Σε θέσεις μάχης μπαίνουν τα αυτοδιοικητικά σχήματα που στηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς την Παρασκευή συμπληρώθηκε το παζλ των υποψηφιοτήτων στις τρεις μεγάλες πόλεις, με την ανακήρυξη του Νάσου Ηλιόπουλου ως επικεφαλής της "Ανοιχτής Πόλης" στην Αθήνα.
Οι υποψηφιότητες του Νάσου Ηλιόπουλου στην Αθήνα, του Νίκου Μπελαβίλα στον Πειραιά και της Κατερίνας Νοτοπούλου στη Θεσσαλονίκη αποτελούν, η κάθε μια για τους δικούς της ειδικούς λόγους, ιστορικές προκλήσεις με υψηλό συμβολισμό. Ταυτόχρονα και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο συγκροτούν προϋποθέσεις ευρείας συσπείρωσης αριστερών, προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων και πολιτών καθώς και προοπτικές νίκης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι τρεις αυτές υποψηφιότητες σπάνε το σύνηθες μοντέλο του υποψηφίου δημάρχου προερχόμενου από το star system ή του πολιτικού "αλεξιπτωτιστή" που δεν έχει σχέση με τις πόλεις και τις κοινωνίες τους. Και οι τρεις προέρχονται από τις γειτονιές, τους αγώνες και τα κινήματα, που δεν χρειάζονται "ξεναγήσεις" στις συνοικίες για να μάθουν τα προβλήματα και τις ανάγκες καθώς ζουν σε αυτές.
Από τις γειτονιές της πόλης ενάντια στα... "τζάκια"
Για την Αθήνα, η επιλογή του 35χρονου υφυπουργού Εργασίας ακολουθεί την επιτυχημένη στρατηγική της "Ανοιχτής Πόλης" να εμπιστεύεται ηλικιακά νέα στελέχη, βγαλμένα από την καθημερινότητα της πόλης. Στελέχη που αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους που ζουν και αναπνέουν στην πόλη και ιδίως τη νέα γενιά. Έτσι, ο Νάσος Ηλιόπουλος συνιστά μια άκρως ανταγωνιστική υποψηφιότητα απέναντι σε αυτή του Κώστα Μπακογιάννη, μια τρανταχτή περίπτωση "τζακιού" και κομματικής επετηρίδας.
Το πεδίο της αντιπαράθεσης έχει σε μεγάλο βαθμό ήδη οριοθετηθεί. Από τη μια η υποψηφιότητα που εκπροσωπεί τη συντηρητική ελίτ της Αθήνας. Όσο κι αν κραδαίνει τη σημαία της "ανεξαρτησίας", το πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει ο Κώστας Μπακογιάννης δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης ότι αποτελεί την καθαρή κομματική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας.
Το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι παρεμβάσεις του μέχρι στιγμής αφορούν την ενίσχυση της αστυνόμευσης και την ατζέντα από την οποία τρέφεται και ισχυροποιείται η Χρυσή Αυγή αποδεικνύει πως η κεντρική στρατηγική της Ν.Δ. να ψαρεύει στα θολά νερά της Ακροδεξιάς εκφράζεται απολύτως και στην υποψηφιότητα Μπακογιάννη. Και, φυσικά, να επενδύει στον φόβο.
Αθήνα: Για όλους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή
Από την άλλη πλευρά, ο Νάσος Ηλιόπουλος θέτει στις βασικές του προτεραιότητες την ανάγκη ενίσχυσης της κοινωνικής πολιτικής και της αλληλεγγύης για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Αθήνας. Το έργο που αφήνει πίσω του στο υπουργείο Εργασίας, είτε από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού είτε στην κεφαλή του ΣΕΠΕ, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Ταυτόχρονα, τα θέματα της καθημερινότητας και της ζωής των πολλών, η καθαριότητα, οι ελεύθεροι χώροι σε όλη την Αθήνα και όχι μόνο στη "βιτρίνα", το δικαίωμα στην στέγαση, η βελτίωση των όρων ζωής των ανθρώπων, Ελλήνων ή μεταναστών, είναι ζητήματα που όχι μόνο δεν έχουν επιλυθεί από τους δημάρχους μέχρι σήμερα, αλλά αντίθετα, έχουν επιδεινωθεί. Σε αυτά τα ζητήματα, τα "ψιλά γράμματα" για άλλους, η "Ανοιχτή Πόλη" επιδιώκει να δώσει απαντήσεις και ρεαλιστικές λύσεις στο σήμερα. Και ως εκ τούτου να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας με τη λογική της Ακροδεξιάς, αντί να την υιοθετήσει.
