Έχουμε γράψει σε αυτήν εδώ τη στήλη για τις προκαταλήψεις, και ειδικά για τις προκαταλήψεις επιβεβαίωσης, και πώς αυτές επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουμε την πληροφορία. Στο τεχνολογικό περιβάλλον της εποχής μας, η τάση αυτή του ανθρώπου να αναζητά και να βρίσκει πληροφορίες που ταιριάζουν με τις προκαταλήψεις του έχει αυξηθεί, καθώς οι διαθέσιμες πληροφορίες έχουν πολλαπλασιαστεί. Σίγουρα δεν είναι ένα φαινόμενο των ημερών μας, είναι όμως ένα φαινόμενο που έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Το γεγονός ότι η διαθέσιμη, μη διασταυρούμενη πληροφορία στο Διαδίκτυο έχει αξία γιατί ταιριάζει στις προσλαμβάνουσες που έχουμε και οδηγεί σε καταστάσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν από φαιδρές μέχρι επικίνδυνες. Από ρητά "σοφών" μέχρι τρόποι αντιμετώπισης των ασθενειών έξω από την παραδοσιακή ιατρική, πληροφορίες μας περιτριγυρίζουν έτοιμες να απαντήσουν σε κάθε ερώτημά μας. Και η πρακτική αυτή μας αφορά όλους. Από την πρόσφατη χαρούμενη νότα που πρόσθεσε στον λόγο του ο πρωθυπουργός της χώρας στο πλαίσιο της ΔΕΘ, αποδίδοντας λόγια άλλου σε άλλον, μέχρι τους γονείς που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους πριν πάνε σχολείο, μια προκατάληψη δρόμος είναι. Και η χρήση της πληροφορίας άκοπα.
Οφείλει να γίνει κατανοητό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των πληροφοριών που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο δωρεάν είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων άχρηστη πληροφορία. Η έγκυρη και αξιολογημένη πληροφόρηση έχει υψηλό τίμημα, το οποίο δεν θα πληρώσει σχεδόν κανείς από τη στιγμή που βρίσκει αυτό που αναζητά, στην κυριολεξία. Βρίσκει την πληροφορία που ταιριάζει στα γούστα του, αγνοώντας κάθε διαδικασία κριτικής της αξιολόγησης.
Από την άλλη πλευρά στις βιβλιοθήκες μας βρίσκονται βιβλία, τα οποία στην πλειονότητά τους έχουν υποστεί διαδικασίες ελέγχου κατά το στάδιο παραγωγής τους, καθώς επίσης και κατά το στάδιο επιλογής τους για τις συλλογές τους. Στην κριτικά αξιολογημένη συλλογή μιας βιβλιοθήκης είναι πιο πιθανό να βρει κανείς τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματά του, απαντήσεις που πολλές φορές δεν θα ταιριάζουν με τις πεποιθήσεις του. Αυτός όμως δεν είναι ο σκοπός της αναζήτησης, να βρεθεί η αληθής απάντηση;
Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι η αποδόμηση κάθε είδους αυθεντίας και αλήθειας. Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, ο Επίκουρος έζησε πολλά χρόνια πίσω μας. Αληθινό είναι ό,τι το άτομο πιστεύει ως τέτοιο. Και επιβραβεύεται γι’ αυτό από τις πληροφορίες που συγκεντρώνει. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον καλούνται να δουλέψουν και οι βιβλιοθηκονόμοι των βιβλιοθηκών μας, υποκείμενοι οι ίδιοι σε αυτές τις τάσεις του πολιτισμού μας. Μάλλον πρόκειται για δυσεπίλυτο πρόβλημα!
