Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Βασίλης Σμπήλιος και ο κιθαρίστας Θεόδωρος Παπαδόπουλος ήταν μέλη των "Playground Noise", ο επίσης κιθαρίστας Σπύρος Παπαϊωάννου των "Raining Pleasure" και ο μπασίστας Γεράσιμος Ασπρομάλλης των "Carte Postale", όλα τους γνωστά συγκροτήματα της rock σκηνής της Πάτρας. Καθώς όμως και τα τρία έχον πάψει να υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια και όντας φίλοι, κάποια στιγμή, με την προσθήκη του ντράμερ Γιώργου Αμαξά, σχημάτισαν ένα νέο, τους "Goodbye Bedouin". Ντεμπουτάρισαν δισκογραφικά με ένα επτάιντσο single και πριν από δύο μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο album τους «The Shaking People», ένα αληθινά απολαυστικό δείγμα δυναμικού, σύγχρονου μεν, αλλά με πάρα πολλές αναφορές στο garage και την ψυχεδέλεια της δεκαετίας του 1960, rock. Μας μίλησαν γι' αυτό, αλλά και για το πώς είναι να κάνεις rock ’n’ roll έχοντας γεννηθεί και ζώντας σε μια -έστω και μεγάλη- πόλη της περιφέρειας όπως η Πάτρα.
* Είστε κάτι ως... Μεικτή Πάτρας στον χώρο των ελληνικών rock συγκροτημάτων;
Είμαστε φίλοι πάνω απ' όλα, οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας χρόνια. Έχουμε παίξει σε διάφορες μπάντες της Πάτρας, έχουμε ακούσει ο ένας τη μουσική του άλλου, έχουμε βρεθεί σε συναυλίες ο ένας του άλλου και πλέον έχουμε ένα κοινό μουσικό παρελθόν. Κάπως έτσι είναι όταν μεγαλώνεις... Μεικτή Πάτρας; Περισσότερο σαν ομάδα του τοπικού ερασιτεχνικού πρωταθλήματος μας βλέπουμε... (γέλια)
* Και γιατί αποχαιρετάτε τον Βεδουίνο και όχι, για παράδειγμα, τον Εσκιμώο;
Το αρχικό μας όνομα ήταν Bedouin. Το όνομα ήδη υπήρχε στο εξωτερικ,ό οπότε μόλις λάβαμε σχετικό εξώδικο έπρεπε να βρούμε ένα νέο. Επί της ουσίας λοιπόν αποχαιρετήσαμε το όνομά μας και κανέναν άλλο...
* Πότε, πώς και γιατί συγκεντρωθήκατε και αρχίσατε να παίζετε μαζί;
Η βασική ιδέα ήταν να βρισκόμαστε και απλά να παίζουμε επειδή αγαπάμε τη μουσική. Το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο είναι αυτό να το κάνεις με ανθρώπους που λίγο ή πολύ γνωρίζεις και ξέρεις τα γούστα τους. Έτσι το 2017 αρχίσαμε να προβάρουμε τα τραγούδια που αργότερα κυκλοφόρησαν στο αρχικό single και τον Μάιο στο πρώτο μας album.
* Ο ήχος σας δεν παραπέμπει απλά στο παρελθόν, αλλά νομίζω ότι αυτό γίνεται εσκεμμένα πολύ έντονα, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και σε συγκεκριμένα τραγούδια. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ψάχνουμε τους εαυτούς μας στα τραγούδια που γράφουμε και δίνουμε τον εαυτό μας για να βρούμε τον ήχο μας. Αν ο ήχος μας παραπέμπει στο όποιο παρελθόν, σημαίνει ότι λίγο - πολύ μας μοιάζει. Θεωρούμε ότι η μουσική μας είναι πολύ κοντά στον άνθρωπο, στη γη που πατάει και, κατά μία έννοια, έτσι είμαστε και εμείς.
* Ακολουθείτε την τάση του new retro, που είναι πολύ έντονη, ειδικά στην Αμερική, τα τελευταία αρκετά χρόνια ή σας προέκυψε αυθόρμητα και για δικούς σας λόγους;
Δυστυχώς μας είναι αδύνατον εκ φύσεως να ακολουθήσουμε τάσεις. Παρακολουθούμε τη μουσική του σήμερα, αγαπάμε τη μουσική του χθες και πιστεύουμε ότι το rock ’n’ roll είναι πάντα επίκαιρο.
* Αν σας ζητούσα να ορίσετε τον κύκλο των κυριοτέρων επιρροών σας με πέντε μέχρι οκτώ τα πολύ ονόματα, ποια θα ήταν αυτά;
Σίγουρα οι "Velvet Underground", "Wipers", "Stooges", "Jesus & Mary Chain", "Fall", η σειρά συλλογών αμερικανικού ψυχεδελικού rock της δεκαετίας του 1960 «Nuggets», οι ημέτεροι "Last Drive" αλλά και η Motown, o Dylan...
