Κανείς και καμία από όσους και όσες φίλους, φίλες, συγγενείς, συντρόφους και συντρόφισσες από την εποχή της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος βρέθηκαν χθες στην πολιτική κηδεία του Θέμου Βαφιά δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τον αποχαιρετά για πάντα και πως πια η θύμησή του μπαίνει στο παζλ των καλών αναμνήσεων.
Ο Θέμος έφυγε πρόωρα από τη ζωή, στα 58 του χρόνια, από ένα στραβοπάτημα και μια μοιραία πτώση στον χώρο όπου και δημιουργούσε καθημερινά, στο εργαστήριο - σπίτι του. Εκεί όπου ο ίδιος και όποιος τον επισκέπτονταν τα τελευταία χρόνια ανέπνεε την οσμή του φρεσκοκομμένου πεύκου.
Δούλευε πυρετωδώς τα χειροποίητα ξύλινα «αντικείμενά» του, όπως έλεγε τα έργα του, πραγματικά έργα τέχνης, που μπορούν να είναι από παιχνίδια μέχρι διακοσμητικά. Πραγματικά συλλεκτικά κομμάτια... Αν και Αθηναίος, αγάπησε τη Θεσσαλονίκη και αφού πήρε το πτυχίο του από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΑΠΘ, αποφάσισε να ζήσει και να χτίσει την επαγγελματική του καριέρα σ' αυτήν την πόλη.
Στα φοιτητικά του χρόνια εντάχθηκε στη σπουδάζουσα νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού και εξελέγη πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Αρχιτεκτονικής. Τη δεκαετία του ’80 ήταν πάντα στην οργανωτική επιτροπή των θρυλικών φεστιβάλ της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Οι αφίσες που σχεδίαζε ήταν ο καλύτερος «τελάλης».
Έξυπνες και με φαντασία, κέρδιζαν αμέσως το βλέμμα μόλις κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπως εκείνη με τον Καρλ Μαρξ να προσγειώνεται με αλεξίπτωτο στον χώρο του φεστιβάλ. Οι συμβουλές του για το στήσιμο του χώρου ήταν επίσης καθοριστικές για την αισθητική των φεστιβάλ.
Ήταν πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, κάτι που διατήρησε μέχρι την τελευταία ημέρα, άνθρωπος με χιούμορ και με αυτοσαρκασμό. Το 1995 άνοιξε τη δική του εταιρεία δημιουργικού και επικοινωνίας και τα τελευταία χρόνια, όπως ο ίδιος ανακοινώνει, η ερασιτεχνική του ενασχόληση με την κατεργασία ξύλου περνάει σε άλλο επίπεδο.
«Από το 2015 πειραματίζεται σχεδιάζοντας και δίνοντας μορφή και υπόσταση σε μια συλλογή από ξύλινες χειροποίητες δημιουργίες, οι οποίες παίρνουν διάφορες μορφές ζώων ή άλλων αντικειμένων», αναφέρει ένα σημείωμα στο e-shop του Μουσείου Μπενάκη για 14 ξύλινες δημιουργίες του. «Η εμμονή μου στο αδιαίρετο δίπολο 'σχεδιαστής - κατασκευαστής' και το πάθος της χειρωνακτικής δουλειάς με οδήγησαν στην πιο ακραία 'αρχιτεκτονική' συμπεριφορά» έλεγε ο ίδιος. Αντίο, Θέμο...
ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΛΗΚΑ
