«Captain Phillips»
Σκηνοθεσία: Πολ Γκρίνγκρας
Ερμηνεία: Τομ Χανκς, Μπαρκάντ Αμπντί, Κάθριν Κίνερ
Βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά, από τα «χρονικά» της σύγχρονης πειρατείας στα ανοιχτά της Σομαλίας, η ταινία εστιάζει στην περίπτωση Αμερικανού καπετάνιου που το φορτηγό πλοίο του «Maersk Alabama» αιχμαλωτίστηκε από Σομαλούς πειρατές. «Μη φοβάστε, δεν είμαστε Αλ Κάιντα, είμαστε επιχειρηματίες», λέει ειρωνικά ο καπετάνιος των πειρατών, απευθυνόμενος στους ναυτικούς του πλοίου. Και πράγματι, σύμφωνα με πρόσφατες αποκαλύψεις και έρευνες που παρουσιάστηκαν στη διεθνή ειδησεογραφία, αλλά και όπως υποδεικνύει η αρχική σκηνή της ταινίας στη σομαλική ακτή, η πειρατεία ήταν για χρόνια μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση «υψηλής τεχνολογίας», με επενδυόμενο κεφάλαιο που ανέμενε πολλαπλάσιο κέρδος και με εκτελεστικά όργανα κάποιους φτωχοδιάβολους ενός διαλυμένου κράτους...
Βέβαια ο σκηνοθέτης Πολ Γκρίνγκρας ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο να γυρίσει μια ταινία έντονης δράσης και όχι να προχωρήσει σε οποιαδήποτε γεωπολιτική ανάλυση. Σε σχέση με τις συνηθισμένες ταινίες του είδους, η μόνη αξιοπρόσεκτη διαφορά είναι οι υπότιτλοι στους διαλόγους μεταξύ των Σομαλών, ώστε η αφήγηση να μην είναι εντελώς μονοδιάστατη... Αλλά και πάλι, είναι προφανές ότι ο θεατής του Δυτικού ημισφαιρίου ελάχιστα μπορεί να συμμεριστεί την πλευρά κάποιων ρακένδυτων οπλισμένων Αφρικανών, που όταν δεν τσακώνονται μεταξύ τους, απειλούν τη ζωή των ναυτικών και εν γένει διαταράσσουν κάθε έννοια ασφάλειας στις θάλασσες... Ο καπετάνιος που υποδύεται ο Τομ Χανκς είναι ψύχραιμος, δείχνει σχετική «κατανόηση» προς τους πειρατές, είναι μάλλον γενναίος, καθώς προτάσσει τον εαυτό του προκειμένου να προστατεύσει τους ναυτικούς του... Δύσκολα θα αποφύγεις να ταυτιστείς με έναν τέτοιο χαρακτήρα ή έστω να εκτιμήσεις τη στάση του...
Ωστόσο, στο δεύτερο μέρος η ταινία ξεστρατίζει σε άλλο υπο-είδος δράσης, αυτό της αναμέτρησης χαρακτήρων σε έναν κλειστό, περιορισμένο χώρο. Ο Αμερικανός καπετάνιος και οι Σομαλοί πειρατές - απαγωγείς του, κλεισμένοι σε μια μοντέρνα σωσίβια λέμβο-κουτί, μεσοπέλαγα, θα «συναντήσουν» το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό, που, σαν το ιππικό στις ταινίες γουέστερν, αποφασίζει να ξεκαθαρίσει πλήρως την κατάσταση. Αλλά βέβαια στο σημείο αυτό εμείς οι θεατές είμαστε υποχρεωμένοι να «θαυμάσουμε» την επιστημονική-χειρουργική επέμβαση των κομάντος Seals, που κάνουν «καθαρές» δουλειές και διασώζουν τον καπετάνιο, έστω ματοβαμμένο - με το αίμα των άλλων...
«Μείνε δίπλα μου» (Ain't Them Bodies Saints)
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λόουερι
Ερμηνεία: Κέισι Άφλεκ, Ρούνεϊ Μάρα, Μπεν Φόστερ, Κιθ Καραντάιν
Ευχάριστη έκπληξη από έναν σκηνοθέτη με προϋπηρεσία στο μοντάζ και φανερές επιρροές από τον πρώιμο Τέρενς Μάλικ. Με φόντο τις αχανείς εκτάσεις του Τέξας (στην πραγματικότητα, η ταινία είναι γυρισμένη στη Λουιζιάνα), πιθανότατα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 (ο χρόνος μένει ηθελημένα ασαφής), ένα ερωτευμένο ζευγάρι παρανόμων αγωνίζεται να επανασυνδεθεί, με τον άντρα να δραπετεύει από τη φυλακή. Η καθοριστική αίσθηση της απώλειας, έντονα λυρικά στοιχεία στην αφήγηση... Ο Λόουερι έχει ποιητική ματιά, χαμηλόφωνη, και ταυτόχρονα αποτυπώνει τη γενικότερη παρακμή ενός κόσμου, του αμερικάνικου Νότου...
