ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ τριάντα δύο ημέρες μέχρι την ώρα της κάλπης για τη διακυβέρνηση της χώρας. Πόσα μπορούν να γίνουν ώστε οι πολίτες να έχουν τα πραγματικά διακυβεύματα για το μέλλον του τόπου, πριν καταλήξουν στις αποφάσεις τους;
ΕΙΝΑΙ βέβαιο πως η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να ξεδιπλώσει όσο καλύτερα μπορεί το σχέδιο και το όραμά της για το άλμα στη «νέα εποχή», έχοντας βγάλει τη χώρα από τη χρεοκοπία και σταθεροποιήσει την οικονομία. Είναι επίσης βέβαιο πως η απέναντι πλευρά θα κάνει ό,τι μπορεί για να καμουφλάρει τις επικίνδυνες για τη συγκυρία νεοφιλελεύθερες ιδέες.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, χωρίς ανεξάρτητα και σοβαρά ΜΜΕ, η ευθύνη της ενημέρωσης πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας, καθώς το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν διατυπώνει προγραμματικό λόγο. Όσο για το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, το είχε πει οργισμένος ο μεγάλος Ζοζέ Σαραμάγκου για τους συντρόφους τού Κ.Κ. Πορτογαλίας. «Δεν έχουν καμιά γαμημένη ιδέα σε ποιο κόσμο ζουν».
ΜΠΟΡΟΥΝ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα εμφανιστούν στον προεκλογικό αγώνα να δείξουν στους πολίτες τις κρίσιμες για τη ζωή τους και το μέλλον της χώρας διαφορές προγραμμάτων; Από αυτή και μόνο την ικανότητα θα κριθούν πολλά.
ΔΙΟΤΙ κατά τα άλλα, το κοκτέιλ της πατριδοκαπηλίας και του συνεργαζόμενου θρησκευτικού σκοταδισμού λειτούργησε αποτελεσματικά και κατάφερε να στρέψει μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως τμημάτων της, εύκολα στη Δεξιά. Μια Δεξιά που μαζί με τα ακραία τμήματά της άγγιξε το 45% στις ευρωεκλογές!
ΟΙ ΙΔΕΕΣ Μητσοτάκη αφορούν την παλαιά οικονομία και χρειάζονται αυταρχική διοίκηση. Δεν μπορούν να δώσουν ώθηση στις σύγχρονες ανάγκες, θεωρώντας πλεονέκτημα τη φτηνή εργασία και τους μικρούς φόρους.
ΚΑΜΙΑ δυναμική επένδυση στις νέες τεχνολογίες και τις επιστημονικές καινοτομίες δεν πρόκειται να γίνει σε μια χώρα που καλλιεργεί στους πολίτες της το «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου». Που βλέπει παντού γύρω της εχθρούς και κινδύνους.
ΚΑΙ οι επενδυτές σήμερα επιλέγουν έδρα με στρατηγικά πλεονεκτήματα. Απαιτούν εξωστρέφεια, επιρροή και εξαγωγική δυναμική. Τα αγροτικά και διατροφικά προϊόντα, για παράδειγμα, για να γίνουν ανταγωνιστικά στη δύσκολη ευρωπαϊκή αγορά, δεν θέλουν μόνο κόπο. Απαιτούν τρόπο. Την προστιθέμενη αξία της επιστημονικής έρευνας. Και η επιστημονική έρευνα χρειάζεται το αντίστοιχο, υψηλά αμειβόμενο ανθρώπινο δυναμικό. Μπροστά ή πίσω; είναι το ερώτημα.
