“Η υπόθεση με την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές καθώς και η προσπάθεια καταστολής του τοπικού κινήματος αντίστασης είναι μια ιστορία που δεν ταιριάζει σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος με περιβαλλοντική νομοθεσία. Ταιριάζει περισσότερο σε αποικιοκρατούμενες χώρες ή σε χωριά Ινδιάνων της Λατινικής Αμερικής, όπου νόμος είναι το δίκαιο της επένδυσης”.
Με αυτή τη φράση υποδέχθηκε η "Αυγή", με το κύριο άρθρο της, την αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης για τα 21 μέλη του κινήματος κατά της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική, στα οποία είχε φορτωθεί ο μισός ποινικός κώδικας για εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της “Ελληνικός Χρυσός” στις Σκουριές, τον Φεβρουάριο του 2013.
Μια δικαστική απόφαση που ήρθε να δυσαρεστήσει το νεοφιλελεύθερο μέτωπο των οπαδών του δόγματος “Νόμος είναι τα κέρδη των επενδυτών” όπως αυτό έχει εκφραστεί κεντρικά από τον ίδιο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σε πρόσφατη συνέντευξή του στο πρακτορείο Bloomberg είχε δεσμευτεί ότι οι άδειες στην καναδική εταιρεία “θα εκδοθούν μέσα στον πρώτο μήνα” από την αλλαγή κυβέρνησης.
“Άλλη μια αμφίβολη απόφαση από τα 'ανεξάρτητα' ελληνικά δικαστήρια. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η καναδική Eldorado αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για οποιοδήποτε σχέδιο άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα” σχολίασε -και μάλιστα σε άπταιστα αγγλικά- η γνωστή και μη εξαιρετέα κυρία Μιράντα Ξαφά επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο αυτό που η "Αυγή" είχε στο φύλλο του Σαββάτου επισημάνει για την αποικιοκρατική αντίληψη με την οποία η χώρα και οι κάτοικοί της είναι υποχρεωμένοι να θυσιάζουν αδιαμαρτύρητα τα πάντα στον βωμό του κέρδους κάποιων άλλων.
Είναι τουλάχιστον παράδοξο να βλέπεις και να ακούς αυτούς τους κατά τα άλλα φανατικούς εραστές της “νομιμότητας” να βγάζουν εξανθήματα όταν οι νόμοι, οι κανόνες και αυτή η ίδια η Δικαιοσύνη λειτουργούν ως ανάχωμα στη βάρβαρη και ισοπεδωτική επέλαση του κεφαλαίου, που στο πέρασμά του δεν διστάζει να γκρεμίσει, να ρημάξει και να καταστρέψει ό,τι μπορεί να λειτουργήσει ως καύσιμο για τις μηχανές παραγωγής κέρδους.
Όσο παράδοξο, άλλο τόσο προκλητικό είναι να τους ακούς και να τους βλέπεις να υπόσχονται ανομία και ασυδοσία στο όνομα επενδύσεων ακόμη και όταν αυτές το μόνο που θα αφήσουν πίσω τους είναι καμένη γη και ανεπούλωτες φυσικές πληγές.
