Προφανώς και δεν υπάρχει συζήτηση περί καταδίκης για τη βόμβα στον ΣΚΑΪ. Αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα. Αν νομιμοποιήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο το δικαίωμα του οποιουδήποτε να βάζει βόμβες σε κάθε ΜΜΕ που δεν του αρέσει, στο τέλος δεν θα υπάρχουν ΜΜΕ.
Επιπλέον, μια βόμβα δεν στοχεύει μόνο στο μέσο. Στοχεύει και στους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτό και στους οποίους κανείς απολύτως δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας. Ούτε σε αυτούς που βγάζουν το ψωμί τους, ούτε στις οικογένειές τους και στους δικούς τους ανθρώπους.
Από την άλλη μεριά, όμως, θα πρέπει να σημειωθεί και το εξής: στη δημοκρατία, όσο είναι αυτονόητο το δικαίωμα ενός μέσου να διαμορφώνει τη γραμμή του με τον τρόπο που νομίζει, άλλο τόσο αυτονόητο είναι για οποιονδήποτε να ασκεί δημόσια την κριτική του.
Συνεπώς, η προσπάθεια να φωτογραφηθεί η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος ως ηθικός αυτουργός της βομβιστικής ενέργειας μόνο ως άθλια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης μπορεί να εκληφθεί. Για να το πούμε απλά: όταν βάζεις τα διαγράμματα ανάποδα για να δείχνουν κατηφορικά, έχει δικαίωμα και ο άλλος να σε καταγγείλει ή να σου κάνει εμπάργκο. Αυτό ούτε “στοχοποίηση” είναι, ούτε υποκίνηση τρομοκρατικών ή μαφιόζικων ενεργειών συνιστά.
Όσο για το άλλο επιχείρημα, ότι όλα αυτά ξεκινάνε από την ανοχή στη βία των μπαχαλάκηδων, είναι επίσης ένα ανόητο κατασκεύασμα. Αυτού του είδους η βία ούτε σημερινό φαινόμενο είναι, ούτε μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι εξυπηρετεί με οποιονδήποτε τρόπο την κυβέρνηση. Όπως δεν εξυπηρέτησε ποτέ οποιαδήποτε κυβέρνηση. Εκτός αν πιστεύει κανείς σοβαρά το αφήγημα της περιόδου ότι η παρούσα κυβέρνηση εκπαιδεύει τους μπαχαλάκηδες για να αποσταθεροποιήσουν την... επόμενη.
Ας τελειώνουμε λοιπόν με τους υπαινιγμούς ότι η βόμβα στον ΣΚΑΪ συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με τις πολιτικές επιδιώξεις της Αριστεράς. Σοβαρά τώρα;
