Του Πάνου Σκουρολιάκου*
Στον προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, δυστυχώς περικόπτονται δραστικά κονδύλια που έχουν να κάνουν με τη διαβίωση των χαμηλότερων και μεσαίων στρωμάτων σε πολλούς τομείς και βέβαια σε εκείνον του Πολιτισμού. Μελετώντας κανείς όσα αφορούν τον χώρο αυτό, βλέπει πως υπάρχουν προβλήματα σε ποσοτικές αλλά και ποιοτικές παραμέτρους.
Να πούμε από την αρχή πως τα χρήματα που προϋπολογίζονται για το υπουργείο Πολιτισμού κατά το 2020, είναι λιγότερα από αυτά που εξασφάλιζε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τα προηγούμενα χρόνια. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. εξασφαλίζει για το έτος που έρχεται 335.200.000 ευρώ, ενώ η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε εξασφαλίσει για το 2019 350.000.000 και για το 2018 339.000.000. Αυτά τα 14.800.000 λιγότερα ευρώ (από 2019 σε 2020), θα λείψουν από τις ομάδες των νέων δημιουργών, από τις δράσεις για τον χώρο των εικαστικών, από τις κρατικές ορχήστρες και σκηνές, τις επιχορηγήσεις κ.ο.κ. Κάποιοι εργαζόμενοι και δημιουργοί θα μείνουν άνεργοι και ένα μέρος του πολιτιστικού αγαθού θα ακυρωθεί, δεν θα υπάρξει.
Όμως ανακαλύπτουμε και τη δημιουργική λογιστική της κυβέρνησης, που νομοθετώντας το «επιτελικό κράτος» κρύβει μια σειρά από οικονομικά μεγέθη, για να τα χρησιμοποιήσει όπως, όπου και σε προς όποιον θέλει. Ερωτηματικά έντονα προξενεί το γεγονός ότι στον υποκωδικό 01.001 προϋπολογίζονται 69.804.007 τακτικής χρηματοδότησης και 19.000.000 συγχρηματοδοτούμενων πόρων, για τον «επιτελικό συντονισμό ΥΠΠΟ». Αλήθεια, τι σημαίνει αυτό; Που θα κατευθυνθούν αυτά τα ποσά; Τι σημαίνει «επιτελικός συντονισμός ΥΠΠΟ»; Τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον καθόλου κατατοπιστικό τίτλο; Πρόκειται για ένα ασαφές και καθόλου ευκαταφρόνητο κονδύλι, όπου δεν μας διαφωτίζει η κυβέρνηση για το πού, πόσα και σε ποιον θα κατευθυνθούν τα χρήματα. Η εμπειρία μας από το λεγόμενο «αμαρτωλό» ταμείο των συνδικαλιστών του ΥΠΠΟ, στους οποίους έχει ασκηθεί δίωξη από τον εισαγγελέα Διαφθοράς για έξι κακουργήματα, δικαίως μας κάνει επιφυλακτικούς. Μάλιστα, αυτός ο «επιτελικός συντονισμός» κοστίζει περισσότερο από το συνολικό ποσό που διατίθεται για τις Τέχνες και τα Γράμματα!
Σε αυτόν τον προϋπολογισμό, όσον αφορά τον Πολιτισμό, δεν προκύπτει, από τον καταμερισμό των οικονομικών μεγεθών τουλάχιστον, η παραμικρή αναφορά στα μεγάλα μέτωπα του πολιτισμού, στο μεγάλο τοπίο που αφορά το αύριο του πολιτιστικού αγαθού, που είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ελληνικού λαού.
Η μέχρι τώρα πολιτιστική πολιτική της κυβέρνησης άλλωστε δεν αποκάλυψε κάποιο σχέδιο. Μια μίζερη και ρεβανσιστική αντιμετώπιση όλων όσα πέτυχε και έχτισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτόν τον τομέα ζούμε. Από την ανάκληση της δημόσιας προκήρυξης των θέσεων των καλλιτεχνικών διευθυντών στις κρατικές σκηνές και τον διορισμό προσώπων της προσωπικής επιλογής της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου μέχρι το εμμονικό πείσμα για τις ανασκαφές του τύμβου στον λόφο Καστά στην Αμφίπολη, όπου, με τη βιασύνη τους να συμπεριλάβουν την ανάδειξη του μνημείου στο σαξές στόρι του κ. Σαμαρά, έθεσαν σε κίνδυνο τις εργασίες με τη χρησιμοποίηση βαρέων οχημάτων που επηρέασαν την ευστάθεια του μνημείου. Για να μην μιλήσουμε για το πείσμα τους για τεμαχισμό και αποθήκευση των αρχαιοτήτων στον σταθμό Βενιζέλου στο μετρό Θεσσαλονίκης, κάτι που στην πράξη αποδείχθηκε αχρείαστο. Ανεβάζουν το κόστος, καθυστερούν την παράδοση.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως σχεδίασε και πέτυχε πολλά σε εποχές δύσκολες οικονομικά. Τώρα, σχεδιάζοντας προγραμματικούς πολιτισμικούς άξονες, επιμένουμε να επικεντρωνόμαστε στο μεγάλο τοπίο και για όλους τους Έλληνες. Θα είμαστε έτοιμοι να οργανώσουμε τη διεύρυνση της έννοιας του πολιτισμού σε πεδία που ξεπερνούν τα Γράμματα και τις Τέχνες, ώστε να συμπεριλαμβάνουν στάσεις, νοοτροπίες, συμπεριφορές και κοινωνικοπολιτισμικά φαινόμενα της καθημερινής μας ζωής. Να εμπνεύσουμε πρέπει μια καθημερινή κουλτούρα πολιτισμού, που θα βάζει στην άκρη τη βία, τη μισαλλοδοξία, τον σεξισμό, την εσωστρέφεια, την ξενοφοβία. Έχουμε ανάγκη από ένα ΥΠΠΟ που δεν θα συνδιαλέγεται μόνο με τους ημέτερους αλλά θα πολιτεύεται χωρίς αποκλεισμούς. Έχουμε ανάγκη από ένα υπουργείο Πολιτισμού, που θα φροντίζει όλους τους νέους δημιουργούς δημιουργώντας θεσμικά εργαλεία. Έχουμε ανάγκη σαν χώρα και σαν κοινωνία από έναν πολιτισμό που θα διευκολύνει τους δημιουργούς και θα φροντίζει τους απόμαχους της τέχνης. Έναν πολιτισμό που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους Έλληνες.
Αλίμονο όμως. Η Ν.Δ., και με τη μέχρι τώρα πολιτική της αλλά και με τα στοιχεία του προϋπολογισμού που έφερε, ολοφάνερο είναι πως μας επιφυλάσσει έναν πολιτισμό όπου οι λίγοι θα παίρνουν πολλά και οι πολλοί από λίγα έως τίποτα. Όπως σε όλους τους άλλους τομείς άλλωστε. Στην εργασία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια, την υγεία, τον αγροτικό τομέα τελικά, στην ίδια μας τη ζωή.
* Βουλευτής Ανατολικής Αττικής και τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ
