«Άνθρωποι από διάφορες περιοχές του κόσμου, που εδώ και χρόνια βρήκαμε στην Ελλάδα τη νέα φιλόξενη πατρίδα, σταθήκαμε ο ένας πλάι στον άλλο στον στενό χώρο του γραφείου, ανάμεσα σε ράφια με εκατοντάδες φακέλους. Υπογράψαμε το πρακτικό της ορκωμοσίας, ακούσαμε τον επικεφαλής της υπηρεσίας να εξηγεί τα επόμενα βήματα της αναπόφευκτης γραφειοκρατίας και να απαντά υπομονετικά στις τελευταίες ερωτήσεις μας. Ύστερα ακουμπήσαμε ο ένας το χέρι στον ώμο του άλλου, φτιάχνοντας μια μικρή ανθρώπινη αλυσίδα, και, επαναλαμβάνοντας τις 24 λέξεις του όρκου, ορκιστήκαμε καθένας στην τιμή του ή σε όποιον θεό και σύμβολο πιστεύει».
Με αυτά τα λόγια περιέγραψε η Κωνσταντίνα Κούνεβα την τελετή της πολιτογράφησής της καθώς χθες, μετά από πολλά χρόνια παραμονής στη χώρα μας, έγινε και επισήμως πλέον Ελληνίδα πολίτης. «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου ως Έλληνας πολίτης» ήταν τα λόγια που μαζί με κάποιους ακόμη επανέλαβε στο γραφείο πολιτογράφησης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής στην οδό Υπατίας.
«Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή συμβαίνουν ακόμη και στους πιο ταπεινούς χώρους» σημείωσε η γυναίκα που πριν από λίγα χρόνια, σε εκδήλωση που είχε γίνει προς τιμήν της στη Βουλγαρία, είχε πει δημοσίως πως «αυτό που έκαναν οι Έλληνες με μένα δείχνει ότι όλα είναι δυνατά στη ζωή, το γεγονός ότι έχω εκλεγεί ευρωβουλευτής αναδεικνύει ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δεν ανέχεται τη βία. Την πολεμά. Επιβραβεύει αυτούς που αντιστέκονται. Είμαι η μοναδική ευρωβουλευτής που εκλέχθηκε από μία χώρα στην οποία είχα μεταναστεύσει. Κι αυτό τιμά πρώτα απ’ όλα τους Έλληνες».
Ήταν αμοιβαία η τιμή όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ της Κωνσταντίνας Κούνεβα και ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, που, εκτός της αλληλεγγύης του, αντιστέκεται μονίμως στην τοξική και ταξική χυδαιότητα που η γυναίκα αυτή δέχτηκε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στο πρόσωπό της.
Είναι γυναίκα. Ήταν μετανάστρια. Ήταν εργάτρια. Ήταν συνδικαλίστρια. Είναι αριστερή. Είναι όλα όσα μισούν. Είναι όλα όσα εμείς τιμούμε και αισθανόμαστε χρόνια τώρα. Τιμή μας να την αποκαλούμε συντρόφισσα και τώρα πια -όχι ότι έχει και μεγάλη σημασία- και συμπατριώτισσα. Η τιμή είναι όλη δική μας, Κωνσταντίνα.
