Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρινό Λεμέρ προειδοποίησε το Βερολίνο για «ρήγμα εμπιστοσύνης» στις γερμανογαλλικές σχέσεις και κάλεσε τη γερμανική κυβέρνηση να μην χρονοτριβεί και να συναινέσει μέχρι το τέλος του χρόνου στην εμβάθυνση της Ευρωζώνης. Η Γαλλία φαίνεται ότι έχει βαρεθεί να περιμένει τη Γερμανία να συναινέσει στην ευρωπαϊκή ατζέντα Μακρόν για εμβάθυνση της Ευρωζώνης.
ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ για τα 100 χρόνια από τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο Παρίσι ο Εμανουέλ Μακρόν μίλησε για τα καυτά θέματα που δοκιμάζουν τη συνοχή και υπονομεύουν το μέλλον της Ένωσης. Για τη γοητεία που ασκούν η αναδίπλωση, η βία και η επιβολή. Για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την υποβάθμιση της φύσης, για τη φτώχεια, την πείνα, τις ασθένειες, τις ανισότητες και την άγνοια.
ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ του για την εκατονταετηρίδα της ανακωχής της 11ης Νοεμβρίου 1918 ο Γάλλος Πρόεδρος κάλεσε τους ομολόγους του να αρνηθούν «τη γοητεία που ασκούν η αναδίπλωση, η βία και η επιβολή». Για τις απειλές που είναι «το φάσμα της υπερθέρμανσης του κλίματος και της υποβάθμισης της φύσης μας, τη φτώχεια, την πείνα, τις ασθένειες, τις ανισότητες, την άγνοια», «ο πατριωτισμός είναι ακριβώς το αντίθετο του εθνικισμού. Ο εθνικισμός είναι η προδοσία του πατριωτισμού» τόνισε ο Γάλλος Πρόεδρος και κατήγγειλε τη νοοτροπία «που τροφοδοτεί τις αναλήθειες, δέχεται τις αδικίες, τρέφει τα άκρα και τον σκοταδισμό».
ΤΙ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕ από όλα αυτά η καγκελάριος Μέρκελ; Την ιδέα του Γάλλου Προέδρου για την ανάγκη ίδρυσης ευρωστρατού που θα ολοκληρώσει την ανεξαρτησία της Ένωσης. Για την οικονομική ολοκλήρωση, τους κοινούς κανόνες για όλους, με κοινά δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, καμιά κουβέντα.
ΟΜΩΣ οι ιδέες Μακρόν δεν διατυπώθηκαν χθες. Αναπτύχθηκαν και παρουσιάστηκαν επισήμως στους Ευρωπαίους στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2017 από τον λόφο της Πνύκας. Έχει δηλαδή περάσει πάνω από ένα έτος και η γερμανική κυβέρνηση ακόμα σιωπά.
ΥΠΟΘΕΣΑΜΕ ότι οι πιέσεις των γερμανικών ελίτ στο SPD να συμμετάσχει στην τελευταία κυβέρνηση παρά το κομματικό κόστος που είχε η συνεργασία με το κόμμα της Μέρκελ, έγινε για έναν μόνο λόγο. Για να υπάρχει πολιτική ισχύς ικανή να τρέξει τις προτάσεις Μακρόν. Και αυτό, διότι χωρίς τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις είχε γίνει φανερό ότι η Ε.Ε. κινδυνεύει με διάλυση εκ των έσω. Υποθέσαμε λάθος.
ΟΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ στη λειτουργία της Ένωσης δημιουργούσαν χαώδεις οικονομικές διαφορές, υπονόμευαν οικονομίες, δημιουργούσαν κρίσεις επειδή το Βερολίνο εκμεταλλευόταν το ημιτελές καθεστώς της νομισματικής ένωσης χωρίς κοινή οικονομική πολιτική και ισότητα στον δανεισμό και τους φόρους. Έκανε τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις των όρων του Μάαστριχτ για χώρες που παραβίαζαν τα όρια των ελλειμμάτων και του χρέους για να πουλάνε οι γερμανικές επιχειρήσεις τα προϊόντα τους.
ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ πρόταση για την υποψηφιότητα του Χριστιανοκοινωνιστή Βέμπερ ως υποψηφίου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν δείχνει ότι η Γερμανία παραμένει αμετανόητη! Πως δεν έχει σκοπό να λύσει προβλήματα όσο ωφελείται από αυτά.
ΔΕΙΧΝΕΙ επίσης ότι οι κολοσσιαίες γερμανικές επιχειρήσεις δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που όλοι θα αντιμετωπίσουν. Και οι νέοι κίνδυνοι έρχονται από την Ουάσιγκτον, που έχει κηρύξει οικονομικούς πολέμους με πυρά τους δασμούς. Κίνδυνοι που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες για την παγκόσμια τάξη και την ειρήνη, καθώς μάλιστα στις πιέσεις μετέχει από ανατολικά η Ρωσία του Πούτιν!
ΣΕ ΑΥΤΟ το σκηνικό των ανατροπών στην παγκόσμια τάξη τα περισσότερα ευρωπαϊκά κόμματα δεν δείχνουν να βλέπουν πέρα από το δέντρο. Πως κανένα δέντρο δεν θα σωθεί αν το δάσος πάρει φωτιά με ανέμους 10 μποφόρ.
ΔΕΙΤΕ για παράδειγμα πώς αντιλαμβάνεται η Ν.Δ. τη θέση της χώρας στο δυτικό δημοκρατικό σύστημα. Αρνείται τη συμφωνία των Πρεσπών και την ομαλοποίηση των σχέσεων στα θυμωμένα Βαλκάνια μόνο και μόνο για να αρπάξει πόντους στην προσπάθειά της να επανέλθει στην εξουσία. Πρωτοφανής η σύμπλευση με τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Ρωσίας εις βάρος των συμφερόντων της χώρας, των εταίρων και των συμμάχων.
ΚΑΝΕΙΣ δεν έκρινε το θέμα σοβαρό για να αντιδράσει! Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τις ευρύτερες συνέπειες της ιταλικής ανταρσίας και το εξαιρετικά ρευστό και δύσκολο διεθνές περιβάλλον που αφορά τους πάντες. Εξουσία να 'ναι και ότι να 'ναι;
