Όταν παριστάνει την “αγανακτισμένη κοινωνία” και επιτίθεται σε πρόσφυγες - και μάλιστα γυναίκες και παιδιά. Όταν οργανώνει νυχτερινές δολοφονικές επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους. Όταν εγκαθίσταται στις κερκίδες των γηπέδων, ακόμα και στους αγώνες της εθνικής ομάδας. Όταν χτυπάει και μαχαιρώνει μετανάστες στον δρόμο.
Στην πραγματικότητα ο φασισμός δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα. Η παρουσία του είναι εμφανής και κραυγαλέα. Δεν τον βλέπουν μόνο όσοι δεν θέλουν να τον δουν. Και δεν θέλουν να τον δουν αυτοί που επιδιώκουν να τον αξιοποιήσουν πολιτικά. Αυτοί που θέλουν να συναντηθούν μαζί του την Κυριακή των εκλογών “για να μην πάει χαμένη η ψήφος”.
Υπάρχουν επίσης αυτοί που βλέπουν μπροστά τους τον φασισμό μόνο όταν τον χρειάζονται για να εξομοιώσουν την Αριστερά μαζί του. Ποτέ άλλοτε δεν τους ενοχλεί η δράση και η παρουσία του. Μόνο όταν χρειάζονται επιχειρήματα κατά της Αριστεράς θυμούνται ότι είναι αντιφασίστες. Δεν υπάρχει καλύτερο ξέπλυμα και νομιμοποίηση του φασισμού από τη θεωρία των δύο άκρων και τις ίσες αποστάσεις.
Αυτές τις ημέρες, που ο φασισμός επιτίθεται στα σχολεία με όχημα το μακεδονικό, με πανό κατά της δημοκρατίας και “συνθήματα των Ειδικών Δυνάμεων”, η Νέα Δημοκρατία και ο χώρος του “ακραίου κέντρου” σωπαίνουν. Κοιτάζουν αλλού. Ξέρουν τι γίνεται, αλλά ελπίζουν ότι όλο και σε κάτι θα τους φανεί χρήσιμο.
Δεν θα τους περάσει. Η δημοκρατία είναι πιο δυνατή.
