ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΧΠΕΚΙΔΗ*
Τι ακριβώς συνέβη κατά τις τελευταίες δεκαετίες και οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία και την καταστροφή; Είναι ανάγκη να κάνει κάθε πολίτης αυτής της χώρας ακριβή εκτίμηση των καταστάσεων πριν και μετά το έγκλημα, προκειμένου να καθορίσει αναλόγως τη στάση του από εδώ και πέρα. Διότι δεν πρόκειται για μια λογιστική -ας την πούμε- χρεοκοπία, να έπεσαν δηλαδή έξω οι προηγούμενες κυβερνήσεις μας στην άσκηση μιας οικονομικής πολιτικής. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα γενικευμένο πλιάτσικο για πολλά χρόνια εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, με μια διαρκή ανομία. Κι αν κάποιοι έχουν αντίρρηση επ’ αυτού, ας μας πει η Τράπεζα της Ελλάδος πόσα χρήματα συνολικά έχουν φύγει στο Εξωτερικό τα τελευταία 30 χρόνια, για να φανεί το μέγεθος του συντελεσθέντος εγκλήματος εις βάρος του λαού. Και το μέγεθος αυτό γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, αν λάβουμε υπόψη ότι κατά την ίδια εκείνη χρονική περίοδο εισέρρευσε στα ταμεία του κράτους πακτωλός χρημάτων με τα πακέτα Ντελόρ κτλ.
Λοιπόν, δεν μιλάμε για μια συνήθη εναλλαγή στην εξουσία κάποιων κομμάτων τον Γενάρη του 2015. Μήπως η σημερινή κυβέρνηση παρέλαβε μια «κανονική» χώρα; Ή μήπως βρήκε ερείπια κι έναν λαό καθημαγμένο, τον οποίο έπρεπε να ανασύρει από τον πάτο του πηγαδιού; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σύγκρουση σήμερα είναι ανάμεσα στον λαό και σ’ αυτούς που τον ταπείνωσαν, στο δίκαιο και στο άδικο, στη νομιμότητα και στην ανομία, στην πρόοδο και στην αντίδραση, ανάμεσα σ’ αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα και στην κυβέρνηση στην οποία ο λαός ανέθεσε (δύο φορές) να τη βγάλει από τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση, να αποκαταστήσει το κράτος δικαίου, αλλά και να επιβάλει την κάθαρση στον δημόσιο βίο. Διότι, αν για τη χρεοκοπία ευθύνεται κατά το ήμισυ η διαπλοκή και η διαφθορά, κατά το υπόλοιπο ήμισυ ευθύνεται η ατιμωρησία, που διαιωνίζει την κατάσταση. Μιλάμε για ένα έγκλημα και την ανάγκη να υπάρξει κάθαρση, δίχως την οποία η χώρα θα εξακολουθήσει να σέρνεται, όπως γινόταν ώς τώρα.
Γι’ αυτό, ανάγκη πάσα και επείγουσα να ξηλωθούν τα πλοκάμια της παραθεσμικής εξουσίας, που δεν αφήνουν τη χώρα να προχωρήσει μπροστά, εκεί που μπορεί να πάει με τις πραγματικές της δυνάμεις και δυνατότητες. Έτσι καταλαβαίνουμε γιατί λυσσομανούν οι εκπρόσωποι του παλαιού κόσμου και οι επ’ εσχάτων συνοδοιπόροι τους. Ποια Κεντροαριστερά και μεσαίος χώρος και προοδευτικό Κέντρο; Η αναγκαιότητα αυτού του χώρου είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη, αλλά έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα τα πράγματα στο κομματικό πεδίο, χρειάζονται αναγνώριση «επί του πραγματικού» και όχι του επιθυμητού. Μ’ αυτούς που εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια δεν κάνουν αντιπολίτευση όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι, αλλά άλλο δεν ζητούν παρά «να φύγει αυτή η κυβέρνηση» (αλήθεια, ποιος αποφασίζει γι’ αυτό;) την οποία υβρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπονομεύοντας συστηματικά και δίχως κανέναν δισταγμό τους δημοκρατικούς θεσμούς (προκειμένου να αποφύγουν τη λογοδοσία) και κάθε προσπάθεια της υπεύθυνης κυβέρνησης ακόμα και στα εθνικά θέματα, ε, μ’ αυτούς δεν μπορεί να γίνει καμιά συνεννόηση. Και, επιτέλους, πώς θα γίνει κάθαρση, αν η κυβέρνηση της Αριστεράς συμπράξει με αυτούς που καλούνται να λογοδοτήσουν για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και τη χρεοκοπία;
Ας ξεκαθαρίσει ο λαός με την ψήφο του «την ήρα από το στάρι», όταν έρθει η ώρα (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης του ’19). Το τεράστιο έργο που συντελείται στις υποδομές τα τελευταία χρόνια δεν πρέπει να ανακοπεί. Θα είναι άλλη μια καταστροφή και θα έχει χαθεί άλλη μια ευκαιρία. Και θα είναι κρίμα!
Λοιπόν, θα προχωρήσουμε μπροστά για τη σταθεροποίηση της δημοκρατίας και τη σταδιακή βελτίωση των συνθηκών ζωής του λαού ή θα γυρίσουμε ξανά πίσω στο αμαρτωλό και καταστροφικό παρελθόν και στην υπονομευμένη δημοκρατία; Ο κυρίαρχος λαός θα αποφασίσει και κανένας άλλος.
Για το εθνικό θέμα της Μακεδονίας
Αυτήν την κρίσιμη για την επούλωση των πληγών της χώρας στιγμή, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, υπηρετώντας τα μικροκομματικά τους συμφέροντα και το άσπονδο μίσος τους κατά της κυβέρνησης και εκμεταλλευόμενα τις πατριωτικές ευαισθησίες των Μακεδόνων αλλά και όλων των Ελλήνων, ψαρεύουν σε θολά νερά και δεν διστάζουν να επιδιώκουν την ακύρωση μιας συμφωνίας που αποκαθιστά την ελληνική ιστορία και το δικαίωμα των Ελλήνων να έχουν την ονομασία της Μακεδονίας για την ιστορική της περιοχή, ενώ οι βόρειοι γείτονές μας περιορίζονται στη Βόρεια Μακεδονία, την οποία γεωγραφικά κατέχουν.
Είναι τόσο μικροί οι επαγγελματίες πατριδοκάπηλοι, ώστε ενέταξαν και τα εθνικά θέματα στην αντιπολιτευτική τους ατζέντα και τρέφουν την κομματική τους εμπάθεια και τη στρατηγική της επανακατάκτησης της εξουσίας με αντεθνική ρητορεία. Απόδειξη; Την ίδια ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση πυροβολούσε την κυβέρνηση για τη συμφωνία των Πρεσπών, εκπρόσωπος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης συναντούσε μυστικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας, για να του ζητήσει τι; Να μην υπογράψει τη συμφωνία με τον Τσίπρα, για να την υπογράψει με τον Μητσοτάκη, ότ - αν αυτός γίνει πρωθυπουργός!
Είναι προφανής ο κίνδυνος να ματαιωθεί η συμφωνία και να ξαναγυρίσουμε στο προηγούμενο καθεστώς, κι ενώ εμείς, μόνοι, θα αποκαλούμε το γειτονικό κράτος «Σκόπια», όλος ο υπόλοιπος κόσμος και οι διεθνείς οργανισμοί θα το αποκαλούν και πάλι «Μακεδονία», αντί γι’ αυτό που πετύχαμε, να αποκαλείται δηλαδή η γειτονική χώρα Βόρεια Μακεδονία και η δική μας -όχι καν Νότια Μακεδονία αλλά- σκέτα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, όπως επιβάλλει η Ιστορία.
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας
