Η υπερψήφιση της συμφωνίας θα ήταν ακόμα ευρύτερη, αν ο βασικός κορμός της αντιπολίτευσης δεν ήταν εγκλωβισμένος σε παιχνίδια μικροπολιτικής.
Η κύρωση των Πρεσπών είναι ένα ιστορικό βήμα προόδου, συνεργασίας και σταθερότητας. Ταυτόχρονα, είναι μια στρατηγική ήττα των δυνάμεων του εθνολαϊκισμού και της πατριδοκαπηλίας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Βόρεια Μακεδονία. Και είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο το γεγονός ότι, μέσα σε ένα κλίμα τεχνητής όξυνσης, υπάρχουν δυνάμεις που σπάνε τα δεσμά του μικροκομματισμού και αναλαμβάνουν την πατριωτική ευθύνη να στηρίξουν τη συμφωνία.
Την ίδια στιγμή, η εδραίωση ενός προοδευτικού συσχετισμού υπέρ της συμφωνίας και η θετική έκβαση μιας μεγάλης αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του εθνολαϊκισμού, της πατριδοκαπηλίας και του ανήθικου τυχοδιωκτισμού δημιουργούν νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό. Ούτως ή άλλως, στις συνθήκες που διαμορφώνονται στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, η συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων, με μέτωπο απέναντι στην Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό, είναι αναγκαία.
Οι Πρέσπες μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης προς την κατεύθυνση αυτή. Να είναι η αφετηρία των πολιτικών διεργασιών που θα οδηγήσουν στη συγκρότηση ενός νέου προοδευτικού πόλου.
Η Αριστερά -όπως ξεκαθαρίζει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας στην "Αυγή" της Κυριακής- επιδιώκει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση ενός τέτοιου πόλου. Και θα το κάνει χωρίς ηγεμονισμούς και μικροπολιτικές επιδιώξεις. Γιατί, απέναντι στην απειλή της οπισθοδρόμησης, η πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης προϋποθέτει τη συγκρότηση μιας μεγάλης, προοδευτικής, δημοκρατικής πλειοψηφίας.
