Του Αδάμ Γιαννίκου
Η μεγάλη μέρα πλησίαζε και σε μια μικρή πόλη της Σκωτίας ο επτάχρονος Τζέις Χάιντμαν αποφάσισε να στείλει μια κάρτα γενεθλίων στον πατέρα του. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Κάθε χρόνο ο Τζέις και η κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη αδερφή του Νέιβι στέλνουν ευχετήριες κάρτες στον πατέρα τους. Τα παιδιά δεν ξεχνούν τον πάντα χαμογελαστό Τζέρι. «Κύριε ταχυδρόμε, μπορείς να πας αυτό στον παράδεισο για τα γενέθλια του πατέρα μου; Ευχαριστώ». Ο πατέρας των παιδιών δεν είναι μαζί τους εδώ και καιρό. Ο Τζέρι Χάιντμαν πέθανε τον Μάιο του 2014. Ήταν μόλις 28 ετών.
«Ήταν φανταστικός πατέρας κι είχε σπουδαίο χαρακτήρα», λέει η μητέρα των δυο παιδιών. Η Τέρι Κόπλαντ υποστηρίζει πως ο γιός της έχει πάρει πολλά από ‘κείνον. Του αρέσει πολύ να κοιτά παλιές φωτογραφίες και να διαβάζει τις ιστορίες φίλων που μνημονεύουν τον πρόωρα χαμένο Τζέρι, σε ένα άλμπουμ που έχει ξεχωριστή θέση στο σπίτι της οικογένειας. Ο Τζέις επιμένει να στέλνει ευχές εκεί ψηλά, επειδή «όλοι πρέπει να παίρνουν μια κάρτα στα γενέθλιά τους, ακόμα κι αν δεν τους κάνουν δώρο». Είναι κάτι που πάντα το ‘λεγε η νεαρή μητέρα στα δυο της παιδιά. Και κάπως έτσι αυτά πάντα περίμεναν πάντα κάποιος να τους πει πως το πολύτιμο γράμμα τους βρήκε τον παραλήπτη του. «Μαμά, ο μπαμπάς το πήρε το γράμμα, αλήθεια».
Λίγες βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα έφτασε στην πόρτα της οικογένειας ένα γράμμα από τα Βασιλικά Ταχυδρομεία. Ημερομηνία έγραφε 28 Νοεμβρίου κι ήταν υπογεγραμμένο από κάποιον προϊστάμενο του τμήματος αποστολών. «Αγαπητέ Τζέις. Καθώς παραδίδαμε το γράμμα σου, διαπιστώσαμε κάποιες περιπλοκές. Δράττομαι της ευκαιρίας, λοιπόν, να σου πω ότι πετύχαμε να παραδώσουμε το γράμμα σου, στον μπαμπά σου στον ουρανό. Ήταν μια δύσκολη αποστολή να αποφύγουμε τα αστέρια και όλα τα άλλα γαλαξιακά αντικείμενα που συναντήσαμε στον δρόμο μας προς τον ουρανό. Παρόλα αυτά, σε διαβεβαιώνω ότι αυτό το ιδιαίτερα πολύτιμο γράμμα παραδόθηκε. Προτεραιότητα των Βασιλικών Ταχυδρομείων είναι να παραδίδονται με ασφάλεια τα αντικείμενα των πελατών μας. Ξέρω πόσο σημαντικό είναι αυτό το γράμμα για ‘σένα. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να διασφαλίσω την αποστολή και παράδοση των γραμμάτων στον παράδεισο. Με εκτίμηση».
Θα μπορούσε κάποιος να κάνει λόγο για εξαιρετικό μάρκετινγκ των Βασιλικών Ταχυδρομείων, που μπήκαν στο χρηματιστήριο αξιών τον Οκτώβριο του 2013 και πέρασαν σε πλήρη ιδιωτικό έλεγχο δύο χρόνια μετά. Για τη μάνα των δύο παιδιών η απάντηση που έλαβε ήταν το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο. «Ξαναβρήκα την πίστη μου στους ανθρώπους. Μεγαλώνω δύο μικρά παιδιά που είναι απίστευτα δυνατά. Σ’ αυτό το σπίτι οι ταχυδρόμοι είναι ήρωες». Κάποιοι απ’ αυτούς τους ήρωες δούλευαν σε μια από τις 3.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν μετά την ιδιωτικοποίηση των Ταχυδρομείων το 2014 ή σε μια από τις 19.000 θέσεις εποχικών που άνοιξαν τα Χριστούγεννα του 2015. Να κατάφερε, άραγε, η νέα διοίκηση να στείλει γράμμα στον παράδεισο επειδή απλώς βρήκε τρόπο να ανταγωνιστεί την κόλαση της Amazon;
Πάντοτε το ποίμνιο αναζητούσε τρόπο να σωθεί από τα βάσανα της επίγειας ζωής. Για αιώνες οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ένας πατέρας έστειλε τον γιο του στη γη να θυσιαστεί ως άλλος αμνός προκειμένου να σωθεί ο κόσμος. Πάντοτε, επίσης, οι άνθρωποι αναζητούσαν το νόημα της αγάπης. Στο ταξίδι του επτάχρονου μικρούλη προς τ’ αστέρια λίγα πράγματα επιβιώνουν απ’ το παλιό νόημα της θυσίας και πολλά απ’ το παλιό νόημα της αγάπης. Το παιδί θα αναζητήσει τον γονιό του όσο μακριά κι αν βρεθεί ο τελευταίος. Κι ο γονιός θα βρει τον τρόπο -έστω και με τρόπο υπερφυσικό- να εμφανιστεί και να αποδείξει την αγάπη του. Κι αυτή η αναζήτηση συνεχίζεται υπεύθυνα μετά προς κάθε άγνωστο άλλον, δίνοντας νόημα στην ύπαρξη.
Μετέωροι οι άνθρωποι σήμερα στους μικρόκοσμούς τους, εναλλάσσοντας διαρκώς ρόλους στο θυσιαστήριο των αξιών, θέλουν να πιστεύουν πως η ιστορία ακόμη πάει κάπως έτσι. «Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι μοναδικό στα εκατομμύρια, δισεκατομμύρια αστέρια, αυτό φτάνει για να είναι ευτυχισμένος όταν τα κοιτάζει. Σκέφτεται: “το λουλούδι μου είναι κάπου εκεί”», λέει ο Μικρός Πρίγκιπας του Εξυπερί. Ο τελευταίος απαντά «το λουλούδι που αγαπάς δεν κινδυνεύει» κι ύστερα από κάπου μακριά μας προτρέπει να κοιτάξουμε τον ουρανό. «Αναρωτηθείτε: “Το αρνί έφαγε, ναι ή όχι, το τριαντάφυλλο;” Και θα δείτε πως όλα αλλάζουν... Και κανένας μεγάλος δε θα καταλάβει ποτέ γιατί αυτό έχει τόσο πολλή σημασία».
