“Μεγάλωσα με την κουλτούρα του αντιφασισμού. Αναγνωρίζω τον Ρίτσο. Οι νέες γενιές με τι μεγαλώνουν; Με την κουλτούρα των SMS; Ο ριζοσπαστικός ανθρωπισμός του Ρίτσου και ο πλούτος της γλώσσας του μπορούν να αποτελούν βάλσαμο; Έχουμε ανάγκη την ποίηση, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη μουσική και κυρίως ό,τι έχει ένα πολιτικό υπόβαθρο. Μεγαλώσαμε και ζήσαμε με μια ισχυρή αισθητική και συναισθηματική δύναμη, παρέα με τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκη, τον Καβάφη. Πρέπει να κάνουμε να πάντα να γευτούν και οι νέοι άνθρωποι αυτό το υλικό. Πώς θα εξευγενιστούν οι άνθρωποι; Είναι δυνατόν να διαβάσει ένας νέος κάτι απλό από τον Μαρξ και να μην ταρακουνηθεί; Πρέπει να φέρουμε τους νέους σε επαφή με τη δύναμη των ιδεών και το ωραίο”, τόνισε στην “Αυγή” ο Μόνι Οβάντια, ο εξαιρετικός Ιταλός εβραϊκής καταγωγής που γεννήθηκε στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας.
“Θα παρουσιάσουμε το έργο με τη συνεργασία του Ομίλου Τζιάνι Μπόζιο της Ρώμης, που εστιάζει το ενδιαφέρον του στην παραδοσιακή εργατική, αγροτική, ναυτική κουλτούρα, και την επιμέλεια του εξαιρετικού μουσικολόγου και ειδικού της προφορικής κουλτούρας Αλεσάντρο Πορτέλι”, συνέχισε ο τραγουδοποιός, θεατρίνος, συγγραφέας, σκηνοθέτης και καλός σύντροφος Οβάντια, που θα ανεβάσει την επόμενη εβδομάδα τη "Ρωμιοσύνη" του Γιάννη Ρίτσου στη Ρώμη.
* Θα παρουσιάσετε τη "Ρωμιοσύνη" στη... Ρώμη
Με μεγάλη μας χαρά. Για τον Ρίτσο η "Ρωμιοσύνη" αντιπροσωπεύει την “ελληνικότητα”, γιατί έτσι μπορούμε αποδώσουμε τους “Ρωμιούς” τη... "Ρωμιοσύνη" τους. Θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από τη Ρωμιοσύνη, που θα συνοδεύονται με ρεμπέτικα και τη μοναδική ερμηνεία της Ρομπέρτα Καρνιέρι, η οποία εκτός από εξαιρετική τραγουδίστρια είναι και εγγαστρίμυθος. Θα χρησιμοποιήσουμε την ικανότητά της αυτή παρουσιάζοντας και μια μυθολογική μορφή, ενώ ο Δημήτρης Κοτσιούρους θα συνοδεύει με το μπουζούκι και το ούτι του. Ο Δημήτρης είναι πολύ καλός και έχει το συγκρότημα Evi Evan. Μέχρι την τελευταία στιγμή σκεφτόμαστε να βάλουμε και δύο ποιήματα του Ρίτσου για τη Μακρόνησο, γιατί είμαστε πολύ δεμένοι με τον... Παρθενώνα της σύγχρονης Ελλάδας, όπως έλεγαν παλιά αυτοί που νόμιζαν ότι ήταν περισσότερο Έλληνες από τον Ρίτσο και τον βασάνιζαν στο ξερονήσι. Θέλουμε να δέσουμε τη "Ρωμιοσύνη" με τον Βαμβακάρη, τον Παπαϊωάννου, τον Τσιτσάνη και τους άλλους ρεμπέτες, γιατί όλοι τους είναι... “Ρωμιοσύνη”, όχι μόνο η εξαιρετική μουσική του Μίκη.
* Φαίνεται μια πρόκληση από άλλους καιρούς να προτείνετε τη "Ρωμιοσύνη" στο κέντρο της Ρώμης...
Γιατί; Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές και αρχίζει να καταστρέφει ό,τι με τεράστιους κόπους και θυσίες προσπαθήσατε να φτιάξετε με το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει, παρά τους συμβιβασμούς που έγιναν; Κι ο κόσμος έπεσε ξανά στην ίδια παγίδα. Δυστυχώς, μου φαίνεται ότι η Ελλάδα αρχίζει να οδηγείται ξανά στην άβυσσο. Υπάρχει μια παθολογική κατάσταση στις κοινωνίες αυτών των δυτικών ψευτοδημοκρατιών της νοτίου Ευρώπης, που φαίνεται σαν τρέλα. Οι ψηφοφόροι δεν έχουν σημεία αναφοράς. Ποιος λογικός άνθρωπος που σκέφτεται μπορεί να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία μετά την καταστροφή που προκάλεσε στη χώρα σας;
Πρέπει να δώσουμε και να κερδίσουμε τις μάχες ξεκινώντας από τις αξίες, τον πολιτισμό, την κουλτούρα μας. Δεν πρέπει να κατρακυλήσουμε στην άβυσσο μιας ψευτοδημοκρατίας που αντιπροσωπεύει ένα είδος δικτατορίας. Αυτό ζήσαμε με τον Σαλβίνι. Έχουμε ανάγκη την ανθρωπιά και τις αξίες του Ρίτσου και των Ρίτσων, τις αξίες του πολιτισμού μας για να αντιπαρατεθούμε και να κερδίσουμε τη βαρβαρότητα. Δεν μπορούμε να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά σε αυτόν τον άγριο καπιταλισμό και τον υπερκαταναλωτισμό. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας μετατρέψουν σε ζωντανά ρομπότ. Είμαστε άνθρωποι και πρέπει να αντιδράσουμε. Ας ανατρέξουμε λοιπόν στην εσωτερικοποίηση, το πάθος, τη διανόηση, την αναζήτηση.
* Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ιταλία;
Τι να πω γι' αυτούς που ψηφίζουν Σαλβίνι; Στην Ιταλία είχαμε 14 μήνες έναν βάρβαρο και απάνθρωπο υπουργό Εσωτερικών. Τρέχουν πίσω από έναν δημαγωγό που ζητάει “την απόλυτη εξουσία”, λες και επιστρέφουμε στην εποχή του Μουσολίνι. Ένας κρετίνος που νόμιζε ότι είναι ποιος ξέρει τι. Τι συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες; Πληρώνουμε το βαρύ τίμημα της εγκατάλειψης της παιδαγωγίας, της συζήτησης και του διαλόγου, του πολιτισμού και της παιδείας. Μια προοδευτική κυβέρνηση θα έπρεπε να στηρίζεται σε ένα απλό πρόγραμμα, μια καλή Παιδεία, τον πολιτισμό και την πολιτική και κοινωνική παιδαγωγία. Στη Ιταλία έχουμε ένα εξαιρετικά δημοκρατικό σύνταγμα και κατάφεραν να κάνουν τον κόσμο να μην το γνωρίζει για να μπορούν να το παρακάμπτουν και να το παραβιάζουν.
* Μου φαίνεται ότι πέρα από τον Ρίτσο σας αρέσει κι ο Γκράμσι...
Είναι προφανές. Ο Γκράμσι μας έδειξε ότι εάν έχουμε την πολιτιστική ηγεμονία, μπορούμε να έχουμε και την πολιτική και κοινωνική ηγεμονία. Αυτή είναι η τεράστια κληρονομιά που μας άφησε με το έργο και το παράδειγμά του. Στον αντίποδά μας το έδειξε κι ο Μπερλουσκόνι, γιατί αφού κυριάρχησε με τις τηλεοράσεις του και μας επέβαλε τη δική του υποκουλτούρα, κατέβηκε και έκανε έναν εκλογικό περίπατο. Η Σοσιαλδημοκρατία και η Αριστερά ακόμη δεν έχουν καταλάβει τι έγινε.
* Εκτιμάτε ότι ο Σαλβίνι κέρδισε πρώτα διαχέοντας στην κοινωνία την κουλτούρα του μίσους και του φόβου;
Υπάρχει κανείς που το αμφισβητεί; Το πρόβλημα παραμένει ότι η Σοσιαλδημοκρατία και η Αριστερά εγκατέλειψαν την προσπάθεια να έχουν έναν οργανικό σχέδιο για να οικοδομήσουμε το μέλλον. Η Σοσιαλδημοκρατία και η Αριστερά εγκατέλειψαν τα ιδανικά τους. Χάσαμε την αλληλεγγύη, για να βρεθούμε με τον κοινωνικό κανιβαλισμό του Σαλβίνι και τον κοινωνικό πόλεμο ανάμεσα στους φτωχούς. Μια κοινωνία χωρίς όνειρα, χωρίς όραμα για το μέλλον, κατακερματισμένη, χαμένη, ακολουθεί τον πρώτο βλάκα που έρχεται και της λέει “Πρώτα οι Ιταλοί!”. Ο δημαγωγός μάς λέει ότι έχουμε έναν εχθρό που μας προκαλεί το κακό που βιώνουμε κι όλος αυτός ο χαμένος κόσμος τρέχει από πίσω του για να κυνηγήσει τον ”εχθρό”. Η αμάθεια κι η αμορφωσιά έχουν φτάσει στις μέρες μας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα.
* Ο Σαλβίνι αποτελεί παρελθόν από το υπουργείο Εσωτερικών, αλλά φαίνεται ότι έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία...
Ο Σαλβίνι ήταν στην κυβέρνηση και είχε από πίσω του όλα τα μέσα ενημέρωσης. Οι Ιταλοί έχουν τη συνήθεια να τρέχουν πίσω από την εξουσία κι έτρεχαν πίσω από τον Σαλβίνι όταν είχε την εξουσία. Τώρα πιθανώς θα ανεβούν στο κάρο του νέου νικητή και ο Σαλβίνι θα ξεφουσκώσει κάπως. Αυτή τη στιγμή απομακρύνθηκε ο χειρότερος κίνδυνος. Ξέρετε τι θα συνέβαινε εάν ο Σαλβίνι και η Μελόνι των Αδελφών της Ιταλίας κέρδιζαν τις εκλογές;
* Ο Μόνι Οβάντια θα έφευγε σε άλλη χώρα;
Ναι, αμέ, θα πήγαινα στην Πορτογαλία, που έχει προοδευτική κυβέρνηση και χαμηλή φορολογία, όπως λένε πολλοί συνταξιούχοι που μετακόμισαν εκεί. Ο Σαλβίνι δεν θα κυβερνήσει, δεν θα εκλέξει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν θα αλλάξει το σύνταγμα κάνοντας μια προεδρική δημοκρατία. Έτσι μπορούμε να μείνουμε στην Ιταλία για να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε, αφήνοντας να συνεχίζονται οι πόλεμοι και η καταστροφή της Αφρικής, επιτρέποντας τα κολαστήρια της Λιβύης και συνεχίζοντας να καταστρέφουμε τον πλανήτη μας.
