"Όχι". Αυτή ήταν η απάντηση της Φ. Γεννηματά στο προσκλητήριο που απηύθυνε ο Αλ. Τσίπρας για συσπείρωση όλων των κομμάτων και συλλογικοτήτων που τοποθετούν τον εαυτό τους στον προοδευτικό χώρο και αντιλαμβάνονται ότι η μείζονα πρόκληση των καιρών είναι η αναχαίτιση της Ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού.
Η απόφαση της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ. να μη συμπορευτεί δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Το μεγαλύτερο πρόβλημά του αποδεικνύεται το περίβλημα με το οποίο έχει "ντύσει" την κατά τα άλλα πολιτικά σεβαστή (για οποιοδήποτε κόμμα) άρνησή του να συμπράξει.
Διότι εκείνο που φαίνεται ότι επί μήνες τώρα συνεχίζει να απομακρύνει μαζικά ή μεμονωμένα τα στελέχη του φορέα και να τα οδηγεί στον ΣΥΡΙΖΑ ή στην ενεργή στήριξή του, όπως και σημαίνοντα πρόσωπα του χώρου της Κεντροαριστεράς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Γ. Μπουτάρη μέσω της "Γέφυρας", είναι το βασικό πρόταγμά του για "στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ". Η οποία "στρατηγική ήττα" μάλιστα, υπό το βάρος της πίεσης, της ανησυχίας και της οργής που διαπνέει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. εξαιτίας ακριβώς της απήχησης των διεργασιών από τις οποίες έχει αποκλείσει τον εαυτό του, μετατράπηκε από τον Ανδ. Λοβέρδο σε "στρατηγική ταπείνωση".
Συνεπώς, όσο και αν η Φ. Γεννηματά -ή ακόμα και ο ίδιος ο Ανδ. Λοβέρδος ή ο Στ. Μαλέλης ή ο Ευ. Βενιζέλος- "τα βάζουν" και με τη Ν.Δ., το μήνυμα που έχουν εμπεδώσει στη βάση του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και του κεντροαριστερού χώρου, είναι πως αντικειμενικά το ΚΙΝ.ΑΛΛ. λειτουργεί προς όφελος μιας "στρατηγικής νίκης της Ν.Δ.".
Ο Ανδ. Λοβέρδος το εξέφρασε αυτό στον υπερθετικό βαθμό δηλώνοντας ότι η Ν.Δ. θα πάρει 40%, ο ΣΥΡΙΖΑ 20% και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. 10%. Με αυτόν τον τρόπο η πρόβλεψη για τα εκλογικά αποτελέσματα αποτυπώνει και την προσδοκία. Έτσι, όσο κι αν προσπαθεί το ΚΙΝ.ΑΛΛ. να πείσει το ακροατήριο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απομονωμένος, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και για τα πρόσωπα της "Γέφυρας", αποτυγχάνει.
Διότι, όσο και αν η αιτιολογία που εγείρει -για να αρνείται τον διάλογο, αλλά και να απαξιώνει την επιχειρούμενη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ- είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας "βρίσκεται σε απόγωνση" και ψάχνει "σωσίβια" σε "ρετάλια" και "πρόθυμους", το μήνυμα που τελικά στέλνει είναι ότι ελπίζει σε συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που θα έφερνε αυτομάτως τη Ν.Δ. σε αυτοδυναμία.
Η Χαρ. Τρικούπη εκτιμά ότι από αυτό θα ωφεληθεί το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ωστόσο αναγνωρίζει το επικίνδυνο ρίσκο της στρατηγικής του και γι’ αυτό καλεί τους πολίτες "που σκέφτονται να ψηφίσουν Μητσοτάκη για να φύγει ο Τσίπρας" να εμπιστευτούν το ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Παπανδρέου και Λαλιώτης επιχειρούν "φρένο"
Αυτή τη δρομολογημένη για το ΚΙΝ.ΑΛΛ. τροχιά προσπαθούν να ξορκίσουν πρόσωπα όπως ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Λαλιώτης, οι οποίοι πάντως αποτελούν μειοψηφία απέναντι στον οριγισμένο αντιπολιτευτικό οίστρο της πλειοψηφίας του φορέα. Οι παρεμβάσεις που επιχείρησαν εν μέσω σφοδρής αντιπαράθεσης του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την υπουργοποίηση Μωραΐτη - Τόλκα, τη "Γέφυρα" και την αυριανή εκδήλωση της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, κινείται σαφώς στον αντίποδα.
Με τον τρόπο του ο καθένας και παράλληλα με την κριτική τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ (λελογισμένη και όχι ακραία) πήραν αποστάσεις από ενδεχόμενη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. Ο Κ. Λαλιώτης είπε "όχι" σε "ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας" και "ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητάς μας και της στρατηγικής μας". Ο πρώην πρωθυπουργός πήρε αποστάσεις από ενδεχόμενη νίκη της Ν.Δ. αφήνοντας παράλληλα αιχμές κατά της συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. υπό τον Αντ. Σαμαρά.
Οι προειδοποιήσεις Βενιζέλου - Λοβέρδου
Αυτά "ανάγκασαν" τον Ανδ. Λοβέρδο να παρέμβει στέλνοντας μήνυμα στο εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛΛ.: "Όσοι ελπίζουν ότι υπάρχει η παραμικρή περίπτωση (...) να έρθουμε σε συνάφεια μαζί τους, συγκεκριμένα τρεις λέξεις να κρατήσουν σε όσο μυαλό τους έχει απομείνει: Ούτε με σφαίρες".
Ομοίως ο Ευ. Βενιζέλος σχολίασε: "Τώρα τι είναι αυτό που μας λέει (σ.σ.: ο Αλ. Τσίπρας); Θέλει μια στρατηγική συνεργασία με ποιον; Με το ΚΙΝ.ΑΛΛ.; Δηλαδή ας πούμε, για παράδειγμα, έρχεται να ζητήσει τη δική μου συνεργασία και συμπαράσταση; Αυτό και μόνο ως παράδειγμα δεν δείχνει την αστειότητα του πράγματος;".
