«Με τις δυσκολίες του και σιγά - σιγά, το annexM, αυτός ο εναλλακτικός και αντισυμβατικός χώρος εκπλήξεων, στεριώνει και προτείνει έναν νέο τρόπο εκθέσεων και επιμέλειας» έλεγε χθες το μεσημέρι η Άννα Καφέτση παρουσιάζοντας με χαρά και περηφάνια νέους χώρους μέσα στο λαβυρινθώδες, αχαρτογράφητο και ανεκμετάλλευτο κτηριακά Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Σημείωσε πως το annexM «ξεκίνησε δυνατά με μια τριλογία, από την οποία τα δύο πρώτα μέρη έχουν παρουσιαστεί και εκκρεμεί το τρίτο", που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2020. Ταυτόχρονα, γίνεται ένα άνοιγμα σε νέες «σειρές», που εμπεριέχει όλες τις δυσκολίες, κυρίως οικονομικές, οι οποίες ωστόσο θα αρχίσουν να φανερώνουν το πρόσωπο του annexM και να συντάσσουν την ταυτότητά του.
"Ανοίγουμε ακόμη έναν χώρο στην Αθήνα κι αν ανοίξουν κι οι υπόλοιποι θα υπάρχει μια πληρότητα» υποστήριξε με πάθος. Δεν παρέλειψε να διευκρινίσει πως το annexM κινείται σε όλους τους χώρους του Μεγάρου και ενσωματώνει μια νομαδική πολιτική και διάθεση, παρουσιάζοντας μάλιστα μια νέα προσέγγιση εκθεσιακού χώρου αλλά και σύγχρονης τέχνης.
«Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια σύντομη διαδρομή που έγινε ειδικά. Θα ενώνει τους δύο χώρους και θα ισχύει» εξήγησε η Ά. Καφέτση παρουσιάζοντας τα νέα projects-σειρές.
Η πρώτη με τίτλο «επί το έργον», σειρά ετήσια, είναι μια επιλογή του annexM να ανοιχθεί σε νέα πρόσωπα καλλιτεχνών αλλά και σε μια νέα γενιά επιμελητών. «Πάντα στην έγνοια μου ήταν βεβαίως να δίνεται βήμα στους νέους καλλιτέχνες και στην καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά σ' αυτή τη χώρα χρειαζόμαστε και σημαντικούς επιμελητές, δεδομένου ότι το επίπεδο σπουδών είναι σχεδόν ανύπαρκτο και η πράξη δεν είναι πάντα εύκολη» σχολίασε.
Έτσι, ενταγμένη στο «επί το έργον», παρουσιάζεται έως και τις 26 Ιανουαρίου η ομαδική έκθεση «Gone today, here tomorrow» με έργα των Μαρίας Θεοδωράκη, Marcos Lutyens, Basim Magdy, Κοσμά Νικολάου και Μαλβίνας Παναγιωτίδη σε επιμέλεια Εύας Βασλαματζή.
Η έκθεση, που περιλαμβάνει βίντεο και εγκαταστάσεις πέντε καλλιτεχνών, με τίτλο δανεισμένο από το γνωστό αγγλικό ιδίωμα που αναφέρεται στο εφήμερο, «αντιστρέφεται ποιητικά για να αναδείξει την ικανότητα του έργου τέχνης να επανέρχεται στην ιστορία μέσα από τη ματιά των καλλιτεχνών αλλά και την πρόσληψη εκ νέου από το κοινό», όπως εξήγησε η επιμελήτρια, προσθέτοντας πως «με αναφορές σε μεγαλύτερα σύμβολα και έννοιες, τα έργα λειτουργούν ως ερωτήματα που μένουν ανοιχτά για να συμπληρώσει ο θεατής τη δική του εκδοχή της ιστορίας, δημιουργώντας την πιθανότητα για συλλογικότητα ή απλά για την προθυμία του ατόμου να δεσμευτεί σ' αυτή την εμπειρία».
Η δεύτερη έκθεση που εγκαινιάζει το project space "Νέες Παραγωγές", ξεκινά με την έκθεση του Νίκου Καναρέλη «Τίποτα δεν είναι αληθινό, παρά μόνο ο τρόπος που νιώθω» σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου και με διάρκεια έως τις 19 Ιανουαρίου.
Πρόκειται για μια έκθεση ζωγραφικής όπου αναδύεται «η σχέση μας και το δικαίωμά μας στον θυμό, μια ματιά επιστροφής στον εαυτό μας και επανασύνδεσης με τον κοινωνικό χώρο, τα συλλογικά κινήματα, που δείχνει ότι σε μια εποχή ατομικισμού ο κυριότερος και ίσως ο μοναδικός κοινωνικός δεσμός είναι τα συναισθήματα» ανέφερε η Ά. Καφέτση, που δεν έκρυψε πως έγνοια και μεγάλο στοίχημα είναι μέσα από τις νέες σειρές η προσέλκυση νέου κοινού στο Μέγαρο Μουσικής και κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Η έκθεση απαρτίζεται από 12 πίνακες (λάδι και σπρέι σε ξύλο) και 12 σχέδια (μολύβια και μελάνη σε χαρτί). Ο Καναρέλης δανείζεται έναν στίχο από τραγούδι των Rainbow για να τιτλοφορήσει μια σειρά πορτρέτων που απεικονίζουν μια οργισμένη δεκαεξάχρονη έφηβη.
«Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των συναντήσεων με το μοντέλο του, ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε τη μέθοδο της εικαστικής ψυχοθεραπείας (art therapy): συζητούσε με την κοπέλα για τα πράγματα που τη θυμώνουν και ταυτόχρονα τραβούσε φωτογραφίες από τις οποίες προέκυψαν οι συγκεκριμένες προσωπογραφίες» αποκάλυψε ο επιμελητής Χ. Μαρίνος.
Μάνια Ζούση
