Με περιπαικτική και σαρκαστική διάθεση, που είναι φανερές και αναγνωρίσιμες τόσο στη σύνθεση και τη θεματική των έργων του όσο και στον τρόπο που ο ίδιος μιλά για αυτά, ο εικαστικός Διονύσης Καβαλλιεράτος παρουσιάζει μια σειρά γλυπτών εν χορώ στην έκθεση με τίτλο «Αποπροσανατολισμένος χορός - παραπλανημένος πλανήτης» που εγκαινίασε την έναρξη του Ελληνικού Φεστιβάλ στο Ηρώδειο.
Ανομοιογενή ως προς τη θεματική, την εικαστική γλώσσα και τα υλικά, γλυπτά σε δυο μεγέθη συνθέτουν δυο διαφορετικά ημικύκλια, τα οποία θυμίζουν τον κύκλο ενός ελληνικού παραδοσιακού χορού. Κοινό χαρακτηριστικό τους το διάχυτο και αιχμηρό χιούμορ, η ειρωνεία και ο αυτοσαρκασμός.
«Το χιούμορ δεν είναι αστεία υπόθεση, είναι πάρα πολύ σοβαρή, διότι μπορείς να μαχαιρώσεις κάποιον πισώπλατα κοιτώντας τον στα μάτια» ομολογεί ο Δ. Καβαλλιεράτος ξεναγώντας μας σε αυτήν την παράδοξη έκθεση με πρωταγωνιστές και κομπάρσους που συνθέτουν έναν αλλόκοτο χορό χαρακτήρων. Συνθέσεις περίπου σαράντα μορφών και συμπλεγμάτων, κατασκευασμένες από διαφορετικά υλικά, όπως χαλκό, πηλό, ρητίνη, καθρέφτη, ξύλο κ.ά.
«Μου αρέσει η αισθητική της πορσελάνης και του μπιμπελό, η αρχαία ελληνική γλυπτική, η αιγυπτιακή, η προκολομβιανή, αλλά και τα παιχνίδια. Είμαι παιχνιδοποιός» παραδέχεται με περιπαικτική διάθεση ο εικαστικός διευκρινίζοντας πως τα γλυπτά του, δημιουργήματα των τελευταίων πέντε χρόνων, «δεν έχουν σωστές μετρήσεις και αναλογίες, ενώ ως γλυπτά είναι λάθος. Αν τα δει κάποιος ακαδημαϊκός, θα παρατηρήσει έργα κακοφτιαγμένα, που εμπεριέχουν στοιχεία καρτούν, κόμικς, ακόμα και κιτς».
Για «γλυπτικές μορφές που ανατρέπουν τα στερεότυπα» κάνει λόγο η Ελίνα Κουντούρη, διευθύντρια του ΝΕΟΝ, σε συνεργασία του οποίου με το Φεστιβάλ Αθηνών πραγματοποιείται η έκθεση, προσθέτοντας πως «τα γλυπτά του Καβαλλιεράτου αφηγούνται διαχρονικές ιστορίες και ανθρώπινους θρύλους, «εικονογραφούν» χαρακτήρες του δυτικού κόσμου και της ποπ κουλτούρας».
Η επιμελήτρια Πολύνα Κοσμαδάκη σχολίασε την κίνηση των θεατών γύρω από τα έργα μέσα από διαφορετικές θεάσεις, απόστασης ή εγγύτητας, που προάγει τη συμμετοχή σε έναν περιπατητικό διάλογο μαζί τους.
Κάθε γλυπτό και μια ιστορία
Σύνθεση πολλών, διαφορετικών πραγμάτων, τα γλυπτά σχολιάζουν τη σχέση του ατόμου με την πολιτική, την εξουσία, την ιστορία. Με εμφανείς σε όλα την παρωδία, τη σάτιρα και το χιούμορ.
«Ο τίτλος είναι πολύ παλαιότερος της κρίσης που ζούμε, είναι του 2015» μας ενημερώνει ο δημιουργός εξηγώντας μας πως «κάθε γλυπτό έχει έναν χαρακτήρα, το όνομά του, την οικογένειά του». Και μας ξεναγεί σε αυτόν τον πολύχρωμο, αλλόκοτο κόσμο, συστήνοντας μας τους χαρακτήρες του:
«Οι σταμνούλες, εμπνευσμένες από τον χορό της στάμνας, μια σύνθεση που αποτελείται από γυναίκες διαφόρων εποχών και περιοχών, μια Βαλκάνια βοσκοπούλα, μια εξωγήινη, μια Αφρικανή, αλλά και μια αρχαία Ελληνίδα. Ο κύριος άνω - κάτω είναι μια σκάλα που ανεβοκατεβαίνει, μια κουπαστή. Το γλυπτό ‘Γυναίκα έπιασα ένα ψάρι να!’, αποτελείται από φωτογραφίες όπου απεικονίζεται ο πατέρας μου με τα ψάρια που έπιασε. Είναι ένας φόρος τιμής στον πατέρα μου και τον ψαρά που είναι περήφανος για το κατόρθωμά του.
Δίπλα ‘Το όνειρο της Ισαδώρας’, με την Ισιδώρα Ντάνκαν σε πόζες από φωτογραφίες γύρω από την Ακρόπολη. Το ‘Ηθοποιός, που υποδύεται έναν ηθοποιό, που έπαιζε τον ηθοποιό’, φτιαγμένο από καθρέφτη, αντανακλά τους πολλαπλούς ρόλους όλων μας. Το ‘Purple Dancer’ είναι η μορφή του θανάτου με το κεφάλι του εμπνευσμένο από τάφο στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου.
Το σύμπλεγμα ‘Make America again’ απεικονίζει έναν Ινδιάνο, έναν Ισπανό κονκισταδόρ και έναν σύγχρονο καουμπόι, μια συμπυκνωμένη ιστορία των ΗΠΑ.
«Η ζωή στη φάρμα’ απεικονίζει ένα ζευγάρι αγροτών, ακολουθεί ο ‘Κύριος Άνω Κάτω’, ο ‘Αρχιτεκτονικούλης’, όπου συναντώνται η γέφυρα στο Σαν Φρανσίσκο, στα Ζαγοροχώρια, μια πισίνα στα βόρεια προάστια, μια σκάλα κι ένα καμπαναριό. Ακολουθούν οι ‘Αλήτες του Δυτικού Κόσμου’, από στερεότυπους χαρακτήρες του προηγούμενου αιώνα στις ΗΠΑ, έναν σκλάβο, έναν περιπλανώμενο φόβο, έναν μεθύστακα κι έναν επαίτη.
Δίπλα σε αυτό ο ‘Κολοκυθάκης’, ο ‘Άγριος σύζυγος’, ‘Η Μάσκα του Κόκκινου θανάτου’, ο ‘Πισινέλο’ και ο ‘Αποπροσανατολισμένος χορός / παραπλανημένος πλανήτης’».
Σε έναν μικρότερο κύκλο συμμετέχουν γλυπτά μικρότερης κλίμακας και χαρακτήρες, όπως «‘Η σύζυγος του συζύγου’, ‘Η κυρία πόρτα παραθύρου’, ‘Ο κύριος Μαγκρίτ’, ‘Ο κύριος Λαχούρης’, Ό κύριος Ίνκας’, ‘Ο κύριος δεκαετία του ’80’, ‘Ο κύριος ρωμαϊκός’, ‘Η κυρία ρόμβη κίχλη’, ένας ψαράς από την Κνωσό κι ένας Αιγύπτιος κυνηγός, ο Τομ Κρουζ, η Coca Cola που πάει με όλα και η Ελίζ», όπως τα παρουσίασε ο ίδιος ο Διονύσης Καβαλλιεράτος.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
