Της Ρίας Καλφακάκου*
Η πόλη μας, πόλη του σκοτεινού Βαρδάρη, για πολλές δεκαετίες φοβισμένη και φοβική, αρνητική και απαρνούμενη την Ιστορία της, μια πόλη πολυπολιτισμική, με στρεβλώσεις ενός παράταιρου παντρέματος αρχαιοπρεπούς δόξας και ελληνοχριστιανικής ταυτότητας, τα τελευταία χρόνια ανοίγει στο φως.
Δεν θέλει πια να συνεχίσει με το κόμπλεξ μιας επαρχιακής μεγάλης πόλης, ζητιανεύοντας την εύνοια των Αθηνών. Διεκδικεί τον ρόλο που η γεωπολιτική της θέση της έδωσε για πολλούς αιώνες. Να αναδειχθεί σε σημαντικό παράγοντα ειρήνης και φιλίας στα Βαλκάνια και στην Εγγύς Ανατολή, προωθώντας οικονομικές, εμπορικές και πολιτιστικές συνεργασίες, σε μια αναπτυξιακή προοπτική για την πόλη, τη Μακεδονία και τη Βόρεια Ελλάδα. Συνεργασίες που θα φέρουν πλούτο και θέσεις εργασίας αλλά και πολιτισμό και τέχνη, καινοτομίες και τόνωση της υγιούς επιχειρηματικότητας, συγκράτηση του αξιόλογου νέου επιστημονικού δυναμικού στην περιοχή αλλά και ολόκληρη τη χώρα.
Η αλλαγή άρχισε με τη διοίκηση Μπουτάρη και συνεχίστηκε όταν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μια σειρά πρωτοβουλίες πάρθηκαν αναδεικνύοντας τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή. Διεθνείς διασκέψεις έγιναν στη Θεσσαλονίκη, τα στρατόπεδα αποδόθηκαν στην πόλη, η κυβέρνηση συμμετέχει στον σχεδιασμό του Μουσείου Ολοκαυτώματος. Ενός σχεδιαζόμενου τοπόσημου με πολλαπλές αλληλεπιδράσεις. Σηματοδοτεί τη διαρκή καταδίκη του φασισμού, αναδεικνύει την ιστορία της πόλης, αποτίει φόρο τιμής στους 50.000 Εβραίους συμπολίτες μας που οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου.
Ακροδεξιά ρητορική
Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχιση και ολοκλήρωση αυτής της πορείας. Τα πολλαπλά δεξιά σχήματα που μπαίνουν στην αναμέτρηση -και τα περισσότερο και τα λιγότερο δημοκρατικά- εγκλωβισμένα στην αδιέξοδη πολιτική του Κ. Μητσοτάκη για το "Μακεδονικό" και επηρεαζόμενα από τη γενικότερη συντηρητική πολιτική της Ν.Δ., μπολιασμένη τα τελευταία χρόνια με ακροδεξιά ρητορική, πολιτική που μπορεί να αποδοθεί με το σύνθημα "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια", δεν έχουν το θάρρος ούτε την πίστη για να συνεχίσουν να ανοίγουν την πόλη στο μέλλον.
Η πολύχρωμη Θεσσαλονίκη, με σωρεία υποψηφίων που μιλούν διαφορετικές γλώσσες και με ηγεσία που δεν έχει ούτε τη λαϊκή αποδοχή του σημερινού δημάρχου, αλλά και σε εποχές διαφορετικές από το 2010, μάλλον θα χτίσει έναν πύργο της Βαβέλ, όπου καθένας θα προσθέτει το δικό του κομμάτι άναρχα, οικοδομώντας χωρίς κεντρικό σχεδιασμό και συναίνεση.
Οι υπόλοιπες υποψηφιότητες, μικρότερου βεληνεκούς, δεν προσδοκούν να κερδίσουν τον δήμο, αλλά μπορούν να συνεισφέρουν υπό προϋποθέσεις.
Νέα και δυναμική
Μία υποψηφιότητα ξεχωρίζει, με ένα ψηφοδέλτιο πολυσυλλεκτικό, αλλά και συνεκτικό, με επικεφαλής μια νέα γυναίκα, δυναμική, με νέες ιδέες αλλά και με σημαντική εμπειρία από το υπουργείο και το Γραφείο του Πρωθυπουργού.
Η Κατερίνα Νοτοπούλου μπορεί να ενώσει τις προοδευτικές παρατάξεις με έναν κοινό στόχο: μια πόλη εξωστρεφή και δημοκρατική, μια πόλη ανεκτική, με αλληλεγγύη και σεβασμό στη διαφορετικότητα, μια πόλη καθαρή, πράσινη, βιώσιμη.
Για ένα μέλλον ευημερίας και ανάπτυξης, βασισμένο στον σεβασμό της πολιτιστικής παράδοσης, στην τόλμη καινοτομιών, στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, της τέχνης και της διανόησης.
Για να πούμε ναι στο φως, για να αποκτήσει η πόλη μας το μέλλον που της αξίζει.
* Η Ρία Καλφακάκου είναι επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη»
