Μετά την πρόσφατη βομβιστική ενέργεια στον ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη της οδού Σκουφά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέβη σε βαρυσήμαντη δήλωση. «Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν συνειδητοποιεί την ανάγκη μηδενικής ανοχής στη βία» είπε.
Εντάξει λοιπόν, δεν συνειδητοποιεί ο Τσίπρας την ανάγκη. Δηλαδή, αν τη συνειδητοποιούσε, τι ακριβώς θα έκανε; Θα προλάβαινε τη βόμβα; Αλλά φαίνεται ότι και όλοι οι ηγέτες, απανταχού της Ευρώπης, μάλλον «δεν συνειδητοποιούν την ανάγκη μηδενικής ανοχής στη βία». Αλλιώς δεν θα είχαμε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το ένα μακελειό μετά το άλλο...
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ
Κάνει πως δεν ξέρει, πως δεν καταλαβαίνει, πως δεν θυμάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κάνει πως δεν θυμάται ότι επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ η τρομοκρατία είχε στήσει τρελό χορό, χρόνια τώρα, στη χώρα. Κι όχι τρομοκρατία λάιτ, με γκαζάκια, με τρικάκια και με μπογιές. Αλλά με θύματα, πολλά θύματα, τρομοκρατία βουτηγμένη στο αίμα. Μέχρι υπασπιστής υπουργού Δημόσιας Τάξης έχει χάσει τη ζωή του από τρομοδέμα μέσα στο γραφείο του. Ε, λοιπόν, φαίνεται ότι και οι τότε πρωθυπουργοί, σειρά ολόκληρη νεοδημοκρατών και πασόκων πρωθυπουργών, «δεν είχαν συνειδητοποιήσει την ανάγκη μηδενικής ανοχής στη βία».
Κι επειδή ο πρόεδρος της Ν.Δ. κατά σύστημα κάνει πως δεν ξέρει, πως δεν καταλαβαίνει, πως δεν θυμάται. Κι επειδή εννοεί να σπεκουλάρει προνομιακά στο δόγμα «νόμος και τάξη», θεωρώντας πως έτσι αντιπολιτεύεται αποτελεσματικότερα την σημερινή Κυβέρνηση. Κι επειδή, επιπλέον, θεωρεί πως έχει να κάνει με λαό λωτοφάγων. Ας του θυμίσουμε κάποια πραγματάκια, έτσι να του βρίσκονται.
Μήπως θυμάται πότε «εγκαινιάστηκε» το «άβατο των Εξαρχείων»; Αυτό που εκείνος θα καθαρίσει μέσα σε μια εβδομάδα. Μήπως θυμάται τι ακριβώς γινόταν στο «άβατο» επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Μήπως τα ίδια και χειρότερα με σήμερα; Και έχει άραγε αναρωτηθεί γιατί δεν κατάφεραν να το καθαρίσουν όλοι οι έκτοτε διατελέσαντες πρωθυπουργοί; Δεν είχαν άραγε την πολιτική βούληση; Ή μήπως «δεν είχαν συνειδητοποιήσει την ανάγκη μηδενικής ανοχής στη βία»;
Μήπως θυμάται;
Και πάμε παρακάτω, έτσι για να φρεσκάρουμε τη μνήμη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μήπως θυμάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης τι ακριβώς συνέβαινε στα πανεπιστήμια επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Τότε, με τις δεκάδες καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων. Τότε που «χτίζονταν» γραφεία καθηγητών. Τότε που ματαιωνόταν η μια πανεπιστημιακή εκδήλωση μετά την άλλη επειδή μπουκάριζαν «αντιφρονούντες» και τα ’καναν γυαλιά - καρφιά. Τότε... Κι όλ’ αυτά και μετά την εφαρμογή του Νόμου Διαμαντοπούλου ο οποίος επί της ουσίας κατήργησε το άσυλο. Αυτό που και σήμερα εννοεί να δαιμονοποιεί ως ρίζα όλων των δεινών ο πρόεδρος της Ν.Δ.
Έχει άραγε λησμονήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πόσες επιθέσεις, αρκετά «θορυβώδεις» επιθέσεις «αντιεξουσιαστών» σε αστυνομικά τμήματα καθώς και σε γραφεία κομμάτων, είχαν σημειωθεί επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Και, απ’ ό,τι θυμάμαι, μάλλον δεν ήταν τότε καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί ούτε η Γεροβασίλη ούτε ο Τόσκας.
Αλλά και επειδή η άλλη μεγάλη σπέκουλα έχει να κάνει με τις άδειες του Κουφοντίνα, τις κατ’ εφαρμογή του νόμου παραχωρούμενες εξάλλου, μήπως θυμάται πόσοι και ποιοι βαρυποινίτες (των μελών της 17Ν περιλαμβανομένων), εξασφάλιζαν άδειες επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Μήπως θυμάται επί ποιας κυβέρνησης, επί ποιου πρωθυπουργού και ποιου υπουργού Δημόσιας Τάξης την κοπάνισε ο Χριστόδουλος Ξηρός παραβιάζοντας ακριβώς την άδειά του; Όμως ειδικά για τις άδειες των μελών της 17Ν, είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι εννοούν να «εμπορεύονται» κατά σύστημα το ζήτημα. Σου δίνουν δε την εντύπωση ότι «εμπορεύονται» πολιτικά ακόμη και το δράμα τους...
Έτσι είναι η Δεξιά, θα πει κανείς, παντού και πάντα. Κάνει χοντρό παιχνίδι επί του δόγματος «νόμος και τάξη», δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της έναντι πάσης παραβατικότητας, καταγγέλλει την ενδοτική Αριστερά και επαγγέλλεται την άμεση «τακτοποίηση» των πάντων έτσι με μια της λέξη, με ένα της νεύμα. Με το που θα ’ρθει στα πράματα, θα λυθούν όλα διά μαγείας. Θα πρέπει όμως να πούμε ότι εδώ σ’ εμάς, επί του θέματος, ακολουθεί κατά πόδας, συχνά πλειοδοτώντας μάλιστα, και η λεγόμενη Κεντροαριστερά. Κι αυτή με ασθενέστατη μνήμη επί των δικών της κυβερνητικών πεπραγμένων. Ο λαός πάντως ξέρει και θυμάται. Γιατί, πώς να το κάνουμε, δεν γίναμε ξαφνικά χώρα λωτοφάγων...
