ΤΟΥ Δημήτρη Καραμάνη
Στο πρόσωπο του Ανδρέα Λοβέρδου μπορεί κάποιος να δει όλη την πορεία του παλιού καθεστώτος. Από τα χρόνια του εκσυγχρονισμού ώς τα βάθη της μνημονιακής λιτότητας και έπειτα σταυροφόρος εναντίον της Αριστεράς. Μια λαμπρή πολιτική καριέρα ενός ανθρώπου που η προσαρμοστικότητά του, του επέτρεψε να διατελέσει υπουργός Παιδείας Υγείας και Εργασίας.
Μου διαφεύγει αν κάποιος άλλος έχει αναλάβει αυτούς τους τρεις κορυφαίους για το κοινωνικό σύνολο θώκους, στη Μεταπολίτευση. Ο Ανδρέας Λοβέρδος σε περιόδους μετάλλαξης των βασικών δομών του κοινωνικού κράτους κατάφερε να βάλει το δικό του λιθαράκι στην αλλοίωση του δημόσιου χαρακτήρα και στους τρεις αυτούς τομείς. Ένα κατόρθωμα ζηλευτό για το πολιτικό προσωπικό της παλιάς Ελλάδας.
Φυσικά, αυτός ο άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί ότι είναι ο πλέον διωκόμενος πολιτικός στη χώρα από το 1989, όπως δήλωσε. Εξάλλου, χαρακτηριστικό γνώρισμα των διωκόμενων είναι η ικανότητά τους να διατηρούν υπουργικούς θώκους ακόμα κι όταν το κόμμα τους χάνει 30 μονάδες ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη για την υπόθεση της Novartis. Για κάποιους καχύποπτους είναι η λογική συνέπεια του πολιτικού του βίου. Για τον ίδιο και τους συνοδοιπόρους του από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ πρόκειται περί άθλιας σκευωρίας. Μια σκευωρία βέβαια, η οποία, για να στηθεί, υπονοείται ότι χρειάστηκε τη συμμετοχή λειτουργών της ελληνικής Δικαιοσύνης, την οποία όμως ο διωκόμενος εμπιστεύεται απόλυτα κατά δήλωσή του. Δηλαδή, η Δικαιοσύνη είναι την ίδια ώρα ανεξάρτητη αλλά και ενεργούμενο κάποιων δολοπλόκων που επιβουλεύονται τη φήμη και την υπόληψη του Ανδρέα Λοβέρδου.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος θα υπερασπιστεί τον εαυτό του στο πλάι των φίλων του από τα χρυσά χρόνια του εκσυγχρονισμού και της εθνοσωτηρίου κυβέρνησης Σαμαρά. Το κάνει και θα το κάνει με τον τρόπο που αρμόζει σε κακοποιούς και συνωμότες. Το κάνει και θα το κάνει δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που εδώ και επτά χρόνια η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν την εκλεγμένη κυβέρνηση, τους ανεξάρτητους δικαστές, τις αδέσμευτες θεσμικές φωνές, τους κρατικούς λειτουργούς που δεν κουβαλάνε αμαρτίες από το παρελθόν. Όλοι όσοι δεν είχαν μερίδιο στην πίτα της Ελλάδας που έχτισαν ο Λοβέρδος και οι συν αυτώ.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι η φωνή του παλιού καθεστώτος που από το 2012 και μετά απλά ουρλιάζει στους υπηκόους του μπας και το φοβηθούν. Τι κρίμα όμως που σήμερα δεν τους φοβάται πια κανένας...