«Ο αφρός των ημερών» (L' Ecume Des Jours)
Σκηνοθεσία: Μισέλ Γκοντρί
Ερμηνεία: Ρομάν Ντουρί, Οντρέ Τοτού, Γκαντ Ελμαλέχ, Ομάρ Σι, Άισα Μάιγκα, Σαρλότ Λε Μπον, Φιλίπ Τορετόν
Μεταφορά στην οθόνη του θρυλικού μυθιστορήματος του Μπορίς Βιάν, που γράφτηκε στα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής ευφορίας. Ο συγγραφέας θέλησε να αιχμαλωτίσει στις σελίδες του την «ανέμελη σχεδία της εφηβείας», τον «αφρό των ημερών» της πρώτης νιότης... Αλλά ο θάνατος, μεταφορικός ή κυριολεκτικός, παραμονεύει στο τέλος της διαδρομής για τους ήρωές του. Ήρωες που κατοικούν σε κτήρια «που αλλάζουν και στρογγυλεύουν κάτω από την επίδραση της μουσικής», τρώνε «αλεσμένη βοδινή ουρά και κρουτόν με άλειμμα αντζούγιας», πίνουν κρασί «χρυσό, παχύρρευστο και πτητικό σαν συμπυκνωμένο αιθέρα». Ανεβαίνουν σκάλες από «ηχηρό μπετόν», πόρτες κλείνουν πίσω τους «με έναν ήχο σαν φιλί πάνω σε γυμνό ώμο»... Ο Μισέλ Γκοντρί καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να αποδώσει σε εικόνες τις σελίδες του Βιάν, αλλά η κινηματογράφησή του φαίνεται στραμμένη στη λογική του βίντεο-κλιπ, του αποσπασματικού, της εντυπωσιακής «λεπτομέρειας»...
Θυμίζουμε πως με αφετηρία το βιβλίο του Βιάν έχουν γυριστεί δύο ακόμη φιλμ, ένα γαλλικό του 1968 και ένα ιαπωνικό του 1981, ενώ υπάρχει και μία όπερα, σύνθεση του πρωτοποριακού Ρώσου μουσικοσυνθέτη Εντ. Ντενίσοφ.
«Ο λαός προστάζει» (Meet John Doe)
Σκηνοθεσία: Φρανκ Κάπρα
Ερμηνεία: Γκάρι Κούπερ, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Έντουαρντ Άρνολντ, Γουόλτερ Μπρέναν, Σπρινγκ Μπάινγκτον, Τζέιμς Γκλίσον, Τζιν Λόχαρτ
Φρανκ Κάπρα σε επανέκδοση. Του 1941. Καταγγελτικός ποπουλισμός της εποχής Ρούσβελτ. Η εφημερίδα «Μπούλετιν» αλλάζει διεύθυνση και στέλνει 40 εργαζόμενους στην ανεργία. Μια απ' τις απολυμένες, η δημοσιογράφος Αν Μίτσελ (Μπάρμπαρα Στάνγουικ), στο τελευταίο κείμενο που δίνει για δημοσίευση, επινοεί μια επιστολή ανύπαρκτου άνεργου που τον ονομάζει «Τζον Ντο» (είναι το όνομα με το οποίο χαρακτηρίζονται στην Αμερική οι αγνώστου ταυτότητος άνθρωποι και συνήθως ο χαρακτηρισμός αφορά νεκρούς). Ο επινοημένος «Τζον Ντο», λοιπόν, σύμφωνα με το σενάριο της Μίτσελ, έχει φτάσει σε σημείο απόλυτης απελπισίας και απειλεί ν' αυτοκτονήσει την παραμονή των Χριστουγέννων, διαμαρτυρόμενος για τα κοινωνικά προβλήματα που τον έχουν ωθήσει στην ανεργία. Η διεύθυνση της εφημερίδας ενθουσιάζεται με το θέμα και επαναπροσλαμβάνει την Μίτσελ, οπότε η τελευταία είναι πλέον υποχρεωμένη να «δημιουργήσει» έναν υποψήφιο αυτόχειρα. Ο κατάλληλος άνθρωπος εντέλει θα βρεθεί στο πρόσωπο του πρώην αθλητή και νυν άστεγου Λονγκ Τζον Γουίλαμπι (Γκάρι Κούπερ). Πλέον, τόσο η δημοσιογράφος όσο και η εφημερίδα της θα «ξεζουμίσουν» την ιστορία και θα πληρώσουν τον Γουίλαμπι για να παριστάνει τον Τζον Ντο. Ωστόσο, ο διευθυντής της εφημερίδας θα θελήσει να χρησιμοποιήσει το κίνημα κοινωνικής μεταρρύθμισης που δημιουργήθηκε γύρω από τις «ιδέες» του Τζον Ντο για τους δικούς του πολιτικούς σκοπούς...
«Δον Ζουάν» (Don Jon)
Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ
Ερμηνεία: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Τζούλιαν Μουρ, Μπρι Λάρσον, Τόνι Ντάντζα
Κωμωδία «αμερικανικής κοπής», για τη «χαμένη οικειότητα» στις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις...
«OST: Original Soundtrack»
Σκηνοθεσία: Φάνης Λογοθέτης & Σπύρος Ανδρεάδης
Ντοκιμαντέρ, που έχει την πρόθεση να μας παρουσιάσει τις ιδιαιτερότητες της κινηματογραφικής μουσικής. Πολλές συνεντεύξεις με επαγγελματίες του κινηματογράφου και της μουσικής, χωρίς όμως να επιτυγχάνεται είτε η πρωτοτυπία είτε η εμβάθυνση στο θέμα.
«Βρέχει κεφτέδες 2 (3D)» (Cloudy with a Chance of Meatballs 2)
Σκηνοθεσία: Κόντι Κάμερον, Κρις Περν
Συνέχεια προς το χειρότερο του αρχικού ανιμέισον, με έμμεση διαφήμιση των μεταλλαγμένων τροφίμων.
