ΤΗΣ Γεωργίας Παπαγεωργίου
Ημέρες γιορτών και η «αλληλεγγύη», η υποχρεωτική αγάπη και εναρμόνιση με την ομήγυρη, κάνουν για άλλη μια φορά την εμφάνισή τους: Η πραγματικότητα σχετικά με την «ανθρωπιά των ημερών» ιδωμένη με τα μάτια κάποιας άστεγης γυναίκας είναι κάπως έτσι:
«Μέρες Χριστουγέννων... πάλι. Πέρασε μπροστά μου μια κοπέλα που ζει στη γειτονιά και με κοίταξε. Απόρησα με το βλέμμα της, γιατί εγώ κάθε μέρα του χρόνου, είμαι εδώ. Την είδα να με προσπερνάει αυτή τη φορά σαν να υπήρχε κάποια επείγουσα ανάγκη. Λίγη ώρα αργότερα έρχεται με μια πιατέλα γλυκά, δυο τσάντες ρούχα και μια πολύ καλή, όπως φαινόταν, κουβέρτα. Της τα πέταξα όλα πίσω. Είμαι αθέατη όλον τον χρόνο πλην των ημερών των Χριστουγέννων. Κι αν η δική μου κατάσταση είναι αδιόρθωτη, δεν έχω την πρόθεση να γίνω η χριστουγεννιάτικη εξιλέωση κάποιων, καθημερινών αδιάφορων. Άνθρωποι είμαστε όλον τον χρόνο».
Δεν μπορεί να αδικήσει κανείς την παραπάνω άστεγη κυρία, αφού ακριβώς αυτό το πνεύμα των ημερών είναι για κάποιους αντικείμενο εργασίας. Σε έναν από τους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας κάποια κυρία, που ψώνιζε τα χριστουγεννιάτικα δώρα, βρήκε έναν από τους πολλούς επαγγελματίες-επαίτες που βγαίνουν έξω αυτές τις μέρες. Τον φόρτωσε με ρούχα, τρόφιμα και γλυκά και του είπε αισθανόμενη πληρότητα από την εκτέλεση του ανθρωπιστικού χρέους της: «Δεν ξέρω αν το κάνεις στα αλήθεια ή στα ψέματα, εγώ όμως σου δίνω αυτά». Ο ίδιος άνθρωπος μετακινήθηκε σε άλλο τετράγωνο και συνέχισε τη δουλειά του.
Το σημαίνον της φιλανθρωπίας είναι η αγάπη προς τον άνθρωπο. Το σημαινόμενο είναι και η ελεημοσύνη. Για να μάθουμε σε κάποιον τι σημαίνει φιλανθρωπία και να λειτουργεί έτσι όλον τον χρόνο, θα πρέπει να λάβει τη σχετική παιδεία: Να παραχωρεί τη σειρά του στην ουρά για το ταμείο σε κάποιον με κινητικές δυσκολίες, να βοηθά έναν συνάνθρωπό του, όταν του ζητήσει πληροφορίες, να σέβεται τους πεζούς, να προσφέρει ένα πιάτο φαγητό σε κάποιον που δεν έχει και άλλες πράξεις, που δεν έχουν να κάνουν με χρήματα και τρόφιμα.
«Υπάρχει μόνο μία γωνία στο Σύμπαν που μπορείς να είσαι βέβαιος ότι δύνασαι να βελτιώσεις, και αυτή είναι ο εαυτός σου», έλεγε ο Aldous Huxley. Το να στραφεί κανείς στα λάθη των άλλων είναι μάλλον πράξη εγωιστική, γιατί παρακάμπτει τα δικά του και στρέφεται στην κριτική. Το να κοιτάζει καθένας τα δικά του λάθη και να βελτιώνει τον εαυτό του, είναι επίσης μια μορφή φιλανθρωπίας.
