Είναι συγκινητικός ο Κ. Μητσοτάκης όταν συγκρίνει τις επιδόσεις της σημερινής κυβέρνησης με αυτά που ΘΑ έκανε το κόμμα του αν δεν είχε χάσει τις τελευταίες εκλογές ή με αυτά που υπόσχεται ότι ΘΑ κάνει ο ίδιος αν κερδίσει της επόμενες.
Είναι συγκινητικός όταν εκφράζει τη συμπόνια του για τους ανθρώπους που φτωχοποιήθηκαν, που έχασαν τις δουλειές τους, που κόπηκαν οι συντάξεις τους, που κοκκίνισαν τα δάνειά τους από το 2015 και μετά, ενώ μέχρι τότε ήταν όλα φυσιολογικά και τους υπόσχεται επισφαλή εργασία και ασφαλιστικό Πινοσέτ. Είναι συγκινητικός όταν ζητάει να επιβραβεύονται οι συνεπείς δανειολήπτες και απαιτεί να τιμωρούνται οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, ενώ το κόμμα του χρωστάει στις τράπεζες 240 εκατομμύρια και ο ίδιος κάπου 700 χιλιάρικα από τον "Κήρυκα" Χανίων.
Είναι συγκινητικός ο Κ. Μητσοτάκης όταν κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για διαπλοκή και διαφθορά και γελάνε οι βαλίτσες της Novartis, οι γυψοσανίδες του ΚΕΕΛΠΝΟ, τα τηλεφωνικά κέντρα της Siemens και οι ατζέντες του Χριστοφοράκου. Είναι συγκινητικός όταν καταγγέλλει την κυβέρνηση για διχαστικό λόγο αυτός που είπε «πουλήσατε τη Μακεδονία για τις συντάξεις». Είναι συγκινητικός όταν μιλάει για υπόγειες σχέσεις με την Ακροδεξιά αυτός που συνδιοργάνωσε με τη Χ.Α. συλλαλητήρια και επεισόδια στις παρελάσεις και κάλυψε τις φασιστικές καταλήψεις στα σχολεία.
Είναι συγκινητικός όταν αποκαλεί «Έλληνα Όρμπαν» τον Τσίπρα αυτός που έχει αντιπρόεδρο τον Γεωργιάδη, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον Βορίδη και οι περιφερειακές του επιτροπές κυνηγάνε πρόσφυγες και προσφυγόπουλα στη Λέσβο, στη Σάμο, παντού.
Είναι συγκινητικός ο Κ. Μητσοτάκης γιατί δίνει πολιτικές μάχες ως καρικατούρα. Και γιατί πιστεύει ότι θα τις κερδίσει.
