Του Άγγελου Μανταδάκη
Απομένουν μόνο 15 μέρες από την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 26ης Μαΐου.
Πρόκειται για μια αναμέτρηση που το αποτέλεσμά της θα διαμορφώσει τους όρους και τις προϋποθέσεις με τις οποίες θα προχωρήσει η χώρα μας στο επόμενο διάστημα. Οι εκλογές αυτές αφορούν την ίδια την πορεία για το μέλλον της Ευρώπης που αντιμετωπίζει την απειλητική επανεμφάνιση του φασισμού και της Ακροδεξιάς, όπως και τη διόγκωση των ανισοτήτων στους κόλπους της, λόγω της νεοφιλελεύθερης ατζέντας που έχει εφαρμοστεί από τις ηγεσίες της. Κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει μπροστά της δύο διακυβεύματα: το πρώτο είναι η πορεία της ίδιας της χώρας, η οικονομία της, η κοινωνική της συνοχή και το δεύτερο η συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά δρώμενα και ο τρόπος με τον οποίο θα απαντήσει στο ερώτημα τι Ευρώπη θέλουμε. Επομένως υπεισέρχονται δύο παράγοντες στην προεκλογική αντιπαράθεση: ο ευρωπαϊκός και ο εθνικός.
Στη χώρα μας η αναμέτρηση της 26ης Μαΐου εξελίσσεται σε μια σκληρή μάχη μεταξύ δύο πόλων: τον αριστερό - προοδευτικό που συγκροτεί την Προοδευτική Συμμαχία και τον δεξιό - συντηρητικό πόλο. Στον πρώτο ηγεμονική θέση κατέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, στον δεύτερο στην θέση αυτή βρίσκεται το κόμμα της Ν.Δ. Άρα έχουμε μια δικομματική αντιπαράθεση, από τη μία πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη η Ν.Δ.
Το κόμμα της συντηρητικής παράταξης κυβέρνησε για πολλά χρόνια την Ελλάδα (1974-81, 1990-93, 2004-07, 2007-15). Η Ν.Δ. είναι μια μεγάλη παράταξη και έχει προσφέρει στον τόπο αρκετά, όπως τη στερέωση της δημοκρατίας, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και άλλα. Εμείς οι αριστεροί δεν υποτιμάμε οτιδήποτε θετικό έχει προσφέρει η Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα στη χώρα. Δεν είμαστε μηδενιστές όπως συμβαίνει με αρκετούς στη Ν.Δ. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν υπέστη τέσσερις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, έδειξε να μην καταλαβαίνει ότι τα πράγματα άλλαξαν, ότι έχασε την κυβερνητική εξουσία και έμεινε με την ιδέα ότι μπορεί να είναι η αιώνια πλειοψηφία στον τόπο.
Αντί λοιπόν, όπως θα συνέβαινε σε ένα μεγάλο δημοκρατικό κόμμα, να προχωρήσει σε βαθιά αυτοκριτική των πεπραγμένων της, να αναλύσει τις αιτίες που την οδήγησαν σε μια καταστροφική πολιτική που έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, να αποκομίσει τα αναγκαία συμπεράσματα, να φροντίσει να ανανεώσει το πρόγραμμά της και να παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο, έμεινε στα ίδια, επαναλαμβάνοντας μόνο σαν «καραμέλα» τη λέξη εκλογές: «Να γίνουν εκλογές εδώ και τώρα, να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να έρθει η Ν.Δ.». Αλλά το να «φύγετε εσείς για να έρθουμε εμείς» δεν αποτελεί σύνθημα, σχέδιο ή προγραμματική θέση. Για αυτό η Ν.Δ. δεν μπόρεσε να δημιουργήσει λαϊκό ρεύμα αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Απεναντίας, φοβίζει μια σειρά κοινωνικών στρωμάτων με τις θέσεις που διατυπώνει η ηγεσία της για θέματα όπως, το ασφαλιστικό σύστημα τύπου Πινοσέτ που επαγγέλλεται, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της υγείας, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που τα θεωρεί πρόοδο, και πολλά άλλα.
Επομένως η Ν.Δ. δεν αποτελεί λύση αλλά κίνδυνο για την ομαλή πορεία του τόπου. Γι’ αυτό και θα χάσει και αυτές τις εκλογές!
Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή των δυνάμεων της Προοδευτικής Συμμαχίας και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφευχθούν λάθη και αστοχίες από μέρους μας που μας πληγώνουν και μας δημιουργούν απροσδόκητα εμπόδια στην πορεία μας.
Όλοι και όλες λοιπόν να κατανοήσουμε ότι στην τελευταία αυτή φάση απαιτείται υψηλή συλλογικότητα και προσοχή στις καθημερινές μας μάχες, ώστε να μένουν στο επίπεδο του δικού μας πολιτικού πολιτισμού.