* Προσπαθείτε να πείτε κάτι συγκεκριμένο συνολικά με τα τραγούδια σας ή καθένα έχει τους δικούς του λόγους δημιουργίας, ύπαρξης και εν τέλει αρθρώνει και τον δικό του λόγο;
Κάθε τραγούδι έρχεται με τη δική του ιδιοσυγκρασία, νομίζεις ότι, επί της ουσίας, κουβαλάει το δικό του ειδικό βάρος. Όταν πια τα βάζεις όλα κάτω, αντιλαμβάνεσαι ότι γυρνάνε γύρω από το ίδιο θέμα. Πώς δηλαδή ένας άνθρωπος μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να στηρίξει αυτό που είναι ή νομίζει ότι είναι, να συνυπάρξει με τους γύρω του...
* Υπάρχει κάποιο άλλο σημερινό ελληνικό rock γκρουπ με το οποίο να αισθάνεστε, αν όχι «συγγενείς», συνοδοιπόροι σε έστω παράλληλους μουσικούς δρόμους;
Έχουμε φιλική σχέση με τον Γιάννη Παπαϊωάννου (Ion, Mechanimal), τον Τζίμη Πολιούδη (Vagina Lips, Mazoha) και τους "The Karamazof Project". Συγγενείς αισθανόμαστε με όλες τις μπάντες που παίζουν ροκ εν ρολ και σέβονται τον άνθρωπο και τη φύση.
* Γράφετε τα τραγούδια σας έχοντας κατά νου τη σκηνή, το πώς θα είναι όταν τα παίζετε ζωντανά ή καταρχήν σας ενδιαφέρει να τα ηχογραφήσετε έτσι όπως τα φανταστήκατε και μετά σας απασχολεί η ζωντανή εκτέλεσή τους;
Γράφουμε τα τραγούδια μας όπως μας έρχεται στο κεφάλι, μετά τα προβάρουμε και παίρνουν τη μορφή που έχουν στο live. Όταν τα ηχογραφούμε, κοιτάζουμε να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στις ζωντανές εκτελέσεις τους και σίγουρα όσο πιο άμεσα και γήινα γίνεται.
* Καθώς όλοι ήσασταν παρόντες και ενεργοί και τότε, τι θα είχατε να πείτε συγκρίνοντας από κάθε πλευρά την ελληνική ροκ σκηνή των αρχών της δεκαετίας του 2000 με τη σημερινή; Γενικότερα τα πράγματα για ένα συγκρότημα είναι ευκολότερα, δυσκολότερα ή πάνω - κάτω τα ίδια;
Σίγουρα είχαμε περισσότερους φίλους που έπαιζαν σε μπάντες, ενώ σήμερα έχουν πάψει να υπάρχουν τα γκρουπ τους. Υπάρχουν βέβαια άλλα γκρουπ που σχηματίζονται από άλλους φίλους και βαδίζουν στον δρόμο τους... Όπως κι αν έχει, για ένα συγκρότημα που έχει στόχο να παίζει τη μουσική την οποία γουστάρει τα πράγματα θα είναι πάντα δύσκολα. Όμως η ίδια η μουσική σου δίνει τη γλυκύτητα και την αντοχή για να προχωρήσεις.
* Πόσο διαφορετικά από τους/τις υπόλοιπους/ες κατοίκους της χώρας βίωσε ένα μέλος ροκ συγκροτήματος την καραντίνα; Ποια είναι η γενικότερη αίσθησή σας από την πανδημία και τη σχεδόν διεθνή επίσης καραντίνα που την ακολούθησε;
Ζήσαμε και ζούμε αυτή την περίοδο της πανδημίας με προσοχή, σκέψη και συζήτηση. Φροντίζουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας, τις οικογένειές μας και φυσικά έχουμε ανησυχίες για το τι σημαίνει μια πανδημία, την αντιμετώπισή της, την κοινωνική και οικονομική επίπτωσή της, αλλά και τι σημαίνει η επιβολή καραντίνας για την καταστολή της νόσου και συνάμα των κεκτημένων ατομικών ελευθεριών.
* Και τα προσεχή σχέδιά σας, όσο βέβαια επιτρέπουν τέτοια οι πρωτόγνωρες συνθήκες που βιώνουμε όλοι και όλες μας;
Ευχόμαστε να ξεπεραστεί αυτή η κρίση και να βρεθούμε σύντομα σε συναυλίες με τους φίλους μας.
Μια απλή, ανθρώπινη ευχή που κάνουμε και πολλοί/ές άλλοι και άλλες και δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι θα εκπληρωθεί...
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
