούς τηλεταινίας, η ανάδειξη της σύνθετης πραγματικότητας του αντιρατσιστικού αγώνα έχει ενδιαφέρον.
« RoboCop»
Σκηνοθεσία: Χοσέ Παντίλα
Ερμηνεία: Γκάρι Όλντμαν, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Μάικλ Κίτον, Άμπι Κόρνις, Τζέι Μπαρουσέλ, Τζόελ Κίναμαν
Νέα, «ανανεωμένη» βερσιόν του «αστυνόμου-ρομπότ», που είχαμε πρωτοδεί στα 1987, με την υπογραφή τότε του Πολ Βερχόφεν. Η βασική «ιδέα» εντυπωσίαζε τότε, αλλά δεν νομίζω ότι συμβαίνει το ίδιο και σήμερα. Ενας αστυνομικός σκοτώνεται από τους «κακούς» την ώρα του καθήκοντος, και μια πολυεθνική εταιρεία αναλαμβάνει να τον «αναστήσει» και να δημιουργήσει το τέλειο προϊόν: Θα είναι μισός άνθρωπος, μισός ρομπότ, ένας διώκτης του εγκλήματος στην υπηρεσία των μεγάλων εταιρειών που έχουν αναλάβει να καλύψουν το κενό του ανίκανου-χρεοκοπημένου δημόσιου συστήματος (παρεμπιπτόντως, όπως και στην αρχική βερσιόν όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στο χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ, αν και αυτή η διάσταση δεν αναδεικνύεται).
«Το δέντρο και η κούνια»
Σκηνοθεσία: Μαρίας Ντούζα
Ερμηνεία: Μυρτώ Αλικάκη, Ηλίας Λογοθέτης, Νίκος Ορφανός, Μιριάννα Καρανόβιτς
Αξιόλογη και «ώριμη» δουλειά από μια νέα κινηματογραφίστρια: Τα μέλη μιας οικογένειας, που ζουν μακριά για χρόνια, θα ξαναβρεθούν μαζί για τις μέρες του Πάσχα στο πατρικό σπίτι, σε μια συνάντηση η οποία θα έχει, για τον καθένα, απροσδόκητες συνέπειες. Η Μυρτώ Αλικάκη υποδύεται μια καθηγήτρια Καρδιολογίας στο Λονδίνο, η οποία έχει αποξενωθεί από τον πατέρα της Ηλία Λογοθέτη, από τότε που, αψηφώντας τις επιθυμίες του, άφησε την Ελλάδα, με σκοπό να εγκατασταθεί στην Αγγλία. Καθώς φτάνει στην Ελλάδα για το Πάσχα μαζί με τη δεκάχρονη κόρη της, ανακαλύπτει ότι στο πατρικό σπίτι τίποτα δεν είναι όπως το περίμενε... Μια γυναίκα από τη Σερβία είναι εγκατεστημένη εκεί μαζί με την εντεκάχρονη κόρη της…
«Η χαρά και η θλίψη του σώματος»
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Πάντζης
Ερμηνεία: Γιώργος Χωραφάς, Χάρης Αμπράζης, Σίλβια Πέτκοβα, Νικολάι Μουταβτσίεφ
Απογοητευτική η τελευταία ταινία του Ανδρέα Πάντζη, με τον ήρωά του, έναν Ελληνοκύπριο που βγαίνει από τη φυλακή έπειτα από πέντε χρόνια, να ταξιδεύει στη Βουλγαρία για να βρει τον φίλο και συνεργάτη που τον πρόδωσε… Κύπριοι επιχειρηματίες στη Βουλγαρία που παίζουν το ρόλο μαστροπού για νεαρές Βουλγάρες αλλά χωρίς να τις εκμεταλλεύονται (!) κι ένας Κύπριος αστυνομικός της Ιντερπόλ που εμφανίζεται ξαφνικά στη Βουλγαρία σαν μοναχικός σερίφης στο Φαρ Ουέστ!
«Delivery Man: Δεν τα φέρνει τα παιδιά ο πελαργός» (Delivery Man)
Σκηνοθεσία: Κεν Σκοτ
Ερμηνεία: Κόμπι Σμόλντερς, Βινς Βον, Κρις Πρατ, Μπριτ Ρόμπερτσον, Τζάκ Ρέινορ, Μπόμπι Μόνιχαν, Σάιμον Ντιλέινι
Αμερικανική κωμωδιούλα, με έναν δωρητή σπέρματος να ανακαλύπτει κάποια στιγμή ότι έχει 533 παιδιά, και, από αυτά, τα 142 τον αναζητούν δικαστικά...
filmforum.wordpress.com