Απέναντι στην ολιγαρχία των ελίτ
Ο Πειραιάς μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές είχε βυθιστεί σε ένα βουβό σοκ. Η επικράτηση της μεταπολιτικής υποψηφιότητας του Γιάννη Μώραλη ήταν στην πραγματικότητα νίκη του Βαγγέλη Μαρινάκη. Με τη λογική "έχουμε λεφτά και φτιάχνουμε την πόλη", οι ολιγαρχικές επιχειρηματικές ελίτ της πόλης -και όχι μόνο- αποφάσισαν να παρακάμψουν τους εκπροσώπους τους και να... κατακτήσουν οι ίδιες τον Πειραιά, εκμεταλλευόμενες τον Ολυμπιακό, την Εκκλησία και την αποτυχία των προηγούμενων διοικήσεων, που οδήγησαν το μεγάλο λιμάνι σε απαξίωση.
Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ και των μελών του "Λιμανιού της Αγωνίας" να θέσουν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο τον Νίκο Μπελαβίλα είναι παράγοντας που αλλάζει το παιχνίδι. Πειραιώτης, με πρωταγωνιστική παρουσία στα τοπικά κινήματα για τους ελεύθερους χώρους, το πράσινο, την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες ενάντια στις φασιστικές συμμορίες, αλλά και ουσιαστική επιστημονική συμβολή, συνιστά μια μαχητική εναλλακτική λύση απέναντι στον ολιγαρχικό μονόδρομο.
Όσοι έχουν εικόνα για τα του Πειραιά, γνωρίζουν καλά πως ο Νίκος Μπελαβίλας ξέρει την πόλη και τα προβλήματα των ανθρώπων της, την ζει στις γειτονιές και στο πεζοδρόμιο, σε αντίθεση με όσους την διοικούν από τα πολυτελή γραφεία των επιχειρήσεών τους. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η υποψηφιότητα μπορεί να συσπειρώσει ένα ευρύ φάσμα δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών.
Οι μεγάλες προκλήσεις της Θεσσαλονίκης
Στη Θεσσαλονίκη η Κατερίνα Νοτοπούλου καλείται να δώσει ένα πολυμέτωπο αγώνα. Με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, οι δυνάμεις του παρελθόντος χέρι - χέρι με κάθε λογής ακραίο εθνικιστή επιδιώκουν να επιστρέψουν την πόλη στις μαύρες εποχές των Γκοτζαμάνηδων. Μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και σκοταδισμού, η Κατερίνα Νοτοπούλου και η "Ανοιχτή Πόλη" με τον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τη μάχη της δημοκρατίας και της ειρηνικής συνύπαρξης.
Την ίδια στιγμή, καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση της συσπείρωσης των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της Θεσσαλονίκης, στο μέτωπο απέναντι στην επιστροφή στο παρελθόν και το μίσος. Η απόσυρση του Γιάννη Μπουτάρη από τον εκλογικό αγώνα στέλνει στα χέρια της Αριστεράς το ιστορικό αυτό καθήκον. Όπως ο Νάσος Ηλιόπουλος, έτσι και η Κατερίνα Νοτοπούλου, αν και νέα στην ηλικία, κουβαλάει σημαντικό έργο και παρακαταθήκη για την πόλη, τόσο μέσα από τις θεσμικές θέσεις που υπηρέτησε, στο πρωθυπουργικό γραφείο και στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, όσο και μέσα από την πολύχρονη συμμετοχή της στους αγώνες και τα κινήματα.
Άλλωστε, ακόμη και παράγοντες και δημοσιογράφοι που βρίσκονται απέναντι πολιτικά, αναγνωρίζουν ότι η Κ. Νοτοπούλου έχει καταφέρει να δώσει αποτελεσματικά λύσεις σε μικρά αλλά σημαντικά προβλήματα της πόλης που χρόνιζαν επί δεκαετίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η απόδοση του πρώην στρατοπέδου Π. Μελά και του πρώην στρατοπέδου Κόδρα στην Καλαμαριά στις τοπικές κοινωνίες.
