Η επανέκδοση της ταινίας του Αμερικανού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιντς “Ο άνθρωπος ελέφαντας” μας γυρίζει πίσω πολλά χρόνια, όχι μόνο στο ατμοσφαιρικό αριστούργημα του δημιουργού, αλλά και σε μία άλλη, κάπως πιο ξεχασμένη στιγμή: όταν ο τραγουδιστής Ντέιβιντ Μπόουι ενσάρκωσε τον “Άνθρωπο ελέφαντα” στο Μπρόντγουεϊ.
Το 1979, στη Νέα Υόρκη, ο θεατρικός σκηνοθέτης του Μπρόντγουεϊ Τζακ Χόφσις προτείνει στον Ντέιβιντ Μπόουι να πρωταγωνιστήσει στη νέα του παράσταση, σε κείμενο του Μπέρναρντ Πόμερανς, βασισμένη στη ζωή και τις αναμνήσεις του Τζόζεφ Μέρικ. Ενθουσιασμένος για κάτι καινούργιο, ο Μπόουι συμφωνεί αμέσως.
«Μερικές φορές νομίζω ότι το κεφάλι μου είναι τόσο μεγάλο επειδή είναι γεμάτο όνειρα». Παρότι παραλλαγμένη και ασταθής για χάρη του ρόλου, ακούμε αυτή τη φράση με τη χαρακτηριστική φωνή του Μπόουι στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ. Και είναι το μόνο πράγμα από το οποίο μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε, διότι, ακόμη κι αν ο καλλιτέχνης δεν φοράει καθόλου μακιγιάζ, έχει γίνει -με έναν σχεδόν τρομακτικό τρόπο- το «τέρας» της ιστορίας.
Οι απότομες και κοφτές κινήσεις του δίνουν ρυθμό στη ροή του λόγου του, ενώ το χαμένο βλέμμα του δεν έχει καμιά σχέση με το παγωμένο και ψυχρό του πρόσωπο. Η παράσταση είναι εκπληκτική, η ευγενική αύρα και η φινέτσα του Ντέιβιντ Μπόουι δίνουν μία ξεχωριστή οπτική στη φυσιογνωμία του “Ανθρώπου ελέφαντα”.
Ο Μπόουι διαρκώς αναζητούσε την αλήθεια του μέσα σε διάφορα alter ego, πρόσωπα τα οποία προκαλούν ενδιαφέρον και περιέργεια σε όποιον τα συναντά. Ο αστροναύτης Major Tom και ο ροκ σταρ εξωγήινος Ziggy Stardust είναι τα πιο χαρακτηριστικά. Μία τόσο ιδιάζουσα προσωπικότητα όσο ο άνθρωπος ελέφαντας σίγουρα τον εξιτάρει και ο ρόλος ενός «τέρατος», ενός ανθρώπου διαφορετικού, απόμακρου, εντελώς ξένου στα μάτια μιας κοινωνίας που δεν ήταν έτοιμη να τον δεχτεί, του ταιριάζει απόλυτα.
Αναστασία Παπανικολάου
Ο Μπόουι στη φωτογράφιση για την παράσταση «Ο άνθρωπος ελέφαντας» στο Μπρόντγουεϊ, 1980
Κάτι σαν τέρας με αγνή ψυχή
Πρόκειται για την τραγική ιστορία του Τζόζεφ Μέρικ, που έζησε στη βικτωριανή Αγγλία και η σταδιακή παραμόρφωση στο πρόσωπο και το κορμί του τον σύστησαν σε συγκαιρινούς και κατοπινούς ως "άνθρωπο ελέφαντα". Κάτι σας τέρας δηλαδή. Όμως, σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, που θέλει έναν τέτοιο άνθρωπο να στερείται νοημοσύνης, εκείνος απέδειξε σε όλους την αγνή ψυχή και το κοφτερό μυαλό του δίνοντας ένα σημαντικό μάθημα για τη διαφορετικότητα. Δεν είναι τυχαίο που συγκίνησε και ενέπνευσε την τέχνη.
Ο Λιντς, γοητευμένος από τον άνθρωπο ελέφαντα, αποφασίζει να γυρίσει μια ασπρόμαυρη ταινία για τη ζωή του με τη μοναδική αισθητική του ταυτότητα, αλλά και με τις αξιοσημείωτες ερμηνείες των Άντονι Χόπκινς και Τζον Χερτ. Η ταινία απεικονίζει με χαρακτηριστικό τρόπο τον εγκλωβισμό ενός ανθρώπου -και κατ’ επέκταση όλης της κοινωνίας- στην εικόνα και στο “φαίνεσθαι”.
Σκηνή από την παράσταση
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
