Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου ισχυρίζεται ότι εξέφρασε νομική άποψη όταν είπε με ευθύ τρόπο -και εξαιρετικά προβληματική διατύπωση- ότι η δωροδοκία είναι αδίκημα που τελείται «κατά την άσκηση των καθηκόντων» του υπουργού και όχι «επ' ευκαιρία της άσκησης των καθηκόντων του».
Στην πραγματικότητα, καθόλου νομική άποψη δεν εξέφρασε. Είπε αυτό που τον εξυπηρετεί πολιτικά: ότι ένας υπουργός ύποπτος για δωροδοκία δεν μπορεί να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη και ότι, με βάση αυτά που ισχύουν στο σημερινό σύνταγμα, η υπόθεση Novartis έχει παραγραφεί.
Άρα, κακώς η κοινωνία ασχολείται με ένα θηριώδες σκάνδαλο που λεηλάτησε μέσα στην κρίση τα ασφαλιστικά ταμεία, ώθησε χρόνια πάσχοντες στα όρια της απόγνωσης, εκτόξευσε τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών και, σύμφωνα με το εισαγγελικό πόρισμα, ενδεχομένως πλούτισε και κάποιους υπουργούς. Ό,τι έγινε έγινε. Ας το ξεχάσουμε.
Στην ίδια ακριβώς γραμμή επανήλθε και ο Ε. Βενιζέλος, ξεχειλίζοντας από μίσος, αλαζονεία και χυδαιότητα. Όχι μόνο υπερασπίζεται το φτηνιάρικο κόλπο που σκαρφίστηκαν η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. για να κατοχυρώσουν την παραγραφή της Novartis, αλλά απειλεί κιόλας με αντίποινα και με παραπομπές για εσχάτη προδοσία και προσβολή του πολιτεύματος. Τρομάξαμε.
Αυτός ο αχαλίνωτος κυνισμός, που ξεφεύγει πια από τα προσχήματα της «σκευωρίας» ("είμαστε αθώοι"...) και περνάει στη λυσσασμένη υποστήριξη της παραγραφής ("δεν μπορείτε να μας κάνετε τίποτα"...) προσβάλλει βάναυσα την κοινή γνώμη.
Και δείχνει το χυδαιότερο πρόσωπο του παλιού πολιτικού συστήματος και την αγωνία του απέναντι στις αποκαλύψεις για τον τρόπο που ξεπουλούσε το δημόσιο συμφέρον με την κάλυψη των κατάπυστων διατάξεων περί ευθύνης υπουργών.
Ούτε τα προσχήματα πλέον.
