Επιχειρώ ταπεινά να γράψω την αίσθησή (μου) ως αναγνώστριας για την πρόσφατη ποιητική συλλογή της Δήμητρας Χριστοδούλου "Είκοσι τέσσερις χτύποι και σιωπή" (εκδ. Μελάνι). Είναι το δέκατο τέταρτο ποιητικό έργο μιας λογίας ποιήτριας με εμφανές στίγμα στα ποιητικά δρώμενα, βραβεύσεις του έργου της που ανήκει ηλικιακά στην αμφιλεγόμενη κατηγορία "γενιά του '70" και που εγώ ήρθα σε επαφή με το έργο της και την ίδια με τον καινούργιο τρόπο επικοινωνίας της εποχής μας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Έτσι, αναρτήσεις με υπό έκδοσιν ή παλαιότερα ποιήματα εναλλάσσονται με κείμενα πιο ευθύβολης κοινωνικής δυσανεξίας και κριτικής για τα παρόντα, με τον ίδιο υπογράφοντα, τον ίδιο κτήτορα της άυλης σελίδας κόβοντας εκ των πραγμάτων τον Γόρδιο δεσμό για την ανταπόκριση ή μη του ποιητή σε υπαρξιακές ή κοινωνικές αγωνίες. Χωρίς δίχτυ ασφαλείας ο Ποιητής εκτίθεται, εκθέτει ίσως την ποίησή του, αντιπαραθέτοντας τον αποφαντικό με τον ποιητικό λόγο με μια χρονικότητα που αποκαλύπτει και σημαίνει. Αυτό φυσικά δεν εξαντλεί τη δύναμη ενός έργου τέχνης που παραδίδεται με τη μορφή ενός βιβλίου που περιέχει ποιήματα με αυστηρό και ίσο αριθμό στίχων -πλην ενός- με μια ανεξάντλητη δύναμη δημιουργίας όχι ενός δυστοπικού κόσμου του Αλλού, αλλά «πειράζοντας» και κοιτώντας με μια μαγική ματιά το εγγύς, το πλησίον, το καθημερινό. Μεταμορφώνοντας δηλαδή τον κόσμο της καθημερινότητας σε μια καινή ανατρεπτική συνθήκη.
Διαβάζω την ποίησή της και νιώθω να με εμπλέκει όλο και περισσότερο σε αυτήν την ατμόσφαιρα του ύπνου και του θανάτου. Ευγνώμων για τη μαγεία, όση πικρία και να προκαλεί η αποκάλυψη. Προκαλεί συγκίνηση και ταραχή - ταχυκαρδία όντως ο θάνατος από πτώση μιας Ακριβούλας στην πρωτεύουσα, όπως καρφώνεται στην άσφαλτο πέφτοντας από το μπαλκόνι της πολυκατοικίας και ο αντίκτυπος εκεί στην άλλη μεριά -εκεί που βρίσκονται οι Σκιαθίτες ψαράδες του Παπαδιαμάντη και ο ένας ο εντριβής αναγνώστης της ποίησης, αυτός που γνωρίζει τη γλώσσα των φωκών ή το θρηνητικό μινύρισμα των χελιδονιών.
Ποίηση αλυσίδα εικόνων και συμβόλων -δεν γνωρίζω και δεν θα μάθω αν πρόκειται για σκηνοθεσία ή ελεύθερο συνειρμό- ή και τα δύο. Πεταλούδες, πέτρινα ράμφη βουβών πουλιών, τραυματίες πολέμου σε θαλάσσιο σκηνικό, Άγγελοι -ο Άγγελός της τώρα οδηγεί μηχανή-, φωτογραφίες που ζωντανεύουν, το αλάτι των άστρων, η εξιλέωση μιας παλιάς δασκάλας, τα γυαλικά των αστεριών... Μια φαντασμαγορία αφύπνισης για να βιώσεις εις βάθος τη μελαγχολία, το αναπότρεπτο του πόνου, την συμπόνια.
Αισθάνομαι ως αναγνώστης μεγάλη ταραχή, συγκλονισμό από την ανάγνωση. Αναπνέω τo σχετίζεσθαι με τον συμπαντικό πόνο, τη φύση, τα πουλιά και πάλι μου διαφεύγει αν και με περιέχει η πέτρινη γλώσσα, το βωβό ράμφος, η στριγγλιά της γέννας. Αρχέγονες αισθήσεις που ανακαλεί το πρώτο κλάμα, η μετάβαση της ενηλικίωσης, το πένθος, η συμπόνια, η αίσθηση του θανάτου, εικόνες που «καλεί» η ποιήτρια για τη μεταμόρφωση του κόσμου της, του κόσμου μας, με τεχνική αρτιότητα αλλά και ελαφράδα. Έχω την αίσθηση πως το κάνει ονειροπολώντας, ανακατεύοντας στη σούπα της με ασημένιο κουταλάκι ή σκαλίζοντας αφηρημένα με το πόδι της το χώμα ενός ακαλλιέργητου κήπου. Ποίηση της δωρεάς - ποίηση μεγάλη δωρεά στον αναγνώστη. «Όλα των στίχων της τα αναμμένα καντήλια» να ανάψουν μέσα του επιτέλους τον κρυφό του λύχνο της ψυχής.
Ανθολογώ -όσο ο χώρος το επιτρέπει- δυο μικρά αποσπάσματα από ποιήματα της συλλογής:
Όταν μια πεταλούδα θα είναι πια η ζωή μου / κι η μνήμη της ζωής μου άλλη μία / Τότε μαζί προσεκτικά θα πεταρίζουνε / Για να μη δει το τελευταίο ρόδο / Ότι στο σύμπαν έχουν απομείνει / Μονάχα δυο ζευγάρια φτερά. (Το άσυλο του παραδείσου)
Φτάνει επί τέλους με τα εκκωφαντικά του βήματα / Και καβαλάει ο λαμπροφόρος ο Αρχάγγελος / Αστράφτει τότε η μοτοσυκλέτα ολοκαίνουργια / Καθώς μαρσάρει προς τον ουρανό // Έτσι κι εγώ θα ήθελα να φύγω. Να σαλτάρω / Στην πίσω θέση να τον αρπάξω από το ρούχο! / Να σωριαστούν με μιας σαν παλιοσίδερα / Το κλειστό στόμα, ο πανικός, η στέρηση / κι ανάμεσα στις σφυρίχτρες των άστρων / Να αστράφτει ατσάλινη η βαριά μου σιωπή
Είκοσι τέσσερις χτύποι και σιωπή
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
εκδόσεις Μελάνι, 2019
66 σελίδες
Τιμή 8,50 ευρώ
